نشریه دیفنس‌پست در تحلیلی پیرامون خبر ازسرگیری غنی‌سازی اورانیوم در ایران، می‌نویسد باتوجه به مخاطراتی که می‌تواند ازسوی آمریکا و متحدان منطقه‌ای و حتی اروپایی آن کشور متوجه آن‌ها بشود، بعید به‌نظر می‌رسد رهبران ایران قصد مجهز شدن به یک بمب اتمی را داشته باشند.

در این گزارش که روز جمعه ۱۸ خردادماه منتشر شده، آمده است: «دستیابی به تسلیحات هسته‌ای برای استفاده از آن نیست و تنها یک دارایی و عنصر بازدارنده محسوب می‌شود. داشتن بمب اتمی، دشمنان یک کشور شما را از بیم محو شدن کشور خودشان در یک جنگ هسته‌ای، از حمله به شما باز می‌دارد.

در حال حاضر و باتوجه به بازرسی‌های بین‌المللی از مراکز اتمی ایران، این کشور تا رسیدن به داشتن یک بمب اتمی، باید یک فاصله زمانی کامل یک‌ساله را طی کند و این، تنها زمانی امکان‌پذیر است که مقدمات کامل و اجزای لازم رسیدن به این مرحله نیز از پیش فراهم باشد.

دولت جمهوری اسلامی ایران کاملاً از دشمنی عمیق دولت ترامپ و تعدادی از همسایگان با خودش آگاه است و خطر حمله آن‌ها را از خود دور می‌کند. ایران با امضای توافق هسته‌ای، سعی کرده بود تا امتیازات بیشتری از آمریکا و اروپا بگیرد؛ اما با خروج آمریکا از این توافق نیز بعید است به‌سوی ساختن بمب اتمی برود».

این گزارش می‌افزاید: «پس در غیبت توانایی هسته‌ای، ایران برای دفاع از خود، چه گزینه‌هایی را در اختیار دارد؟ تنها گزینه‌ای که اکنون برای حکومت ایران در صحنه پدافندی از خود و کشور باقی مانده، توانایی موشک‌های بالستیک آن است. دفاع در مقابل ضربات این موشک‌ها بسیار سخت است و ساختن آن در داخل ایران نیز بسیار ارزان تمام می‌شود.

کافی است به کارآیی این موشک‌ها در استفاده از آن‌ها ازسوی حوثی‌ها علیه مواضع عربستان سعودی نگاهی بیندازیم. گفته می‌شود حتی سیستم دفاع ضدموشکی پاتریوت در عربستان سعودی، در جلوگیری از نفوذ این موشک‌های بالستیک ایران شکست خورده و چند صدمیلیارد دلار سرمایه‌گذاری عربستان در مقابل موشک‌های ارزان ساخت ایران به‌هدر رفته است. حالا تصورش را بکنید که اگر ایران خودش از این موشک‌های بالستیک استفاده کند، چه خواهد شد.

بنابراین ایران هم‌اینک سیستم بازدارنده دفاعی خود را بدون داشتن بمب اتم، در اختیار دارد. درخواست از این کشور برای توقف توسعه این موشک‌ها مانند این است که از یک گربه بخواهیم پنجه‌های تیزش را غلاف کند».