پژوهشگرها می‌گویند با بررسی اطلاعات ژنتیکی نزدیک به نیم‌میلیون انسان، به این نتیجه رسیده‌اند که ژنی به نام «ژن همجنس‌گرایی» وجود ندارد. 

به گزارش شبکه خبری اسکای‌نیوز، نتایج مطالعه یک تیم پژوهشی روی افرادی که به گفته خودشان رفتارهای جنسی همجنس‌گرایانه را تجربه کرده‌اند، نشان می‌دهد رفتارهای جنسی افراد تحت تاثیر آمیزه‌ای از عوامل ژنتیکی و محیطی است.

آن‌ها تا‌کنون نتوانسته‌اند به الگویی ژنتیکی برسند که بتوان آن را به شیوه‌ای معنادار در پیش‌بینی گرایش جنسی افراد مد نظر قرار داد.

یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که رفتار انسان، مانند شخصیت و سایر صفت‌های پیچیده انسانی، تحت تاثیر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی بروز می‌‌کند. آن‌ها با تجزیه و تحلیل پاسخ‌های پرسشنامه‌ها و همچنین «مطالعات گسترده ژنومی» (GWAS) روی داده‌های مربوط به بیش از ۴۷۷,۵۲۲ نفر در دو بانک اطلاعاتی «بیوبانک بریتانیا» (UK Biobank) و «۲۳ و من» (23andMe) به جمع‌بندی اخیر رسیده‌اند.

این گروه پژوهشی موفق به کشف پنج متغیر ژنتیکی شده‌اند که در بروز رفتار جنسی همجنس‌گرایانه دخیل‌اند. بر اساس یافته‌های این پژوهش، که در ژورنال ساینس (Science) منتشر شده است، این متغیرها فقط تا حدودی بین زنان و مردان مشترک‌اند و امکان پیش‌بینی معنادار رفتار جنسی افراد را فراهم نمی‌سازند.

پژوهشگرها در توضیح نتایج به‌دست‌آمده می‌گویند: «ما ثابت کردیم که معماری زیربنای ژنتیکی فوق‌العاده پیچیده است و بی‌تردید یک عامل ژنتیکی خاص برای همجنسگرایی وجود ندارد.» به گفته آن‌ها، «ژن همجنس‌گرایی» عبارتی است که گاهی در رسانه‌ها به کار می‌رود و مبنای علمی ندارد.

نویسنده‌های این مقاله پژوهشی در ادامه نوشته‌اند: «مجموع تمام متغیرهای مشترک ارزیابی‌شده فقط بخشی از وراثت‌پذیری ژنتیکی را در سطح جمعیتی توضیح می‌دهد و پیش‌بینی معنادار گرایش جنسی فردی را ممکن نمی‌سازد.»