روزنامه‌ی واشنگتن‌تایمز (Washington Times)، روز چهارشنبه اول شهریور، در گزارشی پیرامون روابط ایران و ترکیه می‌نویسد که نقش این دو کشور تاریخی، در شکل‌دهی به تحولات اخیر خاورمیانه، بیش‌از‌پیش آشکار شده است.

در این گزارش آمده است: «رقابت‌های میان ایران و ترکیه به قرن‌های گذشته بازمی‌گردد. دو کشور در طول تاریخ، ۱۱ بار وارد جنگ با یکدیگر شده‌اند و به قول سونر چاغاپتای (Soner Cagaptay)، تحلیل‌گر انستیتوی مطالعاتی واشنگتن، ایران و ترکیه دارای "تاریخی‌ترین سابقه‌ی جنگ میان دو کشور هستند".

اما رقابت‌های ایران و ترکیه مهم‌اند. هر دو کشور دارای جمعیتی ۸۰میلیونی هستند و هر دو دارای تمدن‌های تاریخی، امپراتوری‌های باستانی، تنش با روسیه و موفقیت در نرفتن زیر استعمار خارجی بوده‌اند. در دوران معاصر نیز هر دو کشور، به دست دو نظامی پرقدرت، پا به عرصه‌ی دنیای نوین گذاشته‌اند و امروز، تحت حکومت‌های اسلام‌گرای حتی سرکوبگرتر از گذشته‌ها قرار گرفته‌اند.

علی خامنه‌ای در ایران و رجب طیب اردوغان در ترکیه، هردو دارای قدرت مطلقه در کشور هستند و آن را در زیر لفافه‌ی پرسروصدای انتخابات و پارلمان و کابینه و قوانین و غیره پنهان می‌سازند. هر دو نیز ادعای رهبری مسلمانان جهان را دارند و شاید هم یک روزی، ادعای خلیفه‌گری به سرشان بزند.

در جوّ ساکت ضدصهیونیسم در دنیای عرب، تهران و آنکارا، یکی با انکار هولوکاست و دیگری با هیتلری خواندن اسرائیل، فعلاً خود را پرچم‌دار این جریان قلمداد می‌کنند. در بسیاری موارد، ایرانی‌ها از ترک‌ها جلو زده‌اند؛ اما این روزها، ترک‌ها درحال رساندن خود به سطح آنها هستند.

اگر نوچه‌های آیت‌الله خامنه‌ای، ملوانان آمریکایی را به گروگان می‌گیرند، جناب اردوغان، شهروندان آمریکایی را گروگان می‌گیرد.

بزرگ‌ترین اختلاف آنها، در مورد تعداد هوادارانشان است. اگر آیت‌الله خامنه‌ای، ۱۵ درصد مردم ایران را به‌دنبال خود دارد، اردوغان مدعی است که این رقم، برای او در ترکیه، ۴۵درصد است.

اما بزرگ‌ترین مورد اختلاف آنها، در برخورد با موضوع سوریه است.

این باعث شده است که ترکیه اکنون برای مراقبت و کنترل نیروهای ایرانی در یمن و سوریه و لبنان، در خاک خود،  رادارهای جدید ناتو (NATO) را نصب کند.

ایران هم به نیروهای القاعده که علیه ترکیه می‌جنگند، کمک می‌رساند. شاید رقابت‌های تاریخی ایران و ترکیه، در آینده‌ی نزدیک، از سرگرفته شود».