گاردین امروز در مقاله‌ای به قلم یکی از ستون‌نویسان این روزنامه می‌نویسد هرگونه غفلت دولت‌های غربی نسبت به خواسته‌های مردم ایران قمار خطرناکی است که به ضرر آنها تمام خواهد شد.

در این مقاله آمده است: «واکنش غربی‌ها به حوادث هفته گذشته در ایران به اندازه خود این حوادث جالب توجه بوده است. این واقعیت وجود دارد که صحنه این حوادث پیچیده به‌نظر می‌رسد. اما درنگ در ابراز نظر و عدم پیام پشتیبانی از تظاهرکنندگان معترض به حکومت ایران بیانگر زمانه‌ای است که ما در آن زندگی می‌کنیم.

گویی هرگونه قیام مردمی این روزها باید به دیده تردید نگاه شود. به‌نظر می‌رسد ما پس از انقلاب بهار عربی، پیدایش دونالد ترامپ و موضوع اخبار جعلی نسبت به ریشه‌های این قیام‌های مردمی دچار تصورات باطل شده‌ایم.

اگر روزی چنین قیامی در گذشته‌ها اتفاق می‌افتاد، ما در غرب، آن را انقلابی دموکراتیک می‌خواندیم. انفجار خشم مردم ایران بر علیه یک رژیم فاسد و اتلاف سرمایه مردم آن کشور در پای ماجراجویی‌های نظامی، اکنون به‌جای امیدواری در مورد ارزش‌های آن به سوءظن تبدیل شده است. اکنون حتی بلافاصله گفته می‌شود که این قیام مردم را سازمان سیا یا اسرائیلی‌ها به‌راه انداخته‌اند.

مشکل در اینجاست که رژیم‌های استبدادی همواره از مطرح شدن این تئوری‌های توطئه بهره می‌برند. هرگونه شایعه در مورد دخالت نیروهای خارجی در آفریدن ناآرامی‌های اجتماعی به مستبدین این اجازه را می‌دهد که بلافاصله برای منحرف کردن افکار عمومی از خواسته‌های واقعی مردم خود سوءاستفاده کنند.

واقعیت، همیشه پیچیده‌تر از تئوری‌های سیاسی است. اینکه دونالد ترامپ در پشتیبانی از اعتراضات مردم ایران توئیت بفرستد نمی‌تواند مبنای تحریف این واقعیت باشد که این مردم ایران هستند که قیام کرده‌اند. بنابراین ما باید دست از تردید و بدبینی و بی‌عملی که ما را میخکوب کرده است برداریم.

درست است که ما اطلاع زیادی ممکن است در مورد شرایط و اوضاع و مردم ایران نداشته باشیم. زیرا هیچ رسانه مستقل و آزادی در صحنه برای بازگو کردن واقعیات آن جامعه موجود نیست.

اما هم‌اینک ما خیلی چیزها و واقعیات را در مورد ایران و مردم آن می‌دانیم. ایران از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخورددار است.

نقش آن در امروز و فردای خاورمیانه قابل چشم‌پوشی نیست. ایران برای سیاست خارجی آمریکا و آینده خاورمیانه نقش اساسی دارد. اما اروپایی‌ها هنوز پشت در مانده‌اند. ما کشورهای اروپایی، حتماً و باید علاقمند تغییر در ایران باشیم.

بی‌تفاوتی و سرگیجگی درست همان چیزی است که مستبدین در ایران و همه جهان مایل هستند بر رهبران و مردمان کشورهای دموکراتیک غلبه داشته باشد. غفلت ما از شوق و  امید مردمی که برای آینده بهتر خود قیام می‌کنند ارزش‌هایی را که ما مدعی پاسداری از آنها هستیم بی‌معنا می‌کند.

مردم ایران مستحق رفتار بهتر و پشتیبانی بیشتر دنیا هستند».