کارل اووِه کناسگور، نویسنده نروژی، پس از اتمام کتاب شش‌جلدی «مبارزه من»، که در واقع زندگی خودش را به تصویر می‌کشد، کار تازه‌ای را آغاز کرده است. او ششمین نویسنده‌ای است که در «کتابخانه آینده» مشارکت می‌کند، پروژه‌ای که آثاری از نویسندگان معاصر را جمع‌آوری می‌کند و تا سال ۲۱۱۴ خوانده نمی‌شوند.

کِیتی پترسون، هنرمند اسکاتلندی خالق این پروژه، کتابخانه آینده را اثر هنری طبیعی و زنده‌ای توصیف می‌کند که نفس می‌کشد و طی ۱۰۰ سال آشکار می‌شود. این پروژه، در حال حاضر، از ۱۰۰۰ اصله درخت صنوبر تشکیل شده است که در سال ۲۰۱۴ در جنگل نوردمارکا در اسلو کاشته شد. پس از یک قرن، این درخت‌ها قطع و تبدیل به کاغذ می‌شوند. روی این کاغذها، نوشته‌های نویسنده‌هایی چاپ می‌شود که در این پروژه مشارکت کرده‌اند، مانند مارگارت اتوود، دیوید میچل و الیف شافاک. 

کناسگور اولین نویسنده نروژی است که به این پروژه پیوسته و پترسون او را «یکی از استثنایی‌ترین نویسنده‌های قرن بیست‌و‌یکم» می‌داند و می‌گوید: «کناسگور در روزمرگی شگفتی می‌یابد و با عریان‌سازی نفس، مرزهای میان تخیل و واقعیت را برمی‌دارد.»

این نویسنده نروژی نیز ضمن تمجید از پروژه کتابخانه آینده، گفت: «ایده‌ فوق‌العاده درخشانی است، از این فکر که خواننده‌هایی خواهی داشت که هنوز متولد نشده‌اند خیلی خوشم آمد‌، مثل این است که برایشان کشتی کوچکی از زمان خودمان بفرستیم. خوشم آمد که ۱۰۰ سال دیگر باز می‌شوند و جنگل آرام‌آرام رشد می‌کند و همه این‌ها به هم مرتبط‌ند. اثر هنری سرسبز و فوق‌العاده‌ای است.»

کناسگور گفت کار را شروع کرده است اما جزییات داستان را افشا نمی‌کند و در ادامه افزود این حقیقت که هیچ‌یک از آدم‌های امروز زنده نخواهند بود تا کتابش را بخوانند تاثیری بر روند نوشتنش ندارد.

این نویسنده نروژی گفت: «به‌هر‌حال وقتی می‌نویسی، واقعا نمی‌توانی به خواننده‌ها فکر کنی، باید فکرت را آزاد بگذاری.» اما نسبت به مخاطب آینده‌اش احساس «تعهد اخلاقی و معنوی» دارد، «اگر بخواهم درباره آدم‌های اطرافم بنویسم… شاید می‌توانستم مرزهای صداقت را ۱۰۰ درصد جابه‌جا کنم چون آن‌ها که نمی‌خوانند… اما واقعا فرقی نمی‌کند. تعهدهای اخلاقی همان است.»

الیف شافاک، نویسنده ترکیه‌ای، تجربه نوشتن برای کتابخانه آینده را تشبیه کرده است به این‌که «الان نامه‌ای بنویسی و بیندازی توی رودخانه. نمی‌دانی کجا می‌رود یا چه کسی آن را می‌خواند‌ــ فقط به جریان زمان اطمینان داری.» 

دیوید میچل، نویسنده بریتانیایی، این پروژه را «رای اعتماد» به آینده می‌نامد و مارگارت اتوود کانادایی، اولین نویسنده‌ای که به این پروژه پیوست، می‌گوید: «چقدر عجیب است وقتی به صدای خودم فکر می‌کنم‌ــ تا آن زمان مدت‌هاست که خاموش شده‌ــ و ناگهان بعد از ۱۰۰ سال بیدار می‌شود.»

تحویل رسمی اثر کناسگور در ۲۳ مه ۲۰۲۰ در جنگل نوردمارکا خواهد بود. اتاقی مخصوص با دیوارهای چوبی در کتابخانه مرکزی اسلو در نظر گرفته می‌شود تا نوشته‌ها را در آن نگهداری کنند.