در نقطه‌ای دوردست، در یکی از بیابان‌های آمریکا، صدها انسان منجمدشده، در انتظار دومین تولد خود هستند.

این بدن‌ها در داخل کیسه‌های عایق حرارتی که درون نیتروژن مایع شناور است، به‌صورت سه‌تایی در فلاسک‌های غول‌پیکر خلاء شناورند. نام این فلاسک‌ها «دِوار»(Dewar) است.

«دِوار» جیمز بدفورد، به همراه ۱۴۵ بدن منجمدشده‌ی دیگر در «بنیاد تمدید زندگی الکور» (Alcor Life Extension Foundation)، در حومه شهر فینیکس در ایالت آریزونای آمریکا قرار دارد.

ساختمان بتُنی بنیاد الکور، در محیطی قرار دارد که دمای آن در بیش از ۸ ماه سال، به بیش از ۴۰ درجه سانتیگراد می‌رسد؛ اما بدفورد و سایر افرادی که در این مرکز منجمد شده‌اند، با حمایت مالی فراوانی که از این مرکز صورت می‌گیرد، در دمای ۲۰۰ درجه زیر صفر نگهداری می‌شوند.

جیمز بدفورد، یک استاد روانشناسی و کهنه‌سرباز جنگ جهانی اول بود که در اواسط قرن بیستم، آفریقا و آمازون را به‌طور کامل سیر کرد. درصورتی که اکنون تکنولوژی لازم برای بازگرداندن او از دنیای یخی، به میزان لازم پیشرفت کرده بود، او پنجاهمین سال انجماد خود را جشن می‌گرفت.

بدفورد، اولین و قدیمی‌ترین انسانی است که منجمد شده است. از زمانی که او پیشگام این حرکت شده، تاکنون صدها نفر با امید به زندگی در آینده، به او پیوسته‌اند.

جیمز بدفورد، اولین و قدیمی‌ترین انسان منجمدشده

باب نلسون، در حال آماده‌سازی بدن بدفورد برای غوطه‌ور‌سازی در نیتروژن مایع در سال ۱۹۶۷

مرحله پوشاندن مجدد بدن بدفورد برای انتقال به کپسول جدید نیتروژن مایع

در این مرکز، برخی تنها مغز و یا سر و برخی چون بدفورد، تمامی بدن خود را منجمد کرده‌اند.

در طول نیم قرن گذشته، دانش انجماد انسان (کرایوژنیک)، با شکست‌های فراوانی روبرو بوده و بسیاری از اجساد، پس از انجماد شروع به تجزیه‌شدن کرده است.اجساد بسیاری از افراد نیز که بستگان آن‌ها بر سر تدفین و یا انجمادشان اتفاق نظر ندارند، در حال حاضر، در مخازن بزرگ یخ خشک نگهداری می‌شوند.

از میان سه مرکز انجماد موجود در جهان، تنها مؤسسه انجماد عمیق الکور در ایالت میشیگان آمریکا و مرکز انجماد کریوراس واقع در روسیه، پیکرهای منجمدشده افرادی را که امیدوار به بازگشت مجدد به زندگی هستند، نگهداری می‌کنند.

سال گذشته، رابرت مک‌اینتایر، یکی از دانشمندان جوان آمریکایی در مؤسسه تکنولوژی ماساچوست، برای اولین‌بار توانست مغز منجمد‌شده یک خرگوش سفید نیوزیلندی را مجدداً احیا کند و امید به احیای اجساد را از طریق این تکنولوژی، قوت بخشد.

تمامی سیناپس‌ها، غشاهای سلولی و ساختارهای داخلی سلول مغز خرگوش مذکور، پس از خروج از فرآیند انجماد، کاملاً سالم و فعال بودند.

تد ویلیامز، بازیکن افسانه‌ای بیس‌بال که در سال ۲۰۰۹ منجمد شده است

نمایی از تجهیزات مؤسسه الکور که در آن‌جا، ۱۴۶ جسد در نیتروژن مایع نگهداری می‌شود

متخصصان الکور در حال آماده‌سازی یک بدن برای فرآیند انجماد

مخازن انجماد در مؤسسه الکور

هنوز زمان زیادی برای دست‌یابی به توانایی بازیابی و زنده‌کردن اجساد منجمدشده نیاز است؛ ولی آزمایش‌های صورت‌گرفته بر روی بدن بدفورد، ۲۴ سال پس از انجماد او، امیدبخش بوده است.

بدفورد که در سن ۷۳ سالگی، به‌دلیل سرطان کلیه رو به مرگ بود، تصمیم گرفت تا خود را به دست باب نلسون، یکی از مشتاقان انجماد انسان بسپارد. نلسون، یک تعمیرکار تلویزیون و رئیس انجمن انجماد کالفرنیا بود و از سمندرهای سیبری که سال‌ها پس از انجماد، به‌محض ذوب‌شدن یخ زنده می‌شوند، برای انجماد انسان و زنده‌کردن مجدد او الهام گرفته بود.

بدفورد برای تهیه کپسول و نیتروژن مورد نیاز برای انجماد بدنش با دمای منفی ۲۰۰ درجه سانتی‌گراد، ۴۲۰۰ دلار در اختیار نلسون قرار داد.

پس از مرگ بدفورد در ۱۲ ژانویه ۱۹۶۷، نلسون جسد بدفورد را بر روی یخ، داخل یک جعبه چوبی قرار داد و آن را با اتومبیل فورد خود، برای نگهداری به منزل یک پزشک منتقل کرد.

زمانی که پس از مدتی، همسر پزشک، او را به گزارش‌دادن این ماجرا به پلیس تهدید کرد، جسد بدفورد توسط همسر او، روبی و پسرش نورمن، از آن‌جا منتقل شد و آنها با وجود درگیری‌های قانونی بسیار، برای مدتی جسد او را نگهداری کردند.

نورمن سپس جسد پدرش را به مرکز انجماد کرایو در آریزونا که به‌وسیله ویگ‌ میکر و اِد هوپ اداره می‌شد، منتقل کرد. جسد بدفورد در این مرکز، به کپسول نیتروژن منتقل شد.

کارلوس موندراگون، رئیس شرکت الکور، در کنار مخزن حاوی جسد منجمدشده روکو شیاولو استرالیایی

آماده‌سازی بدن برای انجماد، در مرکز انجماد «ترنس تایم» در سال ۱۹۹۰ میلادی

بدن بدفورد پیش از رسیدن به موسسه الکور، سه‌بار دیگر جابجا شد و دوبار آن، توسط نورمن و با یک کامیون اجاره‌‌ای بود.

در سال ۱۹۹۱، شرکت الکور تصمیم به جابجایی بدن بدفورد و کنترل شرایط آن گرفت.

پس از برش کپسول فلزی جوشکاری شده، متخصصان الکور، بدفورد را در کیسه‌خواب آبی‌رنگی یافتند که با ریسمانی پلاستیکی به قفسه‌ای بسته شده بود.

آن‌ها بدفورد را برای انجام آزمایش به محفظه‌ای عایق‌بندی‌شده با فوم پلی‌استیرن منتقل کردند.

سپس بدن او با کیسه‌خواب جدیدی پوشانده و با محفظه‌ای آلومینیومی حاوی نیتروژن، در کپسولی بزرگ‌تر قرار داده شد.

معاینه بدفورد نشان داد که بدن او در سلامت کامل قرار دارد و تنها در ناحیه صورت و گردن، تغییرات رنگی ایجاد شده است. بینی و دهان او، دارای لکه‌هایی از خون و چشمانش نیمه‌باز بود و قرنیه‌ چشمانش بر اثر انجماد، به رنگ سفید گچی درآمده بود. اندام تناسلی او در لایه‌ای از یخ پنهان و بخش پایینی پاهایش، در حالی که روی هم قرار داشت، به‌خوبی دیده می‌شد. شکستگی‌های کوچکی هم بر روی پوست او دیده می‌شد، ولی به‌طور کلی، با توجه به مدت زمان نگهداری، شرایط عمومی بدن خوب بود.

برش کپسول حاوی جسد بدفورد

دیک کلر، مجری تلویزیون که در سال ۱۹۸۸ منجمد شد

جسد دیک کلر که پس از مرگ، در یخ قرار گرفته است

باب نلسون، پس از بدفورد، موفقیت چندانی در ارتباط با انجماد اجساد دیگر نداشت.

تا سال ۱۹۷۰، او ۹ جسد دیگر را نیز منجمد کرد؛ ولی برای تهیه هزینه‌های آن، با مشکلات فراوانی روبرو شد. نزدیکان آن‌ها، هزینه نگهداری را پرداخت نمی‌کردند و این مسأله، نلسون را وادار کرد تا همزمان ۴ جسد را در یک کپسول قرار دهد.

والدینی که دختر جوانشان در سال ۱۹۷۶ منجمد شده بود، در سال ۱۹۷۹، پس از درخواست بازبینی بدن دختر خود، متوجه شدند که او در حال از هم پاشیدن است. این اتفاق، به دلیل اختلال در عملکرد یکی از پمپ‌های خلاء رخ داده بود.

شرکت الکور در طول سال‌های گذشته، با مشکلات قانونی فراوانی روبرو بوده است؛ ولی با توجه به پیشرفت تکنولوژی، امروزه احتمال موفقیت پروژه‌هایی چنین بلندپروازانه، دور از ذهن به نظر نمی‌رسد.