وقتی که تاتنهام در سه بازی نخست مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا فقط یک امتیاز گرفت، تقریبا اغلب کارشناس ها از صعود این تیم به مرحله بعد نا امید شده و حتی موریسیو پوچتینو نیز به طور ضمنی، صعود تیمش از مرحله گروهی را چیزی شبیه معجزه دانست.

البته چیزی شبیه معجزه برای تاتنهام به وقوع پیوست و این تیم توانست طی دو بازی دشوار مقابل اینتر و بارسلونا، سربلند خارج شده و به جای اینتر، جواز صعود از مرحله گروهی را دریافت کند. تاتنهام مطابق قرعه کشی مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، به مصاف بوروسیا دورتموند رفت. این حریف آلمانی در فصل جاری بوندسلیگا نتایج خوبی گرفته و طی چند ماه گذشته، صدر جدول را به خود اختصاص داده است. به همین دلیل، بسیاری از کارشناس ها پیش بینی کردند که تاتنهام کار دشواری را مقابل زنبورهای وستفالن در پیش خواهد داشت اما این تصورات هم باطل شد. نمایش فوق العاده تاتنهام در مسابقه رفت و برتری 3-0 در ورزشگاه ومبلی مقابل دورتموند، تقریبا صعود یاران پوچتینو به مرحله یک چهارم نهایی را قطعی کرد. اگر چه دورتموند در نیم فصل دوم بوندس لیگا، چندان آماده نشان نداده ولی باز هم سبک فوتبالی این تیم و البته جو مخوف ورزشگاه زیگنال ایدونا پارک می توانست یقه تاتنهام را در بازی برگشت بگیرد و حتی یک کامبک رویایی را برای شاگردهای لوسین فاور رقم بزند.

در حالی که انتظار می رفت تیم دورتموند با بازگشت مارکو رویس به ترکیب اصلی، یک بازی انتحاری را در زمین خود ارائه داده و با تمام قوا به سوی دروازه تاتنهام حمله کند، عملا چنین اتفاقی رخ نداد. سرمربی زنبورها از تمام مهره های با تجربه هجومی خود ماریو گوتزه، مارکو رویس، پاکو آلکاسر و جیدون سانچو در ترکیب اصلی استفاده کرد اما جریان بازی نشان داد که زور دورتموند به حریف انگلیسی نمی رسد. حتی حضور آلکاسر در نوک خط حمله نیز نتوانست خط دفاعی تاتنهام را آزار دهد. هدف اصلی تاتنهام در این بازی، حفظ دروازه از دریافت گل بود زیرا سفیدهای لندن با توجه به ذخیره سه گُله در بازی رفت، عملا هیچ نیازی به ارائه بازی تهاجمی و تلاش برای گلزنی نداشتند. پوچتینو در آلمان از خط دفاعی سه نفره استفاده کرد اما واقعیت این است که تاتنهام در دقایقی از بازی که به گارد تدافعی روی می آورد، عملا با پنج بازیکن دفاع می کرد زیرا سرژ اوریه و بن دیویس به ترتیب از جناحین راست و چپ خط هافبک، به یک خط عقب تر آمده و تبدیل به مدافعان کناری می شدند. جالب این که پوچتینو بر خلاف دیدار مقابل آرسنال، تصمیم گرفت تا هر دو بازیکن کناری تیمش را تغییر داده و از سرژ اوریه و بن دیویس به جای کیران تریپیر و دنی رُز استفاده نماید. همین دو مدافع کناری تاتنهام، چند بار در نقش ناجی دروازه لوریس ظاهر شدند. علاوه بر این، موسی سیسوکو نیز در نقش هافبک دفاعی، انجام وظیفه کرده و به یاری خط دفاعی تیمش می رفت و همچنین یک پاس گل را نیز به نام خود ثبت کرد.

بوروسیا دورتموند در نیمه اول، بازی بهتری را ارائه کرد و چند بار دروازه تاتنهام مورد هدف قرار گرفت که با درخشش دروازه بان، مدافعان و بی دقتی گوتزه و وایگل، هیچ توپی از خط دروازه رد نشد. تاتنهام به هدف اصلی خود یعنی بسته نگه داشتن دروازه در نیمه اول دست یافت و تنها استراتژی تهاجمی پوچتینو به ویژه در نیمه اول، استفاده از ضد حملات با اتکاء به سرعت هیونگ مین سون و هوش سرشار هری کین بود. تاتنهام در نیمه اول، حملات زیادی را ترتیب داد اما از رمق و برش لازم در خط حمله برخوردار نبود. نیمه دوم به بدترین شکل ممکن برای میزبان آغاز شد و گل زود هنگام هری کین، عملا خط بطلانی بود بر کور سوی امید زنبورها برای صعود به مرحله بعد! دورتموند بعد از دریافت این گل، دچار فروپاشی روحی و تاکتیکی شد و دست های خود را به نشانه تسلیم بالا برد. تاتنهام نیز بعد از گل، هیچ دلیلی برای صرف انرژی نمی دید و بدین ترتیب، نیمه دوم تقریبا هیچ اتفاق خاصی بعد از گل هری کین نداشت. اگر چه تاتنهام طی چند هفته گذشته نتوانست نتایج خوبی را در لیگ برتر مقابل چلسی، برنلی و آرسنال به دست بیاورد اما صعود به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، مرهمی بود بر زخم های نیلوفرهای سفید لندن.

دورتموند در این بازی، توپ را با سرعت به گردش در می آورد اما در نفوذ به خط دفاعی حریف، توفیق چندانی نداشت. برعکس، خط دفاعی تاتنهام به ویژه یان فرتونگن بسیار خوب ظاهر شد و جیدن سانچو را راحت تر از حد تصور، خنثی کرد. اوریه و دیویس کمترین فضای ممکن را در نواحی خطرناک زمین، در اختیار سانچو قرار دادند. بازیکن های بزرگ، لحظات بزرگ و تفاوت های بزرگ را رقم می زنند و هری کین نیز تک گل سرنوشت ساز بازی را به ثمر رساند تا راهیابی تاتنهام به مرحله بعد، بسیار ساده تر از حد تصور، رقم بخورد. انگار معجزه تاتنهام پایانی ندارد.