روزنامه واشنگتن پست در مقاله‌ای امروز چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت می‌نویسد درحالی که اکثر بحث‌های انتخاباتی در ایران بر محور افزایش فقر و بیکاری و قیمت نفت و برجام و تحریم‌ها و دزدی‌ها و فساد شکل گرفته بود، همه این گرفتاری‌ها در درجه دوم اهمیت نسبت به تهدید واقعی ثبات ایران یعنی بی‌آبی قرار می‌گیرد.

واشنگتن پست می‌نویسد: «سال‌ها بی‌تفاوتی مسئولان، عدم مدیریت و عوامل طبیعی آثار مخرب و ویران‌کننده خود را بر روی منابع آبی ایران به جا گذاشته و این کشور در میان ملل صنعتی شده دارای بدترین آینده از نظر دسترسی به منابع آبی در جهان شناخته می‌شود.»

به گفته واشنگتن پست، پس از سقوط شاه در سال ۱۹۷۹، سیاست‌های استفاده از آب در ایران دچار یک سلسله بی لیاقتی کارشناسان جدید و فساد در میان مسئولین در حفاظت از  منابع آب کشور گردید.

پست می‌افزاید: «ورود سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به شریان‌های اقتصادی کشور پس از پایان جنگ ایران و عراق و برنامه‌های بازسازی آنها به شکل ناشیانه و بیرحمانه بر ساختار منابع آب کشور و سهمیه‌بندی در استفاده از آنها تأثیر گذاشت.

سپاه با سد سازی‌های بی‌رویه جریان و شریان تاریخی آب رسانی مملکت را دچار ناهمگونی و به هم ریختگی شدید کرد. سپاه با دریافت میلیاردها دلار سرمایه از حساب‌های دولتی از سال وقوع انقلاب تا امروز بیش از ۶۰۰ سد در ایران ساخته است و  این در حالی است که تنها ۱۳ سد در دوران پیش از انقلاب نیازهای آبی ایران را تأمین می‌کرد.

جمهوری اسلامی برای کسب حمایت جامعه کشاورزان ایران چشم‌های خود را بر روی استفاده غیرقانونی هزاران تن از آنها از منابع آب کشور بسته است. برخی از این کشاورزان صبح تا شب با استفاده از پمپ‌های دیزل ارزان چاه‌های آب را به خشکی کشانده‌اند».