محمد رشنونژاد، عضو سابق تیم ملی جودو ایران با انتقاد از مدیریت ضعیف در فدراسیون جودو درباره خداحافظی ناصر ناصری‌پور از تیم ملی ایران گفت که سیاست‌های «غلط» آنها آرزوی کسب افتخار برای تیم ملی را از ناصری‌پور گرفت.

پس از خداحافظی چند روز گذشته ناصر ناصری‌پور، جودوکار وزن ۶۰ کیلوگرم، از تیم ملی ایران و آتش زدن پیراهنش در اعتراض به مدیریت ناکارآمد مسئولان فدراسیون جودو که بازتاب گسترده‌ای نیز در رسانه‌های ایران و فضای مجازی داشت، بخش ورزشی وب‌سایت ایران اینترنشنال، جمعه ۱۴ اردیبهشت گفتگویی اختصاصی با محمد داشته و نظر او را پیرامون این مسئله و دلیل پناهنده شدنش به هلند جویا شده است. رشنونژاد  عضو سابق و خوزستانی تیم ملی جودو و دوست صمیمی ناصری‌پور است که چندی قبل به کشور هلند پناهنده شد و مقیم شهر «اوترخت» این کشور است.

رشنونژاد در ابتدای این گفتگو در پاسخ به سوالی درباره علت خداحافظی ناصری‌پور از تیم ملی جودو گفت: «ناصری‌پور یکی از جودوکاران آماده در اردوهای تیم ملی محسوب می‌شد و نفر اول وزن ۶۰ کیلوگرم این تیم بود. به دلیل همشهری بودن، من رفاقتی دیرینه با این جودوکار دارم، او هفت سال در تیم ملی جودو حضور داشت و تنها به دو مسابقه برون‌مرزی اعزام شد. ورزشکاری هفت سال در تیم ملی کشورش حضور داشته باشد، سختی‌ها را تحمل کند و تنها دو بار به مسابقات بین‌المللی اعزام شود، چرا باید در خصوص یک ورزشکار این همه تبعیض صورت گیرد».

وی ادامه داد: «در رسانه‌ها گفته می‌شود که مدیران فدراسیون جودو به ناصری‌پور اعلام کردند که اگر تو را به مسابقات برون مرزی اعزام کنیم، مانند رشنونژاد دیگر به ایران باز نمی‌گردی و پناهنده خواهی شد. من از مسئوولان فدراسیون جودو سئوال می‌کنم که چرا چنین ذهنیت منفی نسبت به ورزشکاران زحمتکش تیم ملی دارید؟ شما می‌گویید ناصری‌پور هم احتمال دارد پناهنده شود، خوب شما سیاستی به خرج دهید که ناصری‌پور و امثال او در ایران بمانند و راهی دیگر کشورها نشوند. وقتی ورزشکاری را این گونه تحت فشار قرار می‌دهید و در طی هفت سال فقط به دو مسابقه بین المللی اعزام می کنید، می خواهید این ورزشکار منویات شما را انجام دهد؟ تا زمانی که سیاست کاری  و فکری شما اینگونه باشد باید منتظر همین مسائل بود».

ملی پوش سابق تیم جودو ایران گفت:«ناصری پور همیشه تمرینات منظم و با برنامه ای داشت و تمامی حریفان داخلی اش را شکست داده بود و بهترین نفری بود که کادر فنی تیم ملی می توانست در وزن ۶۰ کیلوگرم از وجودش در رقابت‌های بین المللی استفاده کند، اما ببینید با او چه کرده اند که این جودوکار پیراهنش را آتش می زند. بعد از اینکه ناصری پور در چند روز گذشته پیراهن خود را آتش زد و از تیم ملی جودو خداحافظی کرد من با او تلفنی صحبت کردم و وقتی علت این کار را از او جویا شدم این جودوکار از مدیریت فدراسیون جودو به شدت انتقاد کرد و گفت که بیش از یک سال است در اردوهای تیم ملی حضور دارم، اما دریغ از دریافت یک ریال حقوق. من از مسئوولان فدراسیون جودو سئوال می کنم چرا شما به ورزشکاری که تمام وقت خود را در تمرینات تیم ملی و مسابقات می گذراند و منبع درآمد دیگری ندارد حقوق پرداخت نمی کنید؟ ناصری پور و ورزشکاران شبیه او از کجا باید درآمد کسب کنند؟ بزرگترین آرزوی هر ورزشکاری حضور در تیم ملی و پوشیدن پیراهن آن است، اما شما با سوءمدیریت آرزوی ناصری پور را برباد دادید و کاری کردید که او از ورزش موردعلاقه خود کناره‌گیری کند».

دلایل پناهندگی رشنونژاد به هلند

این جودوکار ساکن اوترخت هلند در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا چند ماه قبل و پس از پایان رقابت‌های بین‌المللی در هلند با تیم ملی جودو به ایران بازنگشت و به هلند پناهنده شد، گفت: «من نه اولین ورزشکاری هستم که از ایران خارج شده و دیگر بازنگشته و نه آخرین آن. بگذارید برای شما چند نمونه از جودوکاران و ورزشکاران دیگر رشته‌ها را مثال بزنم تا کاملا روشن شود چرا قهرمانان جودو و سایر رشته‌های ورزشی راه خروج از ایران را در پیش می گیرند. وحید سرلک، محسن غفار و خود من در جودو، مهدی جعفرقلی‌زاده در کاراته، راحله آسمانی در تکواندو و بسیاری دیگر که بارها برای ایران در رقابت‌های مختلف آسیایی و جهانی عنوان و افتخار کسب کرده‌اند در اعتراض به مدیریت غلط مسئولان ورزش ایران اقدام به ترک کشور و پناهندگی به دیگر کشورها می‌کنند».

وی تصریح کرد: «من نزدیک به ده سال در رده‌های مختلف تیم ملی جودو بودم و همواره سعی می‌کردم در مسابقاتی که حضور دارم برای ایران افتخار کسب کنم، اما مدیریت فدراسیون جودو اهمیتی به من و سایر ملی‌پوشان نمی داد. الان روی صحبت من با مدیران فدراسیون جودو است که وحید سرلک، محسن غفار و خود من بیش از ده سال عمر خود را برای موفقیت جودو ایران گذاشتیم، اما آخرش چه شد. برای ساختن قهرمانان ورزشی در هر کشوری سال‌ها زمان لازم است و نکته جالب اینکه در ایران ورزشکاران با سختی زیاد برای رسیدن به موفقیت تلاش می کنند، اما زمانی که باید به آن‌ها توجه شود خبری از مدیران ورزش نیست و در نهایت ورزشکار ایرانی مجبور می‌شود برای رسیدن به آرزوهای خود در ورزش، کشورش را ترک کند و به کشورهای معتبر پناهنده شود».

به دنبال حضور در المپیک ۲۰۲۰ «توکیو» ژاپن با تیم ملی هلند هستم

رشنونژاد در پایان گفت: «پس از اینکه آبان ماه سال ۹۶ و در پایان رقابت‌های گرند پریکس با تیم ملی به ایران بازنگشتم و به هلند پناهنده شدم، چندی قبل مراحل اقامتم در این کشور به خوبی طی شد و موفق به گرفتن اقامت هلند شدم. مدتی است در یکی از تیم‌های باشگاهی این کشور مشغول به تمرین هستم و چند جلسه در تمرین تیم ملی جودو هلند نیز حاضر شدم که مورد استقبال سرمربی این تیم قرار گرفت. بنا دارم در رقابت‌های جودو بلژیک که چند ماه دیگر و با حضور ۴۰ کشور برگزار می‌شود حضور یابم. به طور کلی از شرایطم در هلند بسیار راضی‌ام و هدف بلندمدت من حفظ آمادگی و حضور در بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ «توکیو» ژاپن با تیم ملی هلند است و برای رسیدن به این افتخار بزرگ، تمریناتم را به طور شبانه روزی و حرفه ای دنبال می‌کنم».