برخی نویسندگان اسلام‌گرا در ترکیه، نگران‌اند که اعتراض به حجاب اجباری، به اعتراض به خود حجاب تبدیل شود.

به‌عنوان نمونه، عایشه بهورلر، نویسنده‌ی اسلام‌گرای روزنامه‌ی ینی‌شفق ترکیه، ۲۱ بهمن‌ماه، در مقاله‌ای با عنوان «ایران، حجاب و ما»، با اشاره به این‌که این روزها در ایران، افراد از هر سنی، در کنش‌های اعتراضی علیه حجاب اجباری شرکت می‌کنند، می‌گوید: «در ویدئوهایی که از همه‌جای ایران می‌رسد، حتی زنان چادری هم با زدن یک روسری به سر یک قطعه چوب، به حجاب اجباری اعتراض می‌کنند».

نویسنده معتقد است که هر سرکوبی، عکس‌العمل خودش را ایجاد می‌کند و همان‌طور که ممنوعیت حجاب در اماکن دولتی در ترکیه موجب عکس‌العمل اسلام‌گرایان شد، حجاب اجباری در ایران هم عکس‌العمل خودش را ایجاد کرده است.  

او با نقل جملاتی از گفت‌وگویی که در سال ۲۰۰۷ با اعظم طالقانی، دختر آیت‌الله طالقانی و فعال ملی- مذهبی در تهران انجام داده، ابراز نگرانی می‌کند که اعتراض به حجاب اجباری، به اعتراض به خود حجاب و تبلیغ بی‌حجابی بدل شود.

نویسنده اشاره می‌کند که در سال‌های اول انقلاب ایران، در میان مسلمانان، «اسلامی بودن» با محجبه‌بودن پیوند زنده می‌شد، ولی امروز حجاب اهمیت نمادین پیشین خود را از دست داده است. بهورلر می‌نویسد که اعظم طالقانی در گفت‌وگویش با او، ضمن ابراز مخالفت با حجاب اجباری، از ظهور نسلی درمیان اپوزیسیون ایرانی ابراز نگرانی می‌کند که بیش از هرچیز، به لذت‌های جسمانی زودگذر اهمیت می‌دهد و منکر ارزش‌های متعالی و عرفانی است.

عایشه بهورلر گوشزد می‌کند که در ترکیه هم نسل جدید، حساسیت نسل قدیم را درمورد حجاب ندارند و آن مفهوم هویتی از حجاب که نزد اسلام‌گرایان دو سه ده پیش مطرح بود، نزد محجبه‌های نسل جدید ترکیه مطرح نیست. او نسل «پدر و مادران اسلام‌گرا» در ترکیه و ایران را ناتوان از انتقال کارآمد ارزش‌های خویش، به نسل جوان در این کشورها می‌بیند.