علی جعفریان رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران، از وضعیت حمل‌ عضو اهدایی درنقاط مختلف کشور و رساندن آن برای انجام اهدای عضو انتقاد کرد.

به گزارش ایسنا، رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاه به لزوم ایجاد سیستم حمل ارگان برای اهدای عضو در کشور گفت: «این موضوع به سیستمی نیاز دارد که آن را در اروپا و آمریکا می‌بینیم. به طوری‌که در این کشورها سیستم انتقال عضو، متناسب با فاصله و مسافت موجود سنجیده می‌شود. به این صورت که تا یک مسافتی با ماشین، تا یک مسافتی با آمبولانس و تا یک مسافتی هم با هواپیما یا جت عضو را منتقل می‌کنند».
او افزود: «من در فرصت مطالعاتی که بودم بارها با جت اختصاصی ارگان را حمل می‌کردم. در کشورهای اروپایی و آمریکایی یک جت اختصاصی وجود دارد که در هر ساعت شبانه‌روز می‌تواند هر جا که عضوی باشد،‌ پرواز کند و عضو را بیاورد. بنابراین انجام این کار در کشور وجود سیستمی دقیق را می‌طلبد و البته پرهزینه است. به عنوان مثال هواپیما باید همیشه آمادگی حمل ارگان را داشته باشد».
جعفریان با بیان ضرورت  انتقال ارگان بوسیله جت در کشورگفت: «این کار در کشور ما با توجه به گستردگی جغرافیایی که داریم، ‌ضروری است اما نیازی به وجود پایگاه‌ زیادی هم وجود ندارد، زیرا مراکزانجام پیوند برخی ارگان‌هایمان مانند قلب، ریه و کبد محدود است و عمدتا در شیراز  و تهران قرار دارند. بنابراین عمده انتقال عضو ما برای قلب و ریه و در برخی موارد کبد است».
رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره آمار مرگ‌ومیر ناشی از نرسیدن عضو در مراکز اهدای عضو بیمارستان‌های این دانشگاه، گفت: «در مراکز اهدای عضو دانشگاه ما میزان مرگ‌ومیر نیازمندان پیوند، هفت درصد بوده است. البته علت آن همیشه نرسیدن عضو نیست،‌ بلکه گاهی شرایط بیمار خوب نیست. از طرفی هم ممکن است که ظرفیت‌ ما پر ‌باشد و برای انجام پیوند جا نداشته باشیم. بنابراین باید به روشی معقول برای گسترش مراکز پیوند را هم در دستور کار داشته باشیم».

در حال حاضر بر اساس آمار سایت اصلی انجمن اهدای عضو ایرانیان، ۲۷ هزار و ۸۱ نفر در فهرست انتظار برای پیوند عضو هستند. هر فرد مرگ مغزی می‌تواند جان ۸ انساان نیازمند به پیوند را نجات دهد. همچنین هر ۱۰ دقیقه یک نفر به این فهرست اضافه می‌شوند. هر دو ساعت یک بیمار نیازمند عضو جای خودش را از دست می‌دهد و هر۱۲ ساعت یک بیمار، عضو مورد نظر خودش را طی جراحی موفق دریافت می‌کند و زنده می‌ماند.

در ایران فاصله بین رضایت دادن خانواده و برداشتن اعضا، بسیار زیاد است. به گونه‌ای که برخی از اعضای بیمار دیگر قابل اهدا نیستند. در حال حاضر تنها ۳۷ درصد خانواده‌ها به پیوند رضایت می‌دهند. در آمار بدست آمده از سال ۸۴ این میزان رضایت تنها ۵ درصد بود که با تبلیغات گسترده به مرور بیشتر شد. در دریافت رضایت از خانواده‌های بیماران مرگ مغزی، رفتار و برخورد گروه پزشکی بیمارستان و بخش مراقبت‌های ویژه بسیار اهمیت دارد. چرا که خانواده بیمار به تازگی در شوک عضو خانواده هستند و در موقعیت متزلزلی قرار دارند. نحوه ارائه پیشنهاد به آنها در تصمیم‌گیری آنها تاثیر زیادی می‌گذارد.