مجله اکونومیست در شماره روز پنج‌شنبه ۱۷ اسفند‌ماه خود به مناسبت روز جهانی زن (۸ مارس)، گزارشی تهیه کرده‌است که در آن می‌نویسد که جنبش زنان ایران برای برداشتن حجاب اجباری در تاریخ معاصر ایران پوششی سیاسی داشته و نماینده دو دیدگاه حاکمان نسبت به زنان کشور بوده است.

پلیس تهران تا امروز ۲۹ زن را که با برداشتن حجاب خود در ملاءعام به پوشیدن اجباری آن اعتراض کرده‌اند دستگیر کرده است. مقامات ایرانی می‌گویند این زنان از خارج کشور به انجام این اعتراض تشویق شده‌اند. اما سهیلا جلودارزاده یک نماینده زن در مجلس ایران می‌گوید که این اعتراضات داخلی است و از سال‌ها پیش در حال شکل گرفتن بوده است.

وی می‌گوید: «این‌ها واکنش به رفتار اشتباه خود ما است. ما حجاب را برای زنان اجباری کرده‌ایم، درصورتی که هیچ نیازی به این محدودیت نبوده است».

برداشتن و سپس برگرداندن حجاب در تاریخ معاصر ایران بیانگر دو دیدگاه سکولاریسم مورد نظر حکومت رضاشاه در برنامه نوسازی کشور، و سپس غلبه ایدئولوژی مذهبی بر ایران در اثر انقلاب اسلامی بوده است، که هر دو پوششی سیاسی در مورد نقش زن در اجتماع داشته و دارند.

ظهور کنش‌های ضدحجاب اجباری از سوی بانوان تحصیل‌کرده و طبقات متوسط، همزمان با اعتراضات ضددولتی از سوی طبقات کارگری و محرومان جامعه، ممکن است در ظاهر نظام مذهبی حاکم را اندکی به دردسر انداخته باشد، اما بیانگر شرایطی اجتماعی هستند که می‌تواند هرآن به یک جنبش بزرگ در کشور تبدیل شود.

اکونومیست در پایان می‌نویسد که اکنون بخش‌هایی از حاکمیت که دیدگاه واقع‌گرایانه‌ای نسبت به تحولات اجتماعی دارند،این پرسش را مطرح کرده‌اند که حجاب دیگر در ایران یک نماد ایمان و اعتقاد مذهبی نیست، بلکه پوششی برای حکومت مردسالار بر زنان کشور است.