راجر واترز، آهنگساز و خواننده بریتانیایی و از بنیان‌گذاران گروه راک پینک فلوید، در نامه‌ای سرگشاده، با اشاره به منشور حقوق بشر و پایمال شدن حقوق انسانی فلسطینی‌ها، از مدونا خواست در اجرای برنامه در فینال مسابقه یوروویژن، که ماه آینده در تل‌آویو برگزار می‌شود، تجدیدنظر کند.

واترز در نامه سرگشاده خود نوشت:

تصمیم مدونا برای پذیرش دعوت به اجرای کنسرت در مراسم فینال یوروویژن، که ماه مه در تل‌آویو برگزار می‌شود، یک بار دیگر سوال‌های سیاسی و اخلاقی مهمی را پیش می‌کشد که تک‌تک ما باید به آن بیندیشیم.

در سال ۱۹۴۸ در پاریس، سازمان ملل متحد نوپا پیش‌نویس منشور جهانی حقوق بشر را تدوین و کمی بعد، تصویب کرد. این منشور حقوق اساسی همه انسان‌ها از جمله حق زندگی، آزادی و تعیین سرنوشت را، فارغ از نژاد، ملیت یا مذهب، در متن قوانین بین‌المللی تثبیت کرد.

بنابراین، تک‌تک ما باید از خود بپرسیم آیا با منشور سازمان ملل موافقیم؟

اگر پاسخ به این سوال مثبت است، سوال دوم مطرح می‌شود: آیا حاضرم از حقوق بشر دفاع و به آن عمل کنم؟ آیا در مبارزه برای حقوق بشر به همنوعان خود کمک خواهیم کرد یا به‌سادگی رد می‌شویم و به سویی دیگر می‌رویم؟

در بحث فعلی درباره محل برگزاری فینال یوروویژن و شرکت مدونا و سایر هنرمندان در آن مراسم، خواهران و برادران ما مردم فلسطین‌اند که تحت یک رژیم آپارتاید شدیدا سرکوبگر و اشغالگر زندگی می‌کنند و از حق زندگی، آزادی و تعیین سرنوشت برخوردار نیستند.

در سال ۲۰۰۴، جامعه مدنی فلسطین از جهانیان تقاضای کمک کرد. یکی از درخواست‌ها تحریم فرهنگی و آکادمیک اسرائیل از جمله امتناع هنرمندان از برگزاری برنامه در آن کشور تا زمانی بود که حکومت اسرائیل حق فلسطینی‌ها برای تعیین سرنوشت را به رسمیت بشناسد.

از همان موقع که به درخواستشان پاسخ دادم، برای تشویق دیگران به این کار هر آنچه در توان داشتم انجام داده‌ام.

برخی از همکاران هنرمندم که اخیرا در اسرائیل برنامه اجرا کرده‌اند می‌گویند این کار را برای بنای پلی بین دو طرف و پیشبرد صلح انجام می‌دهند. مزخرف است. اجرای کنسرت در اسرائیل درآمد زیادی دارد، ولی چنین کاری اشغالگری، آپارتاید، پاکسازی قومی، زندانی کردن کودکان، کشتار معترضان غیر‌مسلح و ... همه این بدی‌ها را عادی می‌کند.

در ضمن، باید بگویم به دلیل حمایت از حقوق بشر و انتقاد از حکومت اسرائیل به‌خاطر نقض این حقوق همواره مرا به یهودی‌ستیزی متهم کرده‌اند. از این اتهام برای منحرف کردن توجه از موضوع اصلی و بی‌اعتبار کردن کسانی که جنایات حکومت اسرائیل علیه بشریت را افشا می‌کنند استفاده می‌شود. باید یادآوری کنم که من از مبارزه برای حقوق تمام افراد تحت‌ستم در هر نقطه از جهان حمایت می‌کنم. مذهب سرکوبگر مهم نیست. اگر از اقلیت روهینگیا حمایت و سرکوب آن‌ها از سوی حکومت میانمار را محکوم می‌کنم، به این معنا نیست که بودایی‌ستیزم.

به اعتقاد من، آینده نسل بشر تا حد زیادی به قابلیت ما برای تقویت احساس همدلی و نزدیکی با دیگران، نه توانایی ما برای سرکوب و کنترل آن‌ها بستگی دارد. نمی‌توانیم به عصر تاریکی بازگردیم که در آن همیشه حق با قدرت بود. ما از این‌ بهتریم، مگر نه؟

از همه کسانی که در آنچه به باور من پشت کردن یوروویژن به انسانیت مشترک ماست دخيل‌اند می‌خواهم روی توانایی‌شان در همدلی با برادران و خواهران فلسطینی تمرکز کنند. سعی کنند خود را به‌جای آن‌ها بگذارند. تصور کنيد که چگونه ۷۰ سال است نسل اندر نسل  زندگی آن‌ها به‌شکل سیستماتیک و خزنده به‌مرور تاراج رفته است. و آن‌هایی که با سربلندی، شهامت، پایمردی و وقار مقاومت کرده‌اند از ما کمک خواسته‌اند. به نظرم، وظیفه اخلاقی و انسانی ماست که به این درخواست پاسخ دهیم.

وقتی جوان بودم، مادرم در نصیحت‌های مادرانه‌اش به من می‌گفت: «راجر، در هر شرایطی تقریبا همیشه راهی هست تا کار درست را بکنی. فقط با‌دقت به آن فکر کن، هر‌چه هست، حتما تمام دیدگاه‌ها را در نظر بگیر و بعد خودت تصمیم بگیر چه کاری درست است و همان را انجام بده.»

از همه شرکت‌کنندگان جوان اين مسابقه‌ــ در حقیقت، از همه جوانان، از همه چه پیر چه جوان، که مدونا را هم شامل می‌شود‌‌ــ می‌خواهم منشور حقوق بشر سازمان ملل متحد را بخوانند. این منشور به ۵۰۰ زبان ترجمه شده است و همه می‌توانند هر ۳۰ ماده‌اش را بخوانند. اگر همه ما از آن پیروی کنیم، شاید بتوانیم سیاره زیبایمان را از نابودی حتمی نجات دهیم.