اندیشکده آمریکایی بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها در مقاله‌ای از سکوت کشورهای اروپایی در پشتیبانی از خواسته‌های مردم ایران انتقاد کرده و آن را حمایت غیرمستقیم از سرکوب آنها به‌دست حکومت جمهوری اسلامی خوانده است.

در این مقاله آمده است: «با گفتن اینکه رهبران اروپایی شجاعت دفاع از اصول اخلاقی خود را ندارند چنین برداشت می‌شود که گویا آنها دارای این اصول اخلاقی هم هستند. اما شواهد نشان می‌دهد که آن روزها دیگر گذشته است.
به‌ویژه این‌که رهبران اروپایی به شکل کاملاً مشهودی هیچ واکنش و احساسی نسبت به اعتراضات اخیر مردم ایران از خود نشان نداده‌اند. مردمی که روزها و شب‌ها در خیابان‌های کشورشان با به‌خطر انداختن جان خود برای اعتراض به سرکوب و اختناق و فقیرشدن به‌دست طبقه حاکم رهبران مذهبی، و به‌دست آوردن حقوق اقتصادی و اجتماعی خود فریاد می‌زده‌اند.
حاکمان مذهبی ایران با استفاده از ثروت ملی از درآمدهای نفت و میلیاردها دلار پولی که برداشتن تحریم‌ها به آنها هدیه داده است، در عراق و سوریه و لبنان و یمن و غزه به آتش‌افروزی مشغول هستند.
رهبران اروپایی که همواره از امپریالیسم غربی در گذشته شرمنده بوده‌اند، گویا نسبت به امپریالیسم شیعه در حال حاضر بی‌تفاوت هستند. بیانیه بی‌روح اتحادیه اروپا در این مورد گفته است که آنها با مقامات ایران در تماس بوده‌اند تا از اعمال خشونت خودداری کنند.
فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، هیچ سخن دیگری در این مورد نگفت و به‌جای آن راهی دیدار از دیکتاتور کوبا شد تا درحالی که مخالفان او در سیاهچال‌ها می‌پوسند با آن کشور قرارداد اقتصادی ببندد.
وزیر خارجه برگزیتی بریتانیا، بوریس جانسون، نیز هیچ حرف استخوان‌داری نزد و شاید توجه عمده او به آزاد کردن نازنین زاغری- راتکلیف باشد. واکنش حزب کارگر بریتانیا حتی بدتر از بوریس جانسون بود و ادعا کردند که نمی‌دانند در این میان از چه‌کسی در ایران طرفداری کنند.
یادش بخیر که روزگاری مدعیان سوسیالیزم این توانایی را داشتند که بین زحمتکشان معترض بر علیه میلیاردرها و سرکوب‌گرانشان تفاوت بگذارند. امانوئل مکرون اما موضعی جدّی گرفت، البته بر علیه آمریکا و اسرائیل و عربستان سعودی.
روس‌ها از زبان ولادیمیر پوتین در سازمان ملل گفتند که آمریکا نباید در امور داخلی ایران دخالت کند و اضافه کردند که امروز آمریکا در دنیا بطور روزافزونی تنها مانده است.
اگر روس‌ها یک حرف راست گفته باشند همین است. بله، آمریکا در دفاع از آزادی‌های اساسی مردم دنیا تنهاست و حامیان دموکراسی و حقوق بشر محدود شده‌اند.
مردم ایران باید بدانند که چه کسانی از حقوق و آزادی آنها دفاع می‌کنند. مردم اروپا هم باید بدانند که رهبران آنها از چه قماشی هستند و از چه می‌ترسند و از چه رژیمی را در ایران حمایت می‌کنند».