نتایج و اتفاقات نیمه نهایی این فصل لیگ قهرمانان آنقدر هیجان انگیز و عجیب بود که هنوز هم در مورد آن بحث می شود. پس از بازیهای دور رفت، تقریبا فینال بارسلونا و آژاکس متحمل به نظر می رسید. اما نتایج بازیهای برگشت چیز دیگری را رقم زد. اما دلایل این بازگشت های بزرگ چه بود؟ عوامل زیادی می تواند در این بین اثرگذار باشد که نیاز به بررسی و تحلیل دقیقی دارند. ولی دو فاکتور تاکتیکی و ذهنی از مهمترین عوامل تاثیرگذار بودند. در هر دو بازی دور برگشت لیورپول و تاتنهام بیشتری نسبت به حریفان خود به ویژه در این دو موضوع داشتند.

در مورد مسائل تاکتیکی مباحث زیادی را می توان مطرح کرد. اما نکته قابل توجه اینکه هر دو تیم لیورپول و تاتنهام در بازی برگشت از موقعیت های خود به نحو بسیار مطلوبی استفاده کردند. لیورپول از ۷ شوت درون چارچوب ۴ گل به ثمر رساند و بارسا از ۵ شوت درون چارچوب هیچ گلی نزد. نرخ تبدیل موقعیت به گل (تعداد گلهای زده شده نسبت به تعداد موقعیت ها) برای لیورپول بسیار عالی و برای بارسلونا فاجعه بار بود. در یک چنین بازیهای حساسی استفاده از موقعیتها بسیار حیاتی و تعیین کننده است. لیورپول به خوبی از موقعیت ها استفاده کرد و بارسا با فرصت سوزی که داشت حالا در حسرت بازی فینال خواهد بود. در بازی تاتنهام در برابر آژاکس قضیه کمی متفاوت بود. هر دو تیم موقعیتهای زیادی به ویژه در نیمه دوم خلق کردند. آژاکس مجموعا از ۱۶ضربه که به دست دروازه تاتنهام داشت تنها ۴ ضربه را در داخل چارچوب زده بود. در نیمه اول آژاکس از ۳ شوت درون چارچوب ۲ گل زد و در نیمه دوم از ۱۰ ضربه سمت دروازه تنها ۱ ضربه درون چارچوب داشت. در مقابل تاتنهام در نیمه دوم ناامید نشد و تا انتها مبارزه کرد. در این نیمه تاتنهام ۱۸ ضربه به سمت دروازه آژاکس داشت که ۵ ضربه درون چارچوب بود و ۳ گل زد. شاید نتیجه نیمه اول و کم تجربگی تیم آژاکس باعث شد این تیم از موقعیت های خود در نیمه دوم به خوبی استفاده نکند. مسئله ای که اگر اتفاق می افتاد و یکی از توپهای آژاکس گل می شد قطعا نتیجه پایانی می توانست متفاوت باشد.

نکته مهم در مورد مسائل ذهنی این بود که بارسلونا در دقایقی از بازی به ویژه پس از گل اول تحت تاثیر شکست فصل گذشته در مقابل رم قرار گرفته بود و کاملا آشفته و بدون تمرکز لازم به نظر می رسید. در مقابل لیورپول با جنگجویی و تمرکز بسیار زیاد برای تغییر نتیجه مبارزه می کرد. علاوه بر این، بارسا در ۶ روز تنها ۲ بازی سنگین داشت و لیورپول در این ۶ روز ۳ بازی سنگین برگزار کرد. از نظر جسمانی بارسا در شرایط بهتری بود که این مسئله می توانست برتری ذهنی نیز برای بارسلونا به همراه داشته باشد. اما تفاوت دو تیم از نظر عملکرد ذهنی بسیار زیاد و قابل توجه بود. در بازی آژاکس و تاتنهام نیز این مسئله ذهنی با نوعی متفاوت کاملا اثرگذار بود. نیمه دوم بازی در شرایطی شروع شد که کمتر کسی شانسی برای تاتنهام قائل بود. آژاکس کاملا بر بازی احاطه داشت و موقعیت های بسیار زیادی هم خلق کرد. اما استفاده نکردن آژاکس از موقعیت هاش به تاتنهام باور بیشتری برای مبارزه کردن داد. اگرچه که روند بازی در مجموع به نفع آژاکس بود اما تاتنهام به سبک مخصوص تیمهای انگلیسی که تا لحظه آخر دست از تلاش نمی کشند، تسلیم نشد تا نتیجه پایانی چیز دیگری باشد.

نکات بسیار زیادی دیگری را می توان برای این کامبکهای فوق العاده مطرح کرد. استراتژی مربیان، اشتباهات تاکتیکی، ارنج تیمها، تعویض ها و اتفاقات بازی و... همگی موارد قابل توجه و قابل بحث هستند. اما در بازیهای بسیار حساس و حذفی مانند این، جزئیات بسیار کوچک مانند آنچه که در بالا اشاره شد تفاوتهای بزرگی رقم می زنند. این جزئیات کوچک اما بسیار اثرگذار با کمی تفاوت می توانست فینالیست های روز شنبه را تغییر دهد. آنقدر که حتی سرنوشت تیمها و مربیان را دستخوش تغییر می کرد. به خصوص برای بارسلونا و ارنستو والورده، مربی که امروز تیمش را برای فینال بایستی آماده می کرد حالا خبر اخراجش به گوش می رسد.