سهیلا جورکش از قربانیان اسیدپاشی‌ سریالی علیه زنان در اصفهان، گفت:«با گذشت پنج سال هنوز پرونده شناسایی عاملان آن به هیچ‌جای مشخصی نرسیده است و پرونده من هنوز باز است و خودم همراه پدرم پیگیر ماجرا هستیم. هر چند فکر نمی‌کنم اتفاق خاصی در این پرونده رخ دهد.»

در پرونده اسیدپاشی‌های سریالی علیه زنان در اصفهان دست‌کم چهار زن از جمله سهیلا جورکش و مرضیه ابراهیمی مورد حمله قرار گرفتند.

سهیلا جورکش ۹ مهر ۱۳۹۳ وقتی ۲۷ ساله بود در خیابان بزرگ‌مهر اصفهان و از سوی موتورسوار ناشناسی مورد حمله قرار گرفت. او تا سه سال بینایی خود را از دست داد و بعد از درمان در آمریکا توانست حدود سی درصد از بینایی خود را بازیابد.

او  با گذشت پنج سال از وقوع این حملات و عدم معرفی عامل یا  عاملان این اسیدپاشی‌ها علیه زنان، گفت: «مشکل اصلی من با آن تفکری است که باعث بروز این حادثه شد. آن طرز فکر باید اصلاح شود. با ممنوعیت خرید و فروش اسید مشکل حل نمی‌شود.»

جورکش با تاکید براین‌که از پیگیری پرونده‌اش ناامید نیست، گفت: «بعد از پنج سال تحمل این حد از سختی و مشقت، واقعا سخت است که از مشخص شدن متهمان و مجرمان حادثه ناامید شوم، اما خب نتیجه ملموسی هم وجود نداشته است.»

او گفت: «تنها اتفاقی که در پرونده افتاد، دریافت دیه بود. البته یک سوم از دیه باقی مانده است. درست نمی‌دانم مشکل اصلی برای پرداخت الباقی دیه کجاست، آن هم در شرایطی که من و خانواده‌ام بیش از هر چیزی به پول برای ادامه درمانم نیاز داریم.»

جورکش با اشاره به این‌که  بعد از حمله اسیدپاشان در اصفهان «مُردم و زنده شدم»، گفت: «همه افرادی که مثل من قربانی اسیدپاشی شدند، تمام این لحظات سخت و طاقت‌فرسا را تجربه کردند.»

او در مصاحبه‌ با روزنامه شهروند درباره این‌که «اگر همین فردا عامل اسیدپاشی اصفهان شناسایی و دستگیر شود، چه برخوردی با او خواهد کرد»، گفت: «واقعا نمی‌دانم. پرسش سختی است. من طرفدار خشونت نیستم. دوستدار صلح و ریشه‌کن شدن ظلم هستم، اما من از آن آدمی که این بلا را سـر من آورد، می‌پرسم که تو به همه سختی‌هایی که من متحمل شدم، فکر کردی، آیا می‌دانی سوختگی و نابینایی یعنی چه.»

اولین‌بار ایسنای اصفهان پنج شنبه بیست و چهارم مهر ۱۳۹۳ با انتشار گزارشی درباره اسیدپاشی چند موتورسوار در خیابان‌های این شهر بر روی زنان، موضوع اسیدپاشی سریالی علیه زنان در اصفهان را فاش کرد.

در همان روزها، رسانه‌ها گزارش دادند که این اسیدپاشی‌ها علیه زنان به‌خاطر عدم رعایت حجاب اسلامی انجام شده و حتی سخنان یوسف طباطبایی‌نژاد، نماینده خامنه‌ای و امام جمعه اصفهان، نیز به عنوان مجوز این حملات مورد اشاره قرار گرفت.

با افشای این حملات، در روزهای پایانی مهر ۱۳۹۳، در اصفهان، تهران، مشهد و برخی دیگر از شهرها و تعدادی از دانشگاه‌ها تجمع اعتراضی برگزار شد و تعدادی از شهروندان و فعالان مدنی به‌دلیل شرکت در این اعتراضات بازداشت شدند.

در اصفهان نیز به جای عاملان اسیدپاشی ها، خبرنگارانی که در افشای آن نقش داشتند بازداشت شدند. آریا جعفری عکاس خبرگزاری ایسنا در اصفهان به اتهام انتشار عکس‌های تجمع اعتراضی شهروندان اصفهانی و همچنین زهرا محمدی و صنم فارسی سردبیر و دبیر سرویس اجتماعی ایسنای اصفهان نیز به دلیل انتشار خبر این اسیدپاشی‌های سریالی علیه زنان، بازداشت شدند.

دوم آبان ۱۳۹۳، حسن روحانی، رییس‌جمهور اسلامی، با «ابراز تاسف شدید از وقوع این اعمال غیرانسانی»  به وزارتخانه‌های اطلاعات، کشور و دادگستری دستور داد تا «مجدانه موضوع اسیدپاشی در اصفهان و شناسایی عامل یا عاملان» آن را پیگیری و تسریع کنند.

اسماعیل احمدی‌مقدم، فرمانده وقت نیروی انتظامی، اما چند ماه بعد گفت: «در مورد اسیدپاشی اصفهان هنوز به نتیجه‌ای نرسیده‌ایم اما تحقیقات ادامه دارد.»

علیرضا سلیمانی، فرمانده وقت سپاه استان اصفهان، که اکنون فرمانده بسیج کل کشور است سه هفته پس از افشای اسیدپاشی‌های سریالی علیه زنان در شهر اصفهان، با بیان این‌که «هیچ سندی دال بر اسید پاشی بر چهره بانوان بد حجاب نیست»، گفت: «امنیت اصفهان با اسیدپاشی خدشه دار نمی شود.»

او همچنین گفت که «سپاه و بسیج با تمام توان برای دستگیری این فرد جانی و یا خاطیان» آماده کمک‌رسانی به نیروی انتظامی هستند تا «این جریان در کوتاه‌ترین زمان به نتیجه رسیده و آرامش دوباره به شهر بازگردد.»

با گذشت پنج سال از وقوع اسیدپاشی‌های سریالی علیه زنان در اصفهان اما نیروی انتظامی، وزارت اطلاعات و قوه قضاییه جمهوری اسلامی، تاکنون عامل یا عاملان این اسیدپاشی‌ها را معرفی و مجازات نکرده‌اند.