خبرگزاری المانیتور در گزارشی پیرامون مبارزه زنان ایران برای کسب حقوق اجتماعی خود می‌نویسد آنها می‌بایستی به‌سوی یک اتحاد و همبستگی جدید بروند.

این گزارش می‌گوید: «یک روش جدید اعتراض زنان ایران به حجاب اجباری در هفته‌های گذشته توجه ویژه‌ای را در اخبار جهان و بر روی شبکه‌های اجتماعی به‌خود جلب کرده است. زنانی که به‌نظر می‌رسد به هیچ گروه یا سازمان مخالفی وابسته نیستند به‌صورت فردی با علم کردن روسری خود بر روی یک تکه‌چوب و تکان دادن آن در هوا پرسش‌های گوناگونی را در میان سیاستمداران برانگیخته‌اند و زنان فعال را وادار کرده است موضع خود را در این مورد بیان کنند».

بر اساس این گزارش، البته همه زنانی که در ایران در مبارزه برای کسب حقوق اجتماعی و برابری مبارزه می‌کنند از این اعتراضات خیابانی حمایت نکرده‌اند. برخی از آنها نگران هستند که این کنش‌های خیابانی ممکن است سایر مشکلات اجتماعی زنان کشور را به حاشیه براند. برخی دیگر نیز نگران هستند که مبادا از این اعتراضات توسط گروه‌ها یا سازمان مخالف برای اهداف مشخص خودشان سوءاستفاده شود.

در گزارش المانیتور به نرگس حسینی یکی از این معترضانی که در حال حاضر در زندان قرچک به‌سر می‌برد، اشاره شده که گفته است که کنش او مستقل از فعالیت‌های مسیح علی‌نژاد فعال حقوق زنان است که به نام «جنبش چهارشنبه‌های سفید» مشهور شده است.

این گزارش می‌افزاید: «خود علی‌نژاد می‌گوید اتفاقاً این جنبش از زنان داخل کشور الهام می‌گیرد، و او تاکید کرده که : «پرچم مبارزه با حجاب اجباری از دست زنان داخل کشور به‌دست من رسیده است».

خبرگزاری المانیتور در ادامه می‌نویسد، «علی‌نژاد به رفتار شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل اشاره می‌کند که همواره به محض خروج از ایران و شرکت در کنفرانس‌های بین‌المللی حجاب خود را برمی‌داشته زیرا اجباری در پوشیدن آن در خارج کشور نمی‌دیده است».

این خبرگزاری می افزاید: «با این حال بسیاری زنان فعال ایران بر این باور هستند که با اینکه حجاب یک عامل آزاردهنده در زندگی آنهاست، داشتن انتظار از حکومت جمهوری اسلامی برای گذراندن قانونی برای اختیاری کردن آن بیهوده است».

این گزارش همچنین تصریح می‌‌کند:« صرفنظر از اینکه چه‌کسی یا گروهی این مبارزات پراکنده زنان ایرانی را به‌پیش می‌برد، این پرچم نباید بر روی زمین بیفتد. زیرا سرنوشت همه زنان ایرانی در مورد حجاب به یکدیگر وابسته است».