بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) که روز پنجشنبه ۱۶ خرداد منتشر شده است، روزانه یک میلیون مورد جدید به آمار مبتلایان به بیماری‌های آمیزشی افزوده می‌شود.

طبق یافته‌های سازمان جهانی بهداشت، به‌طور متوسط از هر ۲۵ نفر، دست‌کم یک نفر به یکی از بیماری‌های کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس مبتلاست که در طبقه‌بندی کلی STD یا بیماری‌های آمیزشی قرار می‌گیرند.

به گفته دکتر مِلانی تیلور، نویسنده گزارش سازمان جهانی بهداشت، این عفونت‌ها با بر سلامت جسمی، جنسی یا سلامت بارداری در بیماران مبتلا به بیماری‌های آمیزشی اثرگذار است.

طبق این گزارش، سالانه بیش از ۳۷۶ میلیون مورد جدید به بیماری‌های آمیزشی مبتلا می‌شوند که برخی از آن‌ها ممکن است هم‌زمان به چند بیماری مبتلا باشند یا ابتلای دوباره به بیماری‌ جنسی‌‌ای باشد که قبلا به آن مبتلا بودند.

عمده بیماری‌های آمیزشی به‌خاطر سکس واژنی، دهانی یا مقعدی بدون محافظ منتقل می‌شوند. بعضی از آن‌ها مانند کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس در دوره بارداری می‌توانند از مادر به جنین منتقل شوند. سیفلیس از طریق خون آلوده نیز منتقل می‌شود.

درمان نشدن این بیماری‌ها می‌تواند عواقبی جدی‌ مانند ناباروری در مردان و زنان، مرگ جنین، حاملگی خارج از رحم و افزایش احتمال ابتلا به ویروس اچ‌آی‌وی را در پی داشته باشد.

این در حالی‌ است که به گفته سازمان بهداشت جهانی، هرچند اغلب این بیماری‌ها با کمک آنتی‌بیوتیک‌ها درمان‌پذیرند، کمبود ترکیب خاصی از پنی‌سیلین درمان سیفلیس را دشوارتر و در درمان سوزاک مقاومت ضد‌میکروبی ایجاد کرده است که می‌تواند تهدیدی جدی برای سلامت عمومی باشد.

طبق اعلام دکتر تیم جینکس، مدیر طرح مقابله با عفونت‌های مقاوم به دارو در خیریه پژوهش‌های دارویی بریتانیا موسوم به وِلکام (Wellcome)، تعداد بسیار زیاد بیماران مبتلا به سوزاک نگرانی‌‌کننده است و می‌تواند به شیوع بیماری سوپر‌سوزاک (super-gonorrhea) منجر شود، که سال گذشته مواردی از آن در بریتانیا و استرالیا دیده شد، و عملا درمان‌ناپذیر است.

به گفته جینکس، اطلاعات دقیقی از وضعیت شیوع بیماری سوپر‌سوزاک در کشورهای توسعه‌نیافته یا در حال توسعه در دست نیست، اما با توجه به افزایش تعداد بیماران مبتلا به سوزاک، پیش‌بینی می‌شود میزان مقاومت دارویی به این بیماری افزایش یافته باشد و به شیوع بیشتر سوپر‌سوزاک در سراسر جهان منجر شود.

با توجه به آمار سال ۲۰۱۶ که بیشتر از مردان و زنان ۱۵ تا ۴۹ ساله گرفته شد، موارد جدید ابتلا به بیماری‌های کلامیدیا، تریکومونا، سوزاک و سیفلیس به‌ترتیب ۱۲۷، ۱۵۶، ۸۷ و ۶/۳ میلیون نفر گزارش شده بود.

این ارقام در قیاس با ارقام گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۲ تغییر قابل‌ملاحظه‌ای نداشته است، اما نشان‌دهنده افزایش کنترل‌ناپذیر بیماری‌های آمیزشی در سراسر جهان است.

بسیاری از بیماری‌های عفونی آمیزشی با آنتی‌بیوتیک درمان‌پذیرند، اما به دلیل نبودِ علائم، بسیاری از افراد از ابتلا به این عفونت‌ها و عواقب ناشی از آن آگاه نیستند. بنابراین، اکثر بیماران در آزمایش و تشخیص به‌موقع بیماری، که فرصتی است برای شناسایی و آغاز درمان و پیشگیری از انتقال آن به دیگران، سهل‌انگاری می‌کنند.

سیفلیس به‌تنهایی عامل مرده‌زایی و مرگ بیش از ۲۰۰ هزار نوزاد در سال است.

به‌عقیده تیلور، شرم عامل مهمی در شیوع بیشتر این بیماری‌هاست. بی‌علامت بودن بیماری نیز عامل دیگری است در انتقال خاموش آن را به شرکای جنسی یا از مادر به نوزاد. تیلور این نوع شیوع بیماری‌های آمیزشی را «اپیدمی خاموش و پنهانی» می‌داند که خطری جهانی است.

دکتر تئودورا وی، مسئول بخش بیماری‌های آمیزشی در سازمان جهانی بهداشت، می‌گوید: «عفونت‌های مقاربتی همه جا هست و بیش از آنچه تصور می‌شود شایع است اما به بیماری‌های آمیزشی توجه کافی نمی‌شود.»

به باور او، همه بخش‌ها و طبقات جامعه باید با کمک هم با این بیماری‌ها مقابله کنند و پیشنهادهایی برای رسیدن به این مهم ارائه می‌دهد که عبارت‌اند از آموزش‌های جنسی بیشتر و بهینه‌تر با کمک والدین و معلم‌ها، تعیین قوانین و سیاست‌های پیشگیرانه برای مبارزه با بیماری‌های آمیزشی، خدمات‌دهی به بیماران و همچنین حمایت از پژوهشگرانی که در تلاش‌اند راه‌های بهتری برای پیشگیری، شناسایی و درمان این بیماری‌‌ها بیابند.

متیو چیکو، استادیار بهداشت و سلامت عمومی، معتقد است ضرورت حرکتی عملی در راستای مبارزه با بیماری‌های آمیزشی هرگز تا این‌ اندازه آشکار نبوده است.

چیکو که در تنظیم گزارش سازمان بهداشت جهانی هم همکاری داشته است، می‌گوید به‌رغم آموزش‌های جنسی، تبلیغ استفاده از کاندوم، نظارت بهتر بر بیماری‌های آمیزشی و ایجاد روش‌های موثرتر برای شناسایی و درمان این بیماری‌ها، باز هم باید این مورد را در صدر فهرست اولویت‌های سلامت عمومی قرار داد و به آن پرداخت.

در همین زمینه، جینکس خاطرنشان می‌کند که باید هرچه سریع‌تر جلوی شیوع این بیماری‌ها گرفته شود، روی تولید آنتی‌بیوتیک‌های سرمایه‌گذاری بیشتری شود و کشف روش‌های تازه و نتیجه‌بخش برای درمان بیماری‌های عفونی و آمیزشی در اولویت قرار بگیرد.