بخند به روی فوتبال
فوتبال ایران فقط اخبار دزدی، فساد، سوء مدیریت و خبرهایی از جنس بد و نگران کننده ندارد، گاهی هم شما را میخنداند. از آن خندههای بلند بلند و ناخواسته که بعد تبدیل میشود به حسرت. به این خبر توجه کنید؛ «ایران خواستار میزبانی جام ملتهای ۲۰۲۷ شد». اگر شما از آن دستهای هستید که به این خبر نمیخندید، حتما کرونا و قرنطینه کار خودش را کرده و افسرده شدهاید. با اختلاف، طنزترین خبری که تا اینجای سال ۹۹ از ورزش ایران به گوش رسید، همین درخواست میزبانی بود و بس. حال اینکه مضحکه چند نفر در کنفدراسیون فوتبال آسیا شدهایم بماند اما از واکنش رسانههای داخلی، خبرنگاران و اهالی فوتبال در شبکههای اجتماعی اینطور برمیآمد که حتی خوشبینترین هوادار فوتبال در ایران هم این درخواست را جدی نگرفته و با شنیدنش برای دقایقی شاد شده است.
و ناگهان کشوی جادویی
خوشروترین مدیر ورزشی ایران بود و آنچه از ۸ سال ریاستش باقی مانده، تنها یک لبخند است که بعد از هر پرسشی و در هر شرایطی تحویل میداد. کفاشیان دیگر نیست که وقتی با شدیدترین بحرانها مواجه میشد فقط یک پاسخ داشته باشد و با لبخند همه چیز را رتق و فتق کند. یک نفر اما از تبار او دوباره به فدراسیون راه پیدا کرده که هر چند به خوشرویی رئیس سابقش نیست اما در یک روز اردیبهشتی آنچنان لبخند را بر لب فوتبال ایران آورد که برای ساعتها دیگر کسی به کرونای لعنتی فکر نکرد. درخواست میزبانی ایران برای جام ملتهای آسیا در سال ۲۰۲۷ همان چالش نشدنیای بود که مهدی محمدنبی (دبیرکل جدید فدراسیون فوتبال) ناگهان از کشوی جادوییاش بیرون آورد. سورپرایز بزرگی که در ۴۰ سال گذشته کمتر عقل سلیمی به آن فکر کرده بود. فدراسیون فوتبال ایران دو بار دیگر برای دریافت میزبانی تلاش کرده بود اما درخواست برای میزبانی در سالهای ۲۰۱۱ و ۲۰۱۹ نیز فرجامی جز شکست نداشت؛ شکستی قابل پیش بینی. انگار قرار نیست فکر کنیم چه داشتههایی داریم و بعد وارد کورس رقابت شویم، ظاهرا همین که فدراسیون نشان دهد برای کسب میزبانی اشتیاق دارد، فعال است و وارد رقابت شده، کفایت میکند.
هواپیمای اوکراین و سلب میزبانی
فاجعه هدف قراردادن هواپیمای اوکراین که توسط موشکهای سپاه پاسداران اتفاق افتاد، واکنشهای تندی در ابعاد سیاسی و بینالمللی به همراه داشت. ترکشهای آن دو موشک به مستطیل سبز هم اصابت کرد و بهانه خوبی بود تا به نشانه عدم امنیت در خطوط هوایی، میزبانی مسابقات لیگ قهرمانان آسیا از نمایندگان ایران سلب شود. ۴ نماینده باشگاهی ایران بعد از جنجالهای بسیار، سرانجام پذیرفتند که بازیهای خانگی خود را در کشوری دیگر به میدان بروند و این خود آسیب بزرگی برای فوتبال ایران بود، آسیبی که پیش از ماجرای کرونا حتی پیش بینی میشد که در میزبانی بازیهای تیم ملی در انتخابی جام جهانی نیز تاثیر داشته باشد. عادی نشان دادن شرایط شاید یکی از مهمترین دلایلی بود که فدراسیون فوتبال ایران تصمیم گرفت درخواست جالب خود را به کنفدراسیون آسیا ارائه دهد و برای کسب میزبانی با کشورهایی مانند عربستان وارد رقابت شود که به لحاظ زیرساختهای فوتبالی و ورزشگاههای مدرن به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. مهمترین سوالی که مسئولان ورزش ایران در ارائه این درخواست باید به آن پاسخ دهند این است که آیا موضوع سلب میزبانی از تیمهای باشگاهی حل و فصل شده است؟ آیا تیمهای عربی حاضر هستند بعد از شکست ایران در پرونده مناقشات سیاسی که به زمین فوتبال هم کشیده شد، برای رقابتهای جام ملتها وارد ایران شوند؟
قول داد ایران میزبان نمیشود
درخواست میزبانی جام ملتها در شرایطی توسط ایران مطرح شده است که لیگ برتر در دو سال گذشته با بحرانهای ناخوشایندی مواجه بوده است. از اتفاقات تبریز که منجر به برخورد نظامیان به تماشاگران شد تا سنگپرانی در ورزشگاه آزادی و آبروریزی در فینال جام حذفی که قطعا صحنههای تلخ این اتفاقات را اعضای ایافسی نیز دیدهاند. اتفاقات تلخ روی سکوها، عدم کنترل تماشاگران، نبود امکانات اولیه برای تماشاگران در مهمترین ورزشگاههای ایران، همان موضوعی بود که مهدی تاج (رئیس سابق فدراسیون فوتبال) آن را بهانهای برای دیرترین آغاز تاریخ رقابتهای لیگ برتر عنوان کرد. واقعیت ماجرا این است که تماشاگران داخلی هم برای ورود به ورزشگاه و خریداری الکترونیکی بلیت و نشستن روی صندلی خودشان مشکل دارند و حالا فدراسیون فوتبال میخواهد هزاران تماشاگران از قاره کهن را پذیرایی کند. همینجا مشخص میشود که چرا نایب رئیس سابق کمیته مسابقات کنفدراسیون آسیا بدون تردید میگوید: «قول میدهم ایران میزبان جام ملتها نمیشود». حسن غفاری در گفتوگو با ایسنا تاکید کرد که ایران حتی یک درصد هم برای کسب میزبانی شانس ندارد.
ورود زنان چه می شود؟
بعد از ماجرای عدم رویارویی ورزشکاران ایران و اسرائیل، بزرگترین چالشی که نه تنها فوتبال بلکه کلیات ورزش ایران را خیلی جدی تهدید میکند، بسته بودن ورزشگاهها به روی زنان ایران است. اتفاقی که دلیل اصلی به تاخیر افتادن لیگ برتر بود و بعد از ثبت لحظاتی تلخ مانند تراژدی (دختر آبی) و ورود فیفا، سرانجام در ۱۸ مهر ۹۸ قفل ورزشگاه آزادی به شکلی کاملا محدود باز شد و زنان به ورزشگاه رسیدند. شرط فیفا ورود بی قید و شرط زنان به تمام ورزشگاهها و برای تمامی مسابقات بود اما همان اتفاق خوشایند ۱۸ مهر در میان مقامات جمهوری اسلامی جنجال به پا کرد. از علمای قمنشین تا دادستان کل به ماجرا ورود و حتی فدراسیون را تهدید کردند که چه نشستهاید که اسلام به خطر افتاده است. ماجرای ورود زنان هنوز تمام نشده و فدراسیون فوتبال نامههایی کاملا محرمانه از فیفا و ایافسی دریافت کرده است که اگر ورود زنان کاملا آزاد نشود حتی اجازه برگزاری لیگ در سال آینده را ندارند. سوال مهمی که در ماجرای طنز درخواست میزبانی جام ملتها پیش میآید، موضوع زنان است. آیا این مسئله حل و فصل شده است؟ آیا زنان ایرانی هم میتوانند مانند زنان کشورهای دیگر که برای تماشای مسابقات به ایران سفر میکنند وارد ورزشگاه شوند؟
آب پاکی شیخ سلمان روی دست ایران
وقتی درخواست میزبانی از سوی ایران مطرح شد، سوالات متعددی هم به میان آمد که چرا و گونه. از مشکلات صدور روادید برای شهروندان برخی کشورها، ورود زنان، امنیت پرواز، امنیت توریست و مسائلی از این دست که بگذریم تازه به اصل ماجرا می رسیم. همان موضوعی که جزو اولین فاکتورهای برگزاری یک مسابقه است. همان مسئلهای که باعث شد شیخ سلمان (رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا) آب پاکی را روی دست مدیران فوتبال ایران بریزد و ماجرای طنزآلود یک نیمروز اردیبهشتی تمام شود: «کشور میزبان مسابقات جام ملتهای آسیا باید حداقل ۸ تا ۱۰ ورزشگاه در سطح بین المللی داشته باشد».
اگر پاسخ به سوالهای قبلی سخت باشد، این موضوع کاملا واضح است که ایران حتی دو ورزشگاه با استانداردهای بینالمللی ندارد. ورزشگاه آزادی پیر شده است و زیرساختهایش گاهی در برگزاری لیگ برتر هم مشکل ایجاد میکند، سایر ورزشگاهها نیز هر کدام نواقص خاص خودشان را دارند و قابل رقابت برای کسب میزبانی فستیوالی مانند جام ملتها نیستند. با اظهار نظر شیخ سلمان مشخص شد که چرا حسن غفاری می گوید حتی یک درصد هم برای کسب میزبانی شانس نداریم. مواضع شیخ سلمان مشخص کرد که چرا رسانههای داخلی، کارشناسان و شهروندان ایران تنها یک واکنش به خبر میزبانی جام ملتها داشتند: «شوخی است».