برای سالیان متمادی پس از انقلاب ۱۳۵۷، ایرانیان تقریبا همه با یک شکل و ظاهر در اجتماع حاضر می‌شدند به این معنا که طرز لباس پوشیدن افراد به یکدیگر کمابیش شباهت داشت.

کشور در یک انقلاب سراسری متحد شده و فضای انقلابی آن سال‌ها فضای مقابله گروهی علیه تحریم‌ها و همبستگی بود که پس از آن جنگ با عراق نیز این احساس ملی را تشدید کرد.

حتی چنانچه که گروهی از مردم متمول نیز بودند و یا ثروت قدیمی داشتند، آن را در اجتماع به رخ دیگران نمی‌کشیدند و یا برای تحقیر دیگران از آن بهره نمی‌جستند.

این مرحله گذشت و در دهه دوم انقلاب، رابطه ایران و غرب تا اندازه‌ای بهبود یافت و اقتصاد رو به گسترش گذاشت و زندگی برای میلیون‌ها ایرانی تا اندازه‌ای آسان‌تر شد تا هنگامی که محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری رسید و دور تازه‌ای از تحریم‌های مربوط به برنامه هسته‌ای ایران اعمال شد.

با وجود توافق هسته‌ای که در سال ۲۰۱۵ به دست آمد و به تحریم‌ها پایان داد، منفعت چندانی به اقشار کم درآمد ایرانی نرسید، و این وضعیت با شروع ریاست جمهوری دونالد ترامپ در آمریکا به مراتب سخت‌تر شد به‌ويژه هنگامی که او از توافق هسته‌ای به صورت یک‌جانبه در خرداد ماه گذشته خارج شد.

در تمامی سال‌هایی که گذشته است، حکومت ایران وابسته به درآمدهای نفتی این کشور بوده و هنگامی که تحریم‌ها اعمال شد، همواره به دنبال افرادی بوده‌ است که بتواند نفت را در بازار سیاه به فروش برساند.

تاثیر و نتیجه حضور دلالان و واسطه‌گران بازار سیاه، کسب منفعت سرشار و باد آورده برای مافیای تحریم‌شکن و فقر و درماندگی برای شهروندان عادی جامعه بوده است. پول‌شویی، فساد اداری و رشوه خواری از نخستین تاثیر‌های دور زدن تحریم‌ها و مال‌اندوزی گروه کوچکی از وابستگان به نظام بوده است.

نتیجه این سیستم مدیریتی، پرورش نسل جوانی از وابستگان حکومتی است که به آن‌ها به‌اصطلاح «آقازاده» گفته می‌شود که به کنایه، اشاره به «بزرگ زاده» بودن آن‌ها و نسبت فامیلی‌شان با غارتگران اموال عمومی ملت دارد؛ افرادی که از زندگی مرفهی بهره‌مند بوده و بدون کار و دغدغه در مقابل چشم میلیون‌ها ایرانی که برای سیر کردن روزانه شکم فرزندانشان مشکل دارند، سوار بر خودروهای گران‌قیمت به دیگران فخر فروشی می‌کنند.

خانه‌ها و ویلاهایی مجلل در سراسر کشور و این دارایی باد آورده، امکان زندگی پر زرق و برق و مسافرت خارج از کشور را به آن‌ها می‌دهد در حالی که متاسفانه بسیاری از هم‌میهنان آن‌ها در فقر مطلق زندگی می‌کنند.

جالب اینجا است که بعد از حدود ۴۰ سال از گذشت انقلاب و در حالی‌که شعار اصلی امامان جمعه مرگ بر آمریکا است، بسیاری از این آقازاده‌ها ساکن کشورهای غربی و در مواردی دارای کارت سبز تردد و یا تابعیت آمریکا نیز هستند.

این دورویی و تزویر از چشم مردم عادی دور نمانده و اکنون موجی در رسانه‌‌های اجتماعی به راه افتاده که از دولت آمریکا می‌خواهد تا مجوز اقامت این افراد را در آمریکا باطل کند و این خواست و توجه مردم به گوش دولت‌مردان آمریکا نیز رسیده است.

«می‌توانم به شما بگویم که ما مشغول کار روی آن هستیم اما در حال حاضر نمی‌توانم درباره موارد فردی و سیاست‌های داخلی که در حال مشورت درباره آن هستیم، توضیح دهم.» این گفته‌های برایان هوک، مسئول ویژه ایران در وزارت خارجه امور آمریکا در ویدیویی برای ایرانیان منتشر شده است.

جالب خواهد بود که ببینیم دولت ترامپ در نهایت این افراد را از آمریکا اخراج خواهند کرد یا خیر. در هر حال سال ۲۰۱۹ سالی است که مساله حقوق بشر و حقوق فردی ایرانیان در مرکز توجه و اعتراض‌ها قرار خواهد داشت و نشانه‌های آن از هم اکنون به صراحت هویدا است.