منوچهر بدیعی، مترجم ایرانی برخی از آثار مهم ادبیات غرب، روز چهارشنبه چهاردهم فروردین ۸۰ ساله شد. عمده شهرت آقای بدیعی مربوط به ترجمه رمان «اولیس» نوشته جیمز جویس، نویسنده ایرلندی است که هنوز پشت سد سانسور در ایران باقی مانده و منتشر نشده است.

علی‌اصغر محمدخانی، فعال حوزه کتاب در یادداشتی به این مناسبت نوشت که بدیعی «پاره‌ای از سال‌های عمرش را وقف ترجمه آثار جیمز جویس به‌ویژه اولیس کرد که امکان انتشار آن فراهم نشد اما کتاب «چهره مرد هنرمند در جوانی» با ترجمه او برگزیده جایزه کتاب سال شد.»

ترجمه بدیعی از کتاب «چهره مرد هنرمند در جوانی» در دوره بیستم کتاب سال جمهوری اسلامی ایران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به عنوان کتاب سال برگزیده شد.

منوچهر بدیعی در چهاردهم فروردین‌ سال ۱۳۱۸ در اصفهان متولد شد. او جزو نویسندگان و مترجمان «جنگ اصفهان» به شمار می‌رود که دیگر نویسندگان و مترجمان بزرگ مثل هوشنگ گلشیری و ابوالحسن نجفی نیز عضو آن بودند. بدیعی دوستی ۶۰ ساله با ابوالحسن نجفی داشت.

«جاده فلاندر» نوشته کلود سیمون، «آدم اول» اثر آلبر کامو، «ژان باروا» نوشته روژه مارتن دوگار و آثاری از آلن رب‌گریه و سینکلر لوئیس، از دیگر آثار ادبی غربی است که به قلم بدیعی ترجمه شده است.

بدیعی تحصیلات دانشگاهی خود را نیمه‌تمام رها کرد، اما با علاقه‌ای که به فلسفه داشت، مقالاتی را نیز در این حوزه ترجمه کرده که در نشریات مختلف ایران نظیر مجله ارغنون و کتاب ماه ادبیات و فلسفه منتشر شده است.

آخرین اثری که این مترجم به فارسی برگردانده، رمانی‌ است با نام «ماه الماس» نوشته ویلکی کالینز، نویسنده انگلیسی که تی. اس. الیوت آن را نخستین و بهترین رمان پلیسی انگلیسی خوانده است. ترجمه این رمان از سوی انتشارات نیلوفر منتشر شده است.

«عصاره داستانی اولیس جویس» نوشته هری بلامایزر، ماتیو هاجارت و دان گیفورد نیز کتابی بود که سال ۱۳۹۳ با ترجمه منوچهر بدیعی منتشر شد. این کتاب خلاصه رمان مشهور «اولیس» است که سال‌ها است به قلم او ترجمه شده ولی هنوز در ایران مجوز انتشار نگرفته است.

اوایل همان سال نیز از این مترجم کتاب‌های «ژلوزی»، «شاهد» و «در تو در تو» از آلن رب‌گریه و همچنین مجموعه مقالات «آری و نه به رمان نو» که درباره «رمان نو» نوشته شده است از سوی انتشارات نیلوفر منتشر شد.