علی اصغر مونسان رئیس سازمان میراث فرهنگی وصنایع دستی و گردشگری بمناسبت روز جهانی صنایع دستی گفته است که صنایع دستی، توان حل مشکل اشتغال را دارد و تمام تلاشش را در این عرصه خواهد کرد.

این در حالی‌است که برخی کارشناسان می گویند که در حال حاضر کالاهای چینی بازار صنایع دستی ایران را در دست گرفته‌ و جایی برای عرضه صنایع دستی داخلی وجود ندارد.

روز جهانی صنایع دستی

دهم ژوئن برابر با بيستم خرداد سال ۱۹۶۴ میلادی برای نخستين بار هنرمندان، صنعتگران و اساتید  بیش از ۴۰ کشور جهان در همایشی درنیویورک برگزار شده بود شرکت کردند. در آن روز تصمیم گرفته شد که  شورای جهانی صنايع دستی به عنوان نهاد وابسته به يونسكو تصويب‌ شود و سالروز تأسیس این همایش، به عنوان «روز جهانی صنایع دستی» نامگذاری شد.

چهار سال پس از تصویب این قطعنامه، ایران نیز به عضویت این شورا درآمد و در مجمع آسیا و اقیانوسیه‌ فعالیت خود را آغاز کرد.  در حال حاضر ۹۰ کشور جهان در این شورا عضو هستند و فعالیت می کنند.

در سال ۲۰۱۵،  شورای جهانی صنایع دستی دو شهر اصفهان و تبریز را به عنوان شهر جهانی صنایع دستی و شهر فرش دست بافت ثبت کرد.

فرش  ایرانی، سفال لالجین، گیوه مریوان، گلیم سیرجان و سفال کلپورگان چهار محصولی است که با ثبت جهانی توانست تبدیل به محصولات شناخته شده ایران در بازارهای جهانی شود.

صنایع دستی ایرانی اگر چه در خارج از ایران شناخته شده است اما شواهد امر گویای این است که در داخل بخت با آن‌ و تولیدکنندگانش یار نبوده است.

عطیه غلامپور، عضو کارگروه سابق بسته‌بندی صنایع دستی، حضور کالاهای چینی، نبود طراحی مناسب و همچنین عدم خلاقیت در تولید صنایع دستی ایرانی را مهمترین چالش در این عرصه می‌داند.

غلامپور در گفت‌وگویی با خبرگزاری ایسنا با اشاره به زندگی مدرنیته امروز، «افزایش تقاضا، انتظارات مصرف‌کننده، ایجاد تحول در بسته‌بندی و کیفیت» را از موارد بسیاری ضروری در عرضه محصولات صنایع دستی عنوان کرد که به گفته این کارشناس در ایران رعایت نمی‌شود اما چینی‌ها توانسته اند بازار را دردست بگیرند.

صنایع دستی هر کشور هویت ملی

صنایع دستی هر کشور بازگوکننده خصوصیات تاریخی، اجتماعی و فرهنگی آن کشور و نمادی از هویت ملی هر قوم است.

در ایران بیش از ۳ میلیون هنرمند و صنعتگر در ۳۰۰ رشته مختلف هنرهای سنتی و صنایع دستی مشغول به کار هستند و سعی بر این دارند که ایران را از این راه به جهان معرفی کنند اما به گفته کارشناسان در حال حاضر، موج صنایع دستی قاچاق و ارزان قیمت، نبود یا کمرنگ بودن برندسازی صنایع دستی ایرانی موجب شده است که این هنر جهانی در داخل ایران مورد استقبال قرار نگیرد.