اول ماه می (یازدهم اردی‌بهشت‌ماه)، روز جهانی کارگر است، روزی برای گرامی‌داشت آنان که نان بازوی خویش می‌خورند؛ قشری که همواره بیشترین فشار ناشی از نوسانات بازار را تحمل می‌کند و مطالباتی دارد که برای سال‌ها معطل مانده است.

سایه قراردادهای موقت برسر میلیون‌ها کارگر ایرانی سنگینی می‌کند. به گفته اتحادیه‌های کارگری، بیش از ۹۰درصد کارگران با قردادهای موقت و پیمانی کار می کنند؛ قرادادهایی که امنیت شغلی کارگران را تهدید می‌کند. این در حالی است که دستمزدهای پایین،‌ نبود بیمه و تأخیر در پرداخت‌ها هم عرصه را بر کارگران تنگ‌تر کرده است.

نیکی یزدانی در گزارش خود، نگاهی انداخته به مهم‌ترین مطالبات جامعه کارگری ایران.