جاوید رحمان، گزارشگر ویژه  سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران، اعلام کرده است که در ۴۰ سال اخیر، بهائیان ایران، بزرگ‌ترین اقلیت دینی غیرمسلمان در این کشور بوده‌اند که «از ناعادلانه‌ترین نوع سرکوب، فشار و سختگیری، و قربانی شدن» رنج برده‌اند.

گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، این مساله را به همراه مجموعه‌ای از موارد نقض حقوق انسانی جامعه بهائیان و دیگر اقلیت‌های قومی و دینی ایران، در گزارش اخیر خود به مجمع عمومی سازمان ملل متحد مطرح کرده بود.

جامعە جهانی بهائی روز چهارشنبه ششم شهریور ماه، در بیانیه‌ای، ضمن استقبال از انتشار این گزارش سازمان ملل متحد، از مقامات ایران خواست که به توصیه‌های ارائه شده در آن، جامە عمل بپوشاند.

جاوید رحمان در گزارش خود، با اشاره به اینکه «فقدان به رسمیت شناختن قانونی اقلیت‌های غیررسمی در قانون اساسی، محرومیت پیروان آن اقلیت را از اساسی‌ترین حقوق انسانی به همراه دارد»، اعلام کرد که «عدم مشمولیت اقلیت‌های غیررسمی مانند بهائیان، نوکیشان مسیحی، دراویش و... در چارچوب قوانین ملی، آن‌ها را هدف اعمال قوانین تبعیض‌آمیز» قرار داده است. او همچنین تاکید کرده است که مقام‌های حکومت ایران باید تضمین کنند که «همه اقلیت‌های دینی به رسمیت شناخته شوند و از حق آزادی دین و باور برخوردار باشند.»

رحمان با اشاره به «ترس مداوم از هجوم، دستگیری و بازداشت یا حبس» به‌عنوان نشانه‌های بارز فشار بر بهائیان در ایران، از مقام‌های جمهوری اسلامی ایران خواسته است تا «کلیه بندهای قوانین جزایی که بر مبنای تبعیض دینی» شکل گرفته را تصحیح کنند.

در گزارش ارائه شده به مجمع عمومی سازمان ملل متحد، همچنین آمده است: «از آنجا که آیین بهائی از سوی حکومت ایران به عنوان «فرقه ضاله» معرفی می‌شود، به همین دلیل، شعائر و مراسم دینی بهائی کفر قلمداد می‌شود و بهائیان اغلب با اتهاماتی از قبیل اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و یا فعالیت‌های تبلیغی علیه جمهوری اسلامی و به نفع فرقه بهائی متهم می‌شوند.»

گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران اعلام کرده است که از سال ۱۳۵۷ یعنی بعد از انقلاب و در دوره استقرار جمهوری اسلامی در ایران، «بیش از ۲۰۰ ایرانی بهائی صرفا بر مبنای باورهای دینی خود» اعدام شده‌اند، که تقریبا نیمی از آن‌ها از نمایندگان انتخاب‌شده شوراهای بهائی در سطح محلی یا ملی بوده‌اند. علاوه براین،  از آنجا که مقام‌های جمهوری اسلامی ایران و نظام عدالت کیفری ایران، بهائیان را «کافر حربی» به‌شمار می آورند قتل بهائیان با مصونیت قضایی همراه است و نقض حقوق انسانی بهائیان از سوی دستگاه قضایی ایران پی‌گیری نمی‌شود.

 در بخش دیگری از این گزارش، جاوید رحمان با اشاره به اینکه در سال ۲۰۱۸  دست‌کم «۹۵ شهروند بهائی دستگیر شدند، که شمار آن در سال ۲۰۱۷ حداقل ۸۴ نفر و در سال ۲۰۱۶ حداقل ۸۱ نفر بوده»، تاکید کرده است که افزایش شمار بهائیان بازداشت شده، «نشان می‌دهد که هرچند تعداد بازداشت‌های خودسرانه در این سال‌ها نوسان داشته، اما فشارها از میان نرفته است.

این گزارش با اشاره به اینکه «از سال ۲۰۱۳ تا به حال بیش از ۸۰۰ مورد نقض حقوق اقتصادی بهائیان» ثبت شده، از «پلمب خودسرانه مغازه‌ها، اخراج ناعادلانه از شغل و حرفه و لغو یا تهدید به لغوِ مجوز تجاری بهائیان» به عنوان نمونه‌هایی از نقض حقوق اقتصادی بهائیان یاد کرده است.

در بخش دیگری از این گزارش، به تخریب گورستان‌های متعلق به بهائیان و حتی تخریب گورهای پیروان آیین بهائی اشاره شده و آمده است: «مقابر بهائیان با تخریب و بی‌حرمتی روبه‌رو بوده است و به بهائیان اجازه داده نشده که امواتشان را طبق قوانین مذهبی خود دفن کنند» و حتی در مواردی برخی از گورستان‌های بهائیان در تهران و شهرهای بزرگ دیگر، به پارک یا ساختمان‌های فرهنگی تبدیل شده است.

جاوید رحمان در گزارش خود اشاره کرده به شواهد دست پیدا کرده است که نشان می‌دهد بازداشت بهائیان به استناد «اتهامات کاذب» از قبیل «جاسوسی برای دول خارجی» و « استفاده از مشاغل بازرگانی برای تغییر فرهنگ اسلامی» انجام می‌شود.

«محرومیت بهائیان از تحصیلات عالی» از جمله موارد دیگری از نقض حقوق بهائیان است که در گزارش جاوید رحمان به آن به‌عنوان نقض حقوق شهروندان بهائی در ایران تاکید شده است. بهائیان به‌طور کلی در جمهوری اسلامی ایران از ادامه تحصیل در دانشگاه‌های دولتی و غیر دولتی محروم شده‌اند و در سال‌های اخیر گزارش‌های متعددی منتشر شده است که نشان می‌دهد حتی در صورت ورود به دانشگاه، به محض اطلاع دانشگاه از آیین این شهروندان، آن‌ها در هر مقطعی از تحصیل که باشند، از دانشگاه اخراج می‌شوند.

همچنین طی یک دهه گذشته، دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی ده‌ها تن از استادها و مدرسان دانشگاه آنلاین بهائیان را نیز بازداشت، محاکمه و در موارد متعدد به زندان محکوم کرده‌اند.

بانی دوگال، نماینده ارشد جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل متحد، با اشاره به اینکه «مقامات ایران به‌طور مکرر، در مجامع سازمان و در جاهای دیگری تکذیب کرده‌اند که سرکوب بهائیان بر مبنای دین آن‌هاست»،گفت که«این گزارش جدید و بسیار مستند واقعیت‌هایی را که به وضوح رخ داده است، نمایان می‌کند.»

دوگال افزود: «شمار وقایعی که در گزارش جاوید رحمان آمده، تنها نمونه‌ای از وسعت حقیقی سرکوبی است که ده‌ها هزار شهروند بهائی را از تحصیلات دانشگاهی و تعداد زیادی از خانواده‌ها را از منابع مالی‌شان محروم کرده است.»

نماینده ارشد جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل متحد تاکید کرد که «بهائیان ایران هدفی جز به‌زیستی هم‌کیشان و هم‌وطنان ایرانی خود ندارند. ما در انتظار روزی هستیم که این فشارهای بی‌معنی علیه بهائیان به پایان برسد و بهائیان و اقلیت‌های دیگر با صلح و صفا در کنار هم‌وطنان خود زندگی کنند».