عباس میلانی، استاد دانشگاه ایرانی-آمریکایی، به‌همراه لَری دایموند، فرانسیس فوکویاما و مایکل مک‌فاول، سه استاد و پژوهشگر آمریکایی، روز چهارشنبه چهاردهم آذرماه (۵ دسامبر)، با انتشار مقاله‌ای با عنوان «ایران باید فرهاد میثمی، فعال مدنی حقوق بشر، را آزاد کند» در بخش دیدگاه‌های روزنامه آمریکایی  واشنگتن‌پست، خواستار آن شدند که «شهروندان نگران، فعالان و سازمان‌های حقوق‌ بشر و دولت‌های دموکرات جهان» از رهبران ایران بخواهند که «میثمی بلافاصله آزاد شود و تحت مراقبت‌های پزشکی مستقل قرار گیرد».

فرهاد میثمی پزشک، معلم و فعال مدنی که از نهم مرداد ماه بازداشت شده، به «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام» و «اشاعه و ترویج بدحجابی در جامعه» متهم شده است. او پیش‌تر مدیر موسسه فرهنگی-انتشاراتی اندیشه‌سازان بود، از یک روز پس‌از بازداشتش دست به اعتصاب غذا زده است و در روزهای اخیر، بسیاری ازجمله نسرین ستوده، درمورد حال وخیم این فعال مدنی، هشدار داده‌اند.

نویسندگان مقاله:

عباس میلانی: پژوهشگر ایرانی- آمریکایی، یکی از پایه‌گذاران پروژه دموکراسی ایران در موسسه هوور و مدیر طرح پژوهشی حمید و کریستینا مقدم در بخش مطالعات ایرانشناسی دانشگاه استنفورد

لری دایموند: از اعضای ارشد موسسه هوور و بخش مطالعات بین‌الملل موسسه فریمن اسپاگلی در دانشگاه استنفورد

مایکل اِی. مک‌فاول: از اعضای ارشد موسسه هوور و مدیر و عضو ارشد بخش مطالعات بین‌الملل موسسه فریمن اسپاگلی

فرانسیس فوکویاما: از اعضای ارشد و مدیر طرح پژوهشی موسباکر در مرکز دموکراسی، توسعه و قانون‌مداری در بخش مطالعات بین‌الملل موسسه فریمن اسپاگلی

ایران باید فرهاد میثمی، فعال مدنی حقوق بشر، را آزاد کند

طی هفته‌های اخیر، جنگ وحشیانه‌ای که عربستان سعودی در یمن برپا کرده، قتل بی‌رحمانه جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار سعودی، به‌دست دولت عربستان‌سعودی و قصور رییس‌ جمهوری آمریکا، دونالد ترامپ، در محکومیت و مجازات این جرایم، به‌دلیل نگرانی از صدمه‌دیدن منافع اقتصادی - چه این نگرانی واقعی باشد و چه مبالغه‌آمیز - وجدان عمومی را به خشم آورده است. اما هم‌زمان، در ایران هم یک فاجعه انسانی دیگر درحال شکل‌گیری است؛ اتفاقی که البته شاید هنوز بتوان جلوی آن را گرفت، قبل از اینکه کار از کار بگذرد.

یکی از سرشناس‌ترین دگراندیشان ایران، فرهاد میثمی، فارغ‌التحصیل رشته پزشکی، در گوشه زندانی در ایران دارد آرام‌آرام، در سکوت، اما جسورانه می‌میرد. میثمی مهاتما گاندی روزگار ماست؛ خود را وقف مبارزه به‌دور از خشونت کرده، در دفاع از ارزش‌های عالی اخلاقی -حقوق‌بشر در ایران و به‌ویژه برابری حقوق زنان ایران- شجاع، و در بیزاری‌اش از منافع دنیوی، پرهیزکاری ریاضت‌کش است.

طبق گزارش ماه اکتبر سازمان عفو بین‌الملل، میثمی از اول اوت سال جاری (برابر با ۱۰ مردادماه) دست به اعتصاب غذا زده است؛ او اعتصاب غذایش را بلافاصله پس از دستگیری، به‌دلیل در اختیار داشتن پیکسل‌ها (سنجاق‌سینه‌های) حمایت از کمپین مخالفت با حجاب اجباری، آغاز کرد. او بارها اعتراض مسالمت‌آمیز زنان ایرانی به حجاب اجباری را ستوده و از آن به‌عنوان نمونه‌ای درخشان و امروزی از نافرمانی مدنی به‌دور از خشونت یاد کرده است.

میثمی، فارغ‌التحصیل دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، حرفه پزشکی را رها کرد تا به دانش‌آموزان دبیرستانی زیست‌شناسی بیاموزد و کمکشان کند استعدادهایشان را بشناسند. تعدادی از تیزهوش‌ترین‌ها و نخبه‌ترین‌های ایران که اکنون ستاره‌های درخشان موسسه‌های دانشگاهی غرب‌اند، دانش‌آموزان میثمی بودند. او انتشارات بسیار موفقی را نیز  به‌راه انداخت و تمرکزش روی کتاب‌های کمک‌آموزشی بود. در مقدمه‌هایی که در ابتدای این کتاب‌ها می‌نوشت، پیامش این بود که زندگی بر پایه اخلاق بسیار مهم‌تر از موفقیت تحصیلیِ صِرف است. وقتی تصمیم گرفت تمام وقتش را صرف فعالیت‌های حقوق بشری کند، انتشاراتش را تعطیل کرد؛ به‌جای اینکه آن را در قبال سودی هنگفت به فرد دیگری بفروشد که شاید دیدگاهش با هدف انتشارات زاویه داشته باشد.

شفافیت اخلاقی میثمی در دعوت به کنش‌گری خشونت‌پرهیز در حوزه حقوق بشر، اراده خلل‌ناپذیرش برای رسیدن به اهداف خشونت‌پرهیز خود حتی شده به قیمت جانش و رنج تصورناپذیرش در اعتصاب غذایی که اکنون وارد ماه پنجم شده ــ و او را تقریبا به اغما برده و رژیم به‌زور به او غذا می‌خوراند ــ باید تاکنون به نمادی از آرمان‌های حقوق‌بشری در سراسر جهان  تبدیلش می‌کرد.

اما شوربختانه توجه دنیا معطوف شده به سایر فاجعه‌های هولناک منطقه و شاید نسبت‌به فساد نهادینه در جمهوری اسلامی ایران کرخت و بی‌تفاوت شده و به وضعیت دشوار و غم‌انگیز میثمی وقع چندانی ننهاده است. حاکمیت ایران که از واکنش ضعیف و بی‌اثر غرب نسب به وحشی‌گری در یمن و قتل بی‌رحمانه خاشقجی در استانبول جسور شده، شیوه سرکوب‌گرانه خود را پیش گرفته‌ است. اعتصاب‌های سراسری معلم‌ها، کارگرها و کامیون‌دارها در ایران و فهرست طولانی دستگیری و اعدام کنش‌گرهای سیاسی از سوی رژیم و وخامت روزافزون وضعیت اقتصادی، دست به دست هم داده و قضیه میثمی را در داخل کشور نیز تحت‌الشعاع قرار داده است. و حواس دنیا پیش فهرست روبه‌افزایش سایر نگرانی‌ها و موارد اضطراری حقوق بشر و سیاست خارجی است.

اما رژیم عربستان سعودی تنها بانی جرایم سنگین حقوق‌بشری صورت‌گرفته در منطقه نیست. ایران، سوای دخالت ویرانگرش در جنگ‌های داخلی سوریه و یمن (و سایر درگیری‌های منطقه‌ای)، یکی از بزرگ‌ترین ناقضان حقوق مردم خودش است. میثمی اکنون چهره مقاومت در برابر این ظلم و ستم است. و سکوت در برابر ظلم و ستم، نوعی مشارکت در جرم است.

رهبران مذهبی و نظامی ایران زبان قدرت را خوب می‌فهمند و خشم وجدان‌های بیدار، اگر در سراسر دنیا ابراز شود، خود راهی برای اعمال قدرت است. گاندی روزگار ما در ایران در آستانه مرگ است، مگر اینکه صدای مصرانه و قدرتمند محکومیت اخلاقی این وضعیت بلند شود ــ صدای شهروندان نگران، فعالان و سازمان‌های حقوق‌ بشر، و بالاتر از همه، دولت‌های اقصی‌نقاط جهان که داعیه توجه به حقوق‌بشر دارند.

تمام این کنش‌گران، به‌ویژه دولت‌های دموکرات، باید درخواست کنند میثمی بلافاصله آزاد شود و تحت مراقبت‌های پزشکی مستقل قرار گیرد، پیش از آنکه تبدیل شود به یکی دیگر از شهدای مبارزه طولانی و پر‌رنج مردم ایران برای آزادی.