نشریه آمریکن کانسرواتیو در شماره امروز خود دوشنبه ۱۳ آذر  نوشت دوران قدرت‌نمایی آمریکا در پهنه اقیانوس‌های جهان با نمایش ناوهای جنگی هواپیمابر به‌پایان رسیده است.
در این گزارش آمده است: "نیروی دریایی آمریکا در حالت تکذیب واقعیت به‌سر می‌برد. در جنگ‌های آینده میان این قدرت نظامی، حتی شاید مقابل نیمی از نیروی دریایی کشوری، مانند ایران، حداقل یکی از چهار ناو جنگی هواپیمابر و غول‌آسای آن، غرق می شود و هزاران نفر از خدمه آن جان خود را از دست خواهند داد. ما باید امروز خود را با یک واقعیت ساده همساز کنیم و آن دورانی که ناوهای جنگی آمریکا، نمایشگر قدرت آن بوده، به‌پایان رسیده است".
این تحلیل می افزاید: "ما نمی‌توانیم این واقعیت را نادیده بگیریم، اما پیشرفت تکنولوژی‌های جدید مورد استفاده در موشک‌های ضدکشتی‌های جنگی در طول دهه‌های گذشته، همراه با بُرد کوتاه موشک‌های ناوهای جنگی جدید آمریکا، این قدرت نظامی را به‌آسانی در معرض شکست قرار می‌دهد."
اگر از زمان جنگ دوم جهانی تا امروز، برتری نظامی آمریکا در جهان با نمایش عظمت ناوهای جنگی آن نشان داده می‌شده است، امروز موشک چینی DF-21D که از طرف کارشناسان نظامی به "ناو-کُش" معروف شده است، سقوط این برتری را نشان می‌دهد.
یک گزارش کارشناسان پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) اکنون مشخص کرده است که کشور چین برای هر ناو جنگی آمریکا که ساخته می‌شود، همزمان ۱۲۲۷ موشک DF-21D می‌سازد.
برخی به‌درستی خواهند گفت که ما ناچار نیستیم خود را در یک جنگ، بطور مثال علیه چین یا روسیه، به نزدیکی اهداف آنها برسانیم و ناوهای ما می توانند از فاصله دور آنها را مورد اصابت گلوله‌ها و موشک‌های خود قرار دهند.
البته این پیشنهاد خوبی است. اما متأسفانه موشک‌ ناوهای جدید جنگی آمریکا دیگر بُرد طولانی گذشته را ندارند و ما ناچاریم خود را به نزدیکی این اهداف برسانیم که در آن صورت خودمان به هدف آنها تبدیل می‌شویم.
نیروی هوایی ما نیز علیرغم داشتن جنگنده‌های جدید F/A-18 و F-35 به اندازه کافی توانایی پرواز به فاصله‌های دوردست را ندارند و پس از برخاستن از سطح ناوهای جنگی حداکثر ۵۰۰ تا ۵۵۰ مایل بُرد پرواز دارند.
امروز دیگر لازم نیست برای قبول این واقعیت‌ها به استراتژی‌های نظامی پیچیده متوسل شد. یک حساب سرانگشتی کافی است."