تا پیش از سلطه طالبان بر افغانستان، مشتریان با مراجعه به آرایشگاه‌های مردانه می‌توانستند موهای خود را به مدل‌های دلخواه کوتاه کنند. اما پس از تصرف افغانستان به‌دست طالبان، مردم نه پولی در بساط دارند که به آرایشگاه بروند و نه جرات آن را دارند که موهایشان را با مدل‌های امروزی کوتاه کنند.

خبرگزاری فرانسه در گزارشی به چند نمونه از مشکلات برخی از این آرایشگاه‌ها پرداخته است که در ادامه می‌آید.

نادر شاه که یک آرایشگر ۲۴ ساله است، می‌گوید مردم قبلا به آرایشگاه می‌آمدند و درخواست می‌کردند موهایشان با مدل‌های مختلف کوتاه شود؛ اما دیگر این‌طور نیست، «حالا مردم دل‌شکسته‌اند».

در دوره سلطه طالبان در فاصله سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، این گروه تندرو مدل موهای مطابق مد روز و امروزی را ممنوع کردند و تاکید داشتند مردان ریش بگذارند.

با سقوط طالبان، آرایش مو و اصلاح صورت برای مردان در شهرهایی مانند هرات با تنوع نسبی فرهنگی، اغلب نشان‌دهنده تجدد بود.

نادر شاه می‌گوید حالا وقتی مردم به آرایشگاه می‌آیند فقط موهایشان را ساده کوتاه می‌کنند و ریش‌هایشان را کوتاه نمی‌کنند زیرا الان این هم مشکل‌ساز است.

شاه که ۱۵ سال است آرایشگری می‌کند و به‌عنوان کارآموز وارد این حرفه شده بود، می‌گوید این مساله باعث شده است درآمد او از روزی ۱۵ دلار به روزی ۵ تا ۷ دلار کاهش پیدا کند.

در محله کناری، محمد یوسفی ۳۲ ساله نیز وضع بهتری ندارد. او می‌گوید با بازگشت طالبان، مردم پولی در بساط ندارند و دستمزد کمتری برای کوتاهی مو می‌پردازند. محمد می‌گوید برای این‌که بتواند مغازه‌اش را بچرخاند، چاره‌ای نداشته است جز این‌که قیمت‌هایش را پایین بیاورد و از هر مشتری به‌جای ۶ دلار، ۱ دلار بگیرد.

او در ادامه اضافه می‌کند پس از سلطه طالبان، مردم ناگهان به این رو آورده‌اند که خود را شبیه طالبان کنند.

محمد می‌گوید: «نه این‌که طالبان مد روز باشند، اما مردم ریش خود را نمی‌تراشند زیرا طالبان جلوی آن‌ها را می‌گیرند و بازخواستشان می‌کنند. طالبان می‌گویند این در شریعت اسلام نیامده است و مردان باید ریش و موی بلند داشته باشند.»

کمی آن‌طرف‌تر، در آرایشگاه علی‌رضای ۳۶ ساله، چراغ‌های صورتی‌رنگ روی مشتری‌ها می‌تابد و قفسه‌ها پر است از اسپری مو، ژل، موس، ادکلن و ماسک صورت و علی‌رضا میان بحث‌های سیاسی مشتری‌های منتظر در آرایشگاه، ماهرانه ریش مشتری را قیچی می‌زند.

دو شاگرد علی‌رضا، که یکی خواهرزاده ۱۱ ساله‌اش سبحان و دیگری نوجوان ۱۴ ساله‌ای است به نام محسن، با‌دقت به حرکات دست او نگاه می‌کنند و پس از پایان کار، شانه‌ها و ماشین‌های اصلاح مو را مرتب می‌کنند و تیغ‌ها را از بسته‌بندی‌ درمی‌آورند.

علی‌رضا کارش را تمام می‌کند، سپس انگشتانش را روی سر مشتری می‌گذارد و شقیقه‌ها و ابروهایش را ماساژ می‌دهد و دستی هم به گوش‌هایش می‌کشد.

علی‌رضا در گفت‌وگو با خبرگزاری فرانسه می‌گوید: «در گذشته، جوانان هر هفته یا هر دو هفته یک‌ بار برای کوتاه کردن مو یا ریش به آرایشگاه می‌آمدند و خوشحال بودند.» و در ادامه اضافه می‌کند حالا بسیاری از مشتریانش کشور را ترک کرده‌اند. او می‌گوید: «آن‌ دسته از جوانانی که مانده‌اند و هنوز این‌جا هستند دیگر علاقه‌ای به کوتاه کردن مو یا ریش ندارند زیرا وضعیت اقتصادی واقعا بد است.»

مردم افغانستان می‌گویند از زمان سلطه طالبان‌، فرصت‌های شغلی بسیار کم شده است. علی‌رضا می‌گوید: «قبلا درآمدم عالی بود اما الان دیگر این‌طور نیست.»