نشریه نشنال اینترست چاپ آمریکا در سرمقاله‌ای روز چهارشنبه 29 ‌شهریور ماه می‌نویسد: «اگر تا همین چند سال پیش کسی از قدرت‌یابی روسیه در خاورمیانه‌ای که به طور سنتی محل شراکت آمریکا با متحدان منطقه‌ای او بود صحبت می‌کرد، آن را امری غیرواقعی می‌خواندند. امروز اما دست‌های روسیه در سراسر خاورمیانه دیده می‌شود.»

در این سرمقاله آمده است: «مسکو اکنون بر تلاش‌های مربوط به پایان دادن به جنگ داخلی سوریه نظارت و برای جناح‌های درگیر و حامیان خارجی آنها دستورالعمل صادر می‌کند.

روسیه هم اینک خود را داخل مسأله پر خطر کُردها هم در سوریه و هم ترکیه و عراق کرده است.

روسیه نقش اصلی را در به وجود آوردن هلال شیعی میان ایران، عراق و سوریه داشته است و همزمان خود را وارد مذاکرات مستقیم با عربستان سعودی و کشورهای حوزه خلیج فارس کرده است.

از طرف دیگر، روسیه خطوط ارتباطی خود با مصر و اسرائیل را نیز کاملاً باز نگاه داشته است. پوتین خود را در میان اعراب به شکل شخصیتی نشان داده که بر سر حرف خود می‌ایستد. یک چنین درکی نیز از سوی رجب طیب اردوغان رئیس‌جمهوری ترکیه نسبت به پوتین شکل گرفته است. در هفته‌های اخیر نیز مسکو میزبان چندین نشست میان سران دولت‌های لیبی، دولت خودگردان فلسطین، نمایندگان کُردها و حتی نیروهای اپوزیسیون سوریه بوده است.

به هر طرف در خاورمیانه که این روزها بنگرید مطمئن شوید که بله، روس‌ها برگشته‌اند! اما اشتباه خواهد بود که این بازگشت روسیه به خاورمیانه را ادامه رفتار مسکو در دوران جنگ سرد ببینیم. روسیه دیگر اتحاد جماهیر شوروی نیست و به دنبال گسترش یک ایدئولوژی نمی‌باشد. روسیه حتی به دنبال بیرون کردن آمریکا از منطقه‌ای که بیشتر مخارج امنیت آن را واشنگتن پرداخت می‌کند نیست.

کرملین تنها می‌خواهد خود را به عنوان یک میانجی مورد اعتماد همه طرف‌ها نشان بدهد. همان چیزی که در ده‌های اخیر از طرف واشنگتن در مورد آن غفلت صورت گرفته است.

روسیه اکنون از یک فرصت استثنایی بهره می‌برد که در اثر دو دهه سیاست‌ها و تلاش‌های تحول برانگیز آمریکا در منطقه به وجود آمده است: همه کشورهای خاورمیانه اکنون به دنبال ثبات هستند و روسیه خود را ناجی آنها معرفی می‌کند.»