اندیشکده «انستیتوی میدل‌ ایست» در آمریکا در گزارشی درباره نظر مردم ایران در مورد حضور نیروهای نظامی کشورشان در سوریه می‌نویسد مخالفت با این حضور همیشه وجود داشته است اما اکنون ابعاد گسترده‌تری را در میان ایرانیان به‌خود گرفته است.

در این گزارش آمده است اگر شما به بحث‌های عمومی و خیابانی مردم ایران در مورد حضور نیروهای نظامی کشورشان در سوریه گوش فرا دهید متوجه نگرانی عظیم و گسترده آنها خواهید شد. اکنون یک نگرانی و وحشت واقعی در میان هر دو جناح میانه‌رو و تندروی حکومت ایران بوجود آمده است که این کشور در جنگ بر علیه داعش پیروز شده است، اما در دوران پس از پایان داعش بازنده اصلی آن خواهد بود. این نگرانی البته همواره در سطح جامعه ایران وجود داشته است، اما اکنون و باتوجه به برنامه‌های دخالت‌جویانه و جنگ منافعی که میان روسیه، ترکیه و آمریکا بر سر آینده سوریه و نوع رژیم آن در جریان است بیم ایرانی‌ها به‌طرز مشخصی بیشتر از گذشته شده است.

برای ایران معرفی کردن خود به‌عنوان برنده جنگ بر علیه داعش چندان هم غیرمنطقی نمی‌باشد. زیرا از دست دادن رژیم اسد در سوریه به‌دست کشورهای حوزه خلیج فارس که دشمنان حکومت تهران هستند می‌توانست یک فاجعه وکابوس باشد. این سناریو اکنون برطرف شده است.

پس دلیل نگرانی تهران امروز چیست؟ پاسخ ساده این است که درحالی که جنگ داخلی سوریه به پایان خود نزدیک می‌شود، در داخل خود ایران مردم و حکومت در یک نقطه عطف تاریخی ایدئولوژیکی قرار گرفته‌اند. در اعتراضات اخیر در سراسر ایران شعارهای سیاسی مخالف عقاید ایدئولوژیک رژیم حاکم بر کشور مانند «سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن»، ویا «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» نشان داده‌اند که نارضایتی مردم کشور از دخالت‌های نظامی حکومت‌شان در کشورهای عربی و هزینه‌های اقتصادی آن، هیچگاه تا این اندازه شدید نبوده است.

آیا رهبری رژیم ایران می‌تواند در مقابل این فشار داخلی هنوز به حضور خود در سوریه مشروعیت ببخشد؟ این پرسشی است که حکومت را در چگونگی دادن پاسخ به آن متزلزل کرده است. در کوتاه مدت، ایران ناچار است در مورد سوریه دنباله‌روی برنامه‌های بزرگتر ترکیه و روسیه باشد. آنچه که حکومت تهران نمی‌تواند نادیده بگیرد خواست عمومی مردم کشور خودش است که هر روز بر ابعاد خشم آنها از حضور در سوریه بیشتر می‌شود.