می‌توان با کمک مهندسی ژنتیک، تندی فلفل را برداشت و به دی‌ان‌ای گوجه‌فرنگی منتقل کرد تا از آب گوجه‌فرنگی و سس آن، بی‌نیاز از ادویه، خوش‌مزه‌تر و تندتر شود.

تحقیق تازه‌ای که در مجله علمی «ترندهای علم گیاهشناسی» (the Trends In the Plant Science) منتشر شد، می‌گوید که می‌توان با ویرایش دی‌ان‌ای، امکان تولید کاپسیکوم (Capsicum) را در گوجه‌فرنگی هم فراهم کرد.

کاپسیکوم، ماده‌ای شیمیایی در فلفل است که باعث تندی آن می‌شود.

در این تحقیق، کاپسیکوم را از فلفل چیلی جدا کرده‌اند و در دی‌ان‌ای گوجه‌فرنگی قرار داده‌اند. البته هنوز باید این روند در لابراتوار هم آزموده شود تا گوجه‌فرنگی تند به عمل بیاید.

در گیاهشناسی، گوجه‌فرنگی و فلفل چیلی، خانواده همدیگر محسوب می‌شوند و به‌ این دلیل، دی‌ان‌ای‌شان امکان این ویرایش را فراهم کرده است.

البته علاقه‌مندی مهندس‌های ژنتیک به کاپسیکوم فراتر از صرف اضافه کردن طعم تندی به گوجه‌فرنگی است.

گوجه‌فرنگی، از پرمصرف‌ترین گیاهان دنیاست و کاپسیکوم ماده‌ای درمانگر محسوب می‌شود و خاصیت‌های گوناگون دارد. از جمله اینکه در بهبود سرماخوردگی نقش بازی می‌کند و در لابراتورها، بر بهبود بیماری‌های عصبی یا درد موثر بوده است.

علاوه‌ بر آن، بخشی از حشرات علاقه‌ای به خوردن گیاهانی ندارند که حاوی کاپسیکوم باشند و در نتیجه‌اش، گوجه‌فرنگی فلفلی می‌تواند کمتر نیازمند مصرف سموم شیمیایی باشد.

تندسازی گوجه‌فرنگی، یکی از چند پروژه کنونی برای تراریخته کردن گیاهان و میوه‌هاست. از دیگر پروژه‌ها می‌توان به تغییر رنگ کیوی و یا بهبود طعم توت‌فرنگی اشاره کرد.

تراریخته اخیرا توجه‌ها را جلب کرده است و مخالفان خودش را در داخل و خارج ایران دارد. با این‌حال، تغییر ژنتیکی گیاهان و فرآیند تراریخته تاریخی چند هزار سال قدمت دارد. به‌عنوان مثال در آمریکای جنوبی باستان، مدل‌های مختلف سیب‌زمینی به‌ همین شکل بوجود آمدند.

البته در آن زمان علم ژنتیک به‌ اندازه امروز شناخته شده نبود ولی انسان از روند طبیعی تکامل کمک می‌گرفت تا سیب‌زمینی‌های مطلوب خودش را که ناشی از بیماری‌ها یا جهش‌های ژنتیکی بودند حفظ و مدل‌های نامطلوب را از کشاورزی حذف کند.

نگرانی‌های موجود بیشتر از روند سریع تغییر و ویرایش ژنتیکی است بدون آنکه زمان کافی وجود داشته باشد تا تاثیرگذاری‌های آن در مصرف‌کنندگان مشخص شود.

رودروری تغییر اقلیم و افزایش جمعیت، برخی دانشمندان از جمله چندین برنده نوبل می‌گویند به محصولات تراریخته باید شانس بیشتری داد.

در مقابل برخی منتقدان، ا نگران تاثیرگذاری این محصولات از جمله بر رشد سرطان در بدن انسان‌اند.

امروزه از ایران تا آمریکا، محصولات تراریخته در غذای مردم  است، ولی الزاما در بسته‌بندی آنها یا برچسب‌هایشان این موضوع به مصرف‌کننده بازگو نمی‌شود.