بوریس جانسون، وزیر خارجه پیشین بریتانیا، حالا تقریبا مطمئن است که در ماه آینده به جایگاه نخست‌وزیری بریتانیا خواهد رسید؛ جایگاهی که درپی استعفای ترزا می، رهبر جدید حزب محافظه‌کار بریتانیا آن را در اختیار خواهد گرفت.  

رقابت برای جانشینی می برای رهبری حزب حاکم محافظه‌کار در جریان است، اما پیروزی جانسون در این رقابت، به احتمال قریب به یقین قطعی شده است. او تنها یک رقیب دارد و آن هم جرمی هانت است.

نتیجه این رقابت در رای‌گیری از حدود ۱۲۴هزار عضو حزب محافظه‌کار مشخص خواهد شد. اکثریت این اعضا، تمایل بیشتری به جناح راست حزب و خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا دارند و تعداد سفیدپوستان درمیان آن‌ها از میانگین شهروندان بریتانیایی بالاتر است. به نظر می‌رسد که جانسون فرد مورد نظر بسیاری از آنان باشد.

جانسون کار حرفه‌ای خود را با روزنامه‌نگاری آغاز کرد و مدتی هم شهردار لندن بود. او یکی از افرادی بود که قبل از برگزاری همه‌پرسی برگزیت در سال ۲۰۱۶، در کارزار حمایت از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا فعالیت می‌کرد.

جانسون پس از آنکه مردم بریتانیا به طرح برگزیت رای مثبت دادند، به‌عنوان وزیر امور خارجه منصوب شد. اما در ماه ژوئیه سال ۲۰۱۸ در چارچوب استراتژی ترزا می برای مذاکرات برگزیت، از وزارت امور خارجه کناره‌گیری کرد. او در حال حاضر یکی از نمایندگان به اصطلاح «نیمکت‌نشین» در مجلس بریتانیاست و سمت دولتی ندارد.

پدر بوریس، استنلی جانسون، از سیاستمداران سابق بریتانیاست و ریشه خانوادگی آنها به پادشاه جرج دوم برمی‌گردد.

بوریس از کودکی همواره به سبب بی‌برنامگی و بی‌توجهی به درس در مدرسه سرزنش می‌شد. او تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه آکسفورد به پایان برد و آنجا بود که با دیوید کمرون، که بعدها به مقام نخست‌وزیری رسید، دوست شد. هر دو عضو باشگاهی متشکل از فرزندان خانواده‌های اشرافی بودند.

گفته می‌شود که جانسون با آغاز کار حرفه‌ای خود به‌عنوان روزنامه‌نگار، توانست درک خود را از جامعه رای‌دهندگان در بریتانیا بالا ببرد. اما در نخستین شغل خود به‌عنوان روزنامه‌نگار، پس از آنکه نقل‌قولی ساختگی در روزنامه تایمز لندن منتشر کرد، از کار برکنار شد.

بوریس پس از آن به روزنامه دیلی‌تلگراف پیوست؛ روزنامه‌ای که مکس هیستینگز، سردبیرش، از دوستان جانسون بود و او هم پیش‌تر در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرده بود. او پس از مدتی به‌عنوان خبرنگار این روزنامه در بروکسل، به آن شهر رفت و به نوشته روزنامه تایمز، با اخباری که از مقر اتحادیه اروپا مخابره می‌کرد موفق شد احساسات ضد این اتحادیه را در میان مردم بریتانیا تقویت کند.

در سال ۲۰۰۱ بود که بوریس جانسون صاحب کرسی در مجلس این کشور شد و از آن پس به‌طور مداوم در یکی از برنامه‌های طنز بی‌بی‌سی حضور می‌یافت.

جانسون در سال ۲۰۰۸ به مقام شهرداری لندن رسید که بسیاری این پیروزی او را مدیون آرای طبقات بالای جامعه می‌دانند.

پس از موافقت اکثریت مردم بریتانیا با طرح برگزیت، جانسون به مقام وزارت خارجه بریتانیا رسید. در این مقام، او به این دلیل که گفته بود نازنین زاغری، شهروند ایرانی-بریتانیایی محبوس در ایران، به روزنامه‌نگاران ایرانی آموزش می‌داده است، به شدت مورد سرزنش قرار گرفت. گفته شده است که اظهارات آن زمان جانسون بهانه‌ای برای افزایش فشارها در زندان به زاغری شده که همچنان در حال تحمل حبس در ایران است.

از مهم‌ترین اتهام‌هایی که بعضی منتقدان جانسون به او وارد می‌کنند، نژادپرستی است. او زمانی در روزنامه تلگراف، آفریقایی‌ها را به «سیاه‌پوستانی لبخند هندوانه‌ای» تشبیه کرده بود.

جانسون همچنین در سال ۲۰۱۸، زنان مسلمان برقع‌پوش را به «سارقان بانک» و «صندوق پستی» تشبیه کرده بود.

جانسون در زندگی شخصی‌اش نیز با مسائل زیادی مواجه بوده است. او که به روابط متعدد خارج از ازدواج متهم می‌شود، در ماه سپتامبر گذشته از همسر دومش جدا شد. دوست‌دختر جدیدش به نام کری سیمونز (Carrie Symonds) عضو حزب محافظه‌کار و ۲۳ سال از خودش کوچک‌تر است.