نوسان در بازار ارز و جهش‌های ارزی در یک‌سال گذشته، سبب شد که مردم بیش‌از ۲۰میلیارد دلار ارز خریداری و در خانه‌ها نگهداری کنند. دولت و بانک مرکزی برای بازگرداندن این حجم عظیم ارز به چرخه اقتصادی تلاش کردند تا با ارائه مشوق‌ها و تضمین‌هایی، مردم را به سپرده‌گذاری ارزی در بانک‌ها تشویق کنند؛ ولی با گذشت دوماه از بخشنامه تشویقی دولت برای جذب ارز، فقط حدود ۱۰میلیون دلار سپرده‌گذاری ارزی انجام شده است. گروه اقتصادی روزنامه «خریدار»، این سوال را مطرح می‌کند که چرا مردم علی‌رغم خطرات امنیتی نگهداری دلار در خانه، حاضر نیستند ارز خارجی‌شان را در ازای سود ۴درصدی دلار یا  ۳درصدی یورو، به بانک‌ها بسپارند و گاوصندوق و کشوهای خانه‌شان را به بانک‌های کشور ترجیح می‌دهند. «خریدار» از توجیه بانک مرکزی قانع نمی‌شود که می‌گوید ضعف اطلاع‌رسانی و عدم تبلیغ بانک‌ها درباره سوددهی سپرده‌گذاری ارزی دلیل استقبال نکردن مردم است. خریدار اما درنهایت نمی‌گوید دلیل چیست و تنها به همین اکتفا می‌کند که شاید این استقبال‌نکردن مردم، به مسائل دیگری مربوط است.  

روزنامه «قانون» به بحران کمبود و گرانی کاغذ پرداخته که امسال گریبان‌گیر مطبوعات شده است، تا جایی‌که برخی روزنامه‌ها، صفحات خود را حذف می‌کنند و برخی دیگر، آنلاین شده و خروج از دکه‌های مطبوعات را به‌ناگزیر ترجیح داده‌اند. قانون گزارش می‌دهد که چطور روزنامه‌ها هم قربانی فساد ارزی شده‌آند. معاون مطبوعاتی وزارت ارشاد گفته است که دونفر برای واردات کاغذ، ۲۴میلیون یورو ارز دولتی دریافت کردند که وجود خارجی نداشتند و پرونده قضایی علیهشان به‌جایی نرسیده است! گفته می‌شود وابستگی روزنامه‌ها به واردات کاغذ، به‌دلیل بی‌کیفیت‌بودن کاغذهای تولید داخل است و این بهانه‌ای شده تا بازار احتکار کاغذ و باندهای مافیایی واردکنندگان کاغذ به‌وجود آیند. روزنامه قانون گزارش می‌دهد که چهار یا پنج‌برابر شدن قیمت کاغذ، صنعت چاپ را با مشکلات وخیمی روبه‌رو کرده و امروز، نفس روزنامه‌ها، نشریات و تمامی مشاغل مربوط به این کار را به‌شماره انداخته است. سعید تقی‌پور، مدیرمسئول [سردبیر؟] روزنامه «جهان اقتصاد»، به قانون میگوید: «با افزایش قیمت كالاهای اساسی، روزنامه به‌تدریج از سبد مصرفی خانوارها حذف می‌شود. در این میان، برخی روزنامه‌ها به‌ناچار صفحات را كاهش دادند تا قیمت را ثابت نگه دارند، برخی نیز تیراژ خود را به حداقل رساندند. اگر به‌همین شكل پیش برود، روزنامه به‌آرامی از دكه‌ها حذف و از چشم مردم دور می‌شود و زمانی كه بنیه مطبوعات تحلیل رفت، ناچار به توقف می‌شوند.»