روسیه بار دیگر در شورای امنیت قطعنامهای را درباره سوریه وتو کرد
روسیه از حامیان اصلی بشار اسد، رئیسجمهور سوریه، در بحران ششساله این کشور، شامگاه روز پنجشنبه ۲۵ آبانماه، پیشنویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای تمدید مأموریت هیأت تحقیق درباره استفاده از سلاحهای شیمیایی را وتو کرد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، مأموریت هیأت تحقیق وابستهبه سازمان ملل درباره استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه، بامداد امروز، جمعه به پایان رسید و آمریکا با ارائه پیشنویسی، خواستار ادامه کار این هیأت شده بود؛ اما با دهمین وتوی روسیه، در رابطه با بحران سوریه روبرو شد.
گزارش هيأت تحقیق سازمان ملل در پنجم آبان (۲۷ اکتبر)، رژیم سوریه را مسؤول بمباران شیمیایی منطقه خانشیخون و استفاده از گاز سارین در چهارم آوریل معرفی کرده بود. در آن حمله، بیشاز هشتاد نفر، جانشان را از دست دادند. دمشق این گزارش را رد کرد.
پیشنویس قطعنامه آمریکا نیازمند موافقت ۹ عضو دائم و موقت شورای امنیت بود، با این شرط که هیچیک از اعضای دائم آن شورا، یعنی آمریکا، روسیه، چین، بریتانیا و فرانسه با آن مخالفت نکنند؛ اما در پایان، روسیه این پیشهاد را وتو کرد.
دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، ساعاتی پیشاز رأیگیری، اعضای شورای امنیت را به تمدید مأموریت هیأت تحقیق درباره استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه فراخوانده بود.
او گفته بود که تمدید مأموریت این هیأت، «بشار اسد را از بهکار گیری سلاح شیمیایی باز میدارد».
- واکنش نماینده آمریکا پس از وتوی روسیه
نیکی هیلی، سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد، پس از وتو شدن این قطعنامه، گفت:« روسیه با این وتو، گروه تحقیق سازمان ملل را در سوریه کشت؛ چرا که بهدنبال پنهانکردن واقعیت است».
او سپس هشدار داد:« اگر ضروری شود، ما دوباره دست به اقدام خواهیم زد».
آمریکا پس از حمله شمیایی علیه غیرنظامیان خانشیخون، به دستور دونالد ترامپ، بدون مراجعه به شورای امنیت، یک پایگاه هوایی وابستهبه دولت سوریه را بمباران کرد.
سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد گفت:« روسیه دلایلی را خلق کرد تا مانع ادامه کار سازوکاری بهعنوان "هیأت تحقیق" بشود؛ چرا که نتایج تحقیق این هیأت، مورد پسند مسکو نبود».
او در این زمینه، افزود:« اگر سازوکار تحقیق مشترک، داعش را در استفاده از سلاح شیمیایی گناهکار معرفی میکرد، روسیه از آن استقبال میکرد؛ اما زمانی که یکی از دوستانش (رژیم سوریه) گناهکار شناخته شود، ناگهان ایراد را از سازوکار تحقیق میدانند و نه دوستشان که این جنایت را مرتکب شده است».