مجله آمریکایی فارین پالیسی در مقاله‌ای امروز سه‌شنبه ۹ خرداد می‌نویسد معامله چند میلیارد دلاری شرکت هواپیماسازی بوئینگ آمریکا با ایران شخص ترامپ را در تنگنای تصمیم‌گیری گذاشته است.

فارین پالیسی می‌نویسد: «این قرارداد برای فروش ده‌ها فروند هواپیمای مسافربری به ایران ترامپ را در میان انتخاب از میان یکی از دو وعده مهم انتخاباتی خود قرار داده است. در حالی که این قرارداد با ایران با واکنشی شدید و مخالفت جمهوریخواهان در سنای آمریکا روبه‌رو شده است، تنها سیاستمداری که هنوز در مورد آن سکوت کرده است خود دونالد ترامپ است.

وی اکنون باید تصمیم بگیرد که از میان وعده کارآفرینی برای آمریکاییان و یا ادامه دشمنی‌های واشنگتن با رژیم ایران و قرارداد هسته‌ای، یکی را انتخاب کند.

اگر او این قرارداد را فسخ کند فروش ۱۱۰ هواپیمای بوئینگ به ارزش ۲۰میلیارد دلار و آفریدن کار برای۱۲۰ هزار کارگر و مهندس آمریکایی از بین می‌رود.

اما اگر او اجازه فروش این هواپیماها را بدهد، خشم سناتورهای جمهوریخواه هوادار او در کنگره را برمی‌انگیزد و آنها آن را نشانه سازش دولت او می‌بینند که به دنیا می‌گوید شما می‌توانید به راحتی با دشمن شماره یک آمریکا هر معامله اقتصادی که خواستید انجام دهید.»

ریچارد دنیفیو که در هیأت مذاکره‌کننده آمریکا با ایران در جریان توافق هسته‌ای شرکت داشته می‌گوید: «چرخه تصمیم‌گیری برای ترامپ و گزینه‌های پیش روی او کاملاً پیچیده هستند. او باید میان از بین رفتن فرصت شغلی برای کارگران آمریکایی و یا از دست دادن اتحاد همپیمانان غربی خود یکی را انتخاب کند. دولت ترامپ اعلام کرده است که در حال حاضر مشغول تنظیم یک سیاست خارجی مشخص درباره ایران است که موضوع قرارداد هسته‌ای و فروش هواپیماهای بوئینگ نیز در آن ملاحظه خواهد شد.»

ریچارد ابولافیا کارشناس امور هواپیمایی می‌گوید: «در اینکه ایران واقعاً به این تعداد ۲۰۰ هواپیمای بوئینگ نیاز داشته باشد جای شک فراوان است.

به احتمال زیاد ایران مخصوصاً این تعداد هواپیما را سفارش داده است تا حجم زیاد منافع اقتصادی آن برای بوئینگ بر دولت واشنگتن فشار وارد بیاورد.»

ریچارد سافران از مرکز تحقیقاتی باکینگهام می‌گوید: «تلاش بوئینگ برای پیشبرد این قرارداد دو جنبه دارد. نخست آنکه آنها نمی‌خواهند رقیبشان ایرباس این سفارشات را بگیرد، و دوم آنکه صنایع هوایی آمریکا در حال گذار به یک دوره جدید در بازار هواپیماهای مسافری است که در آن روسیه و  چین به عنوان غول‌های جدید در این صنعت با آمریکا رقابت می‌کنند.»