اندیشکده چتم هاوس در لندن روز دوشنبه اول آبان‌ماه، در گزارشی می‌نویسد مسلمانان روهینگیا دیگر به کشورشان در میانمار باز نخواهند گشت و تنها احتمال نتیجه‌ی این بحران اقامت دائم صدها هزار تن از آنها در نوار مرزی میان میانمار و بنگلادش خواهند بود.

در این گزارش آمده است: «صحنه‌های وحشتناک و غم‌انگیزٍ گریز انسان‌ها از بمباران در مرز میانمار با بنگلادش به ابراز همدردی جهانی عمومی و از سوی سیاستمداران منجر شده است.
حداقل نیم میلیون انسان با بیرحمی تمام از خانه و زندگی خود رانده شده و در شرایط اسفبار در میان چادرهای پناهندگان در گل و لای و میان توفان و باران اسکان داده شده‌اند. درحالی که جامعه جهانی مشغول بررسی چگونگی پاسخ به این بحران می‌باشد، لازم است آنها با چشم باز به این حقیقت تلخ نگاه کنند که این پناهندگان دیگر قطعاً به خانه و کاشانه خود باز نخواهند گشت. درنتیجه سیاست‌گزاران نباید خود را پشت این داستان پنهان کنند که گویا بنگلادش فعلاً موقتاً در حال نگهداری این پناهجویان روهینگیایی است و خود را آماده بازگرداندن فوری آنها کنند.»

این گزارش می‌افزاید: «اخراج مسلمانان روهینگیایی از میانمار نتیجه‌ی دهه‌ها سیاست‌های تبعیض‌آمیز رهبران نظامی کشور از سال ۱۹۶۲ تا امروز است. در سال ۱۹۷۸ رهبران نظامی برمه زیرعنوان «عملیات شاه اژدها» بیش از۲۰۰ هزار مسلمان از کشور خود را به بنگلادش فراری دادند. فشارهای دیپلماتیک بین‌المللی در آن زمان باعث شد تا رژیم نظامیان برمه اجازه دهند بیشتر آن پناهجویان به کشورشان بازگردند. دوباره در سال ۹۲-۱۹۹۱ رژیم نظامی برمه نزدیک به ۲۵۰ هزار مسلمان دیگر را از برمه اخراج کرد. در آن زمان بنگلادش برخی از آنها را به زور از طریق مرز مشترک خود به داخل میانمار فرستاد و با توافق و دخالت سازمان ملل بقیه آنها نیز به میانمار برگشت داده شدند.»

این گزارش در پایان می‌گوید: «جنوب شرقی آسیا اکنون محل نزاع ژئوپولتیکی میان چین و رقبای آن شده است که آمریکا، هند و ژاپن در ردیف نخست آنها هستند. همه آنها در حال جنگ ناگفته‌ای برای کنترل منطقه هستند. چین و هند حتی از دولت میانمار در جریان بحران جاری دفاع کرده‌اند. بنابراین، هرگونه فشار دیپلماتیک از سوی اروپا و آمریکا بر حکومت میانمار تنها یک راه برای آن باقی می‌گذارد، نزدیکی بیشتر با چین».