روزنامه واشنگتن اگزمینر در شماره روز سه‌شنبه چهارم مهرماه خود، در گزارشی می‌نویسد بزرگ‌ترین مخالفان رفراندوم در کردستان عراق، نه عراقی‌ها، بلکه رهبران ایران هستند.

در این گزارش آمده است: «هیچ‌کس بیشتر از رهبران حکومت ایران، با برگزاری رفراندوم در کردستان عراق مخالف نبوده است. دلیل آن هم روشن است؛ رهبران ایران از این موضوع بیم دارند که کُردهای عراق، الگویی برای کُردهای مخالف کشور خودشان بشوند.

کُردهای ناسیونالیست ایرانی در دوران پرآشوب پس‌از جنگ دوم جهانی، به کمک شوروی سابق، در مناطق کردنشین ایران، حکومت خودمختار خود را تحت عنوان «جمهوری مهاباد» به‌راه انداخته بودند، که تنها یک سال دوام داشت. ملامصطفی بارزانی، پدر مسعود بارزانی، رهبر کُردهای عراق، یکی از رهبران آن جمهوری بود.

کُردهای ایرانی یک‌بار دیگر، پس‌از انقلاب اسلامی در سال ۱۹۷۹، به‌دنبال آرمان‌های ناسیونالیستی خود بودند؛ اما با سرکوب و حملات گسترده نظامی حکومت جدید، به‌ویژه سپاه پاسداران روبرو شدند که یکی‌از شدیدترین نمونه‌های نقض حقوق‌بشر در تمام عمر جمهوری اسلامی بوده است.

با این حال، تهران به‌خوبی می‌داند درصورتی‌که کُردهای ایرانی حق انتخاب آزادانه داشته باشند، آنها نیز خواهان خودمختاری برای خود هستند. این گناه کُردهای عراق نیست؛ تنها یک واقعیت است. اما حکومت تهران، آن را نقض تمامیت ارضی کشور می‌داند.

اکنون اما سؤال اینجاست که تهران با نمایش مخالفت علنی خود با طرح رفراندوم کردستان عراق و بی‌توجهی مسعود بارزانی به این مسأله، از این پس به چه عملی دست خواهد زد؟

بستن مرز کشور با کردستان عراق، تنها یک عمل نمادین است. احتمال لشکرکشی ایران علیه کُردهای عراق هم وجود ندارد. حکومت ایران معمولاً چنین رفتاری را درپیش نمی‌گیرد؛ اما نیروی قدس سپاه پاسداران که با منطقه آشنایی کامل دارد و در دستگاه‌های اطلاعاتی پیشمرگه‌ها نفوذ کرده است، در اینجا نیروی مؤثر حکومت تهران خواهد بود. کردها به‌احتمال زیاد، استقلال خود را در عراق جشن خواهند گرفت؛ اما به‌نظر می‌رسد این شادی دیری نخواهد پایید».