محققان آمریکایی روز دوشنبه ۱۶ مرداد اعلام کردند مطالعات جدید صورت گرفته بر روی «دی‌ان‌ای» و یافته‌های جدید ژنتیکی، شناخت ما از انسان‌های نئاندرتال‌ و در نتیجه از تاریخ بشر را دگرکون خواهد کرد.

بر اساس مطالعات قبلی جمعیت نئاندرتال‌ها در اواخر دوره حضورشان بر روی کره زمین (حدود ۴۰ هزار سال پیش) چیزی در حدود هزار نفر بوده است. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که جمعیت آنها بسیار بیشتر از این تعداد بوده است.

بر اساس گزارش آکادمی ملی علوم آمریکا،  نئاندرتال‌ها که تعدادشان ده ها هزار نفر تخمین زده شده است، به صورت گروه های پراکنده در اروپا زندگی می‌ کرده‌اند.

سرنخ های ژنتیکی یافت شده در این تحقیقات نشان دهنده ژن‌های جهش یافته‌ای از نئاندرتال‌ها‌‌ست که معمولا در جمعیت های کوچک با تنوع ژنتیکی کم پیدا می شود. همچنین در آثار باقی مانده از گروه‌های مختلف نئاندرتال‌ها که در مکان‌های گوناگون یافت شده‌اند شاهد تفاوت ژنتیکی آنها با یکدیگرهستیم.

رایان بوهلندر،فوق دکترای مرکز درمانی سرطان اندرسون در دانشگاه  تگزاس در این باره می گوید «یافته‌های جدید به ما می گویند که گروه های جمعیتی کوچکی وجود داشته‌‌اندکه از لحاظ جغرافیایی، مثلا مانند جزایر کوچک دورافتاده، گاهی  با هم تعامل داشته‌اند، اما برایشان سخت بوده که از جزیره ای به جزیره دیگر نقل مکان کنند.»

پژوهشگران همچنین با استفاده از شیوه های جدید در تحلیل داده های ژنتیکی متوجه شدند نئاندرتال‌ها شاخه ژنتیکی جدا شده‌ای از  گونه اسرارآمیز دیگری به نام «دنیسوان‌»ها هستند که حدود ۷۴۴ هزار سال پیش می‌زیسته‌اند. بسیار زودتر از انشعاب ژنتیک نئاندرتال‌ها از این گونه.

بعد از این انشعاب بود که جمعیت نئاندرنال‌ها تا ده‌ها هزار نفر رشد کرد.  پروفسور آلن راجر از دانشکده انسان شناسی دانشگاه یوتای آمریکا می‌گوید: «اگرچه این فرضیه برخلاف باور رایج است اما بیشتر پذیرفتنی است چرا که  فسیل‌های ارزشمند و اماکن اسکان بی‌شماری از آن‌ها بر جای مانده است.»

از دنیسوان ها، که از آنها به عنوان عموزاده های شرقی نئانترنال‌ها نیز نام می برند، اطلاعات زیادی در دست نیست و تنها چند دندان و یک استخوان صورت از آنها در دست است. هر دو گونه «نئاندرتال» و «دنیسوان» با اجداد انسان مدرن امروزی جفتگیری می‌کرده‌اند. این گونه ها با اجداد انسان‌های امروزی که در حدود ۶۰ هزار سال پیش در آفریقا پدیدار شده جفتگیری می‌کرده‌اند.

دانشمندان و محققان از علت مرگ نئاندرتال‌ها و دنیسوان‌ها اطلاعی ندارند ولی مرگ آن‌ها می‌تواند به علت شرایط سخت اقلیمی و یا رقابت با انسان‌های مدرن، بر سر منابع زیستی بوده باشد.  

این مطالعه بر مبنای مقایسه ژنتیک چهار گروه جمعیتی انسانی شامل، «اروپا-آسیایی‌های امروزی»، «آفریقایی‌های امروزی»، «نئاندرتال‌ها» و «دنیسوان‌ها» بوده است.

پژوهشگران با کمک این روش مطالعه آماری جدید که لگوفیت (Legofit) نام دارد، توانستند درصد تداخل ژن‌های نئاندرتال‌ها را با جمعیت «اروپا-آسیایی‌های امروزی» تخمین بزنند. این مطالعه تنها ۲ درصد تداخل ژنتیک را نشان می‌دهد.

این روش اطلاعات بسیاری در مورد زمان انشعاب ژنتیک این گونه‌ها از یکدیگر و همچنین میزان جمعیت آنها را در اختیار دانشمندان قرار داده است.