ابزارهای نظام برای سرکوب تجمع پنجم دیماه
نیروهای یگان ویژه پس از سرکوب اعتراضهای آبانماه، از روز چهارشنبه، برای ممانعت از برگزاری تجمع اعتراضی پنجم دیماه، بار دیگر در برخی از شهرهای ایران مستقر شده بودند.
این نیروها با تکیه بر سه ابزار عملیات روانی، اطلاعاتی و میدانی و با همراهی نیروهای سپاه و بسیج در آبان، براساس آمار سازمان حقوق بشر ایران، دستکم ۳۲۴ نفر را کشتند و صدها نفر دیگر را مصدوم کردند و روز پنجشنبه پنجم دیماه نیز با استقرار در برخی مراکز مهم شهری تلاش کردند تا مانع از برگزاری تجمعی شوند که پیشتر فراخوان آن داده شده بود.
سیستم امنیتی و اطلاعاتی جمهوری اسلامی برای ممانعت از برگزاری چنین تجمعی طی هفتههای اخیر از ابزارهای عملیات روانی زیادی برای شکست آن استفاده کرد که یکی از این ابزارها «ایجاد جریان مجازی برای فریب» افکار عمومی بود. استفاده از این ابزار برای کنترل اعتراضهای اجتماعی از سوی پلیس، در مقالهای در شماره سوم فصلنامه «دانش انتظامی» استان کردستان مطرح شده است.
از پیدا شدن قرصهای گوناگون در کیکهای توزیعشده در مدارس میتوان بهعنوان یکی از مهمترین مصادیق این جنگ عملیاتی سیستم امنیتی و اطلاعاتی ایران در هفتههای اخیر نام برد.
ایجاد رعب و وحشت و تخریب روحیه معترضان از دیگر ابزارهای جنگ روانی سیستم امنیتی در هفتههای اخیر بود تا مانع برگزاری تجمع اعتراضی پنجم دیماه شود.
گروهی بر این باورند گزارش رویترز درخصوص کشته شدن دستکم هزار و ۵۰۰ نفر در جریان اعتراضهای آبان، بازی کردن در میدان نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی بود تا معترضان را به وحشت بیندازد و مانع حضور دوباره آنها در خیابانها شود.
قطع دوباره اینترنت تلفن همراه در برخی از استانها و اختلال در اینترنت خانگی از دیگر ابزارهای نظام جمهوری اسلامی برای تحتالشعاع قرار دادن تجمع روز پنجشنبه بود.
روز چهارم دیماه هم تنها یک روز مانده به برگزاری تجمع اعتراضی پنجم دیماه، در رسانههای اجتماعی، نامهای منتسب به سپاه پاسداران منتشر شد که از نیروهای بسیج خواسته بود، بهمنظور «نمایش اقتدار» و در واقع ایجاد رعب و وحشت، مانور خیابانی برگزار کنند.
پخش اعترافات گروهی از بازداشتشدگان اعتراضهای آبانماه یکی دیگر از ابزارهای سیستم امنیتی برای جلوگیری از شکلگیری تجمع پنجم دی بود.
تلویزیون جمهوری اسلامی ایران در ۴۰ روز اخیر، چندین برنامه و فیلمهای اعتراف گروهی از بازداشتیهای آبانماه را منتشر کرده است تا چهرهای «غیرانسانی» از معترضان نشان دهد. این تکنیک یکی دیگر از ابزارهای عملیات روانی پلیس و نیروهای امنیتی برای سرکوب اعتراضهای خیابانی در ایران است که در شماره ۱۱ فصلنامه «دانش انتظامی» استان سیستان و بلوچستان به آن اشاره شده است.
تمام این تکنیکهای روانی در اغلب موارد کارکردی پیشگیرانه دارند، یعنی سیستمهای اطلاعاتی با استفاده از آنها تلاش میکنند مانع از شکلگیری و گسترش اعتراضها شوند.
بخش دیگری از عملیات روانی و میدانی یگان ویژه مربوط به زمان شکلگیری اعتراضها و تلاش ماموران برای سرکوب این اعتراضهاست.
تحقیقات پلیس میگوید فرماندهان میدانی یگان ویژه برای تشویق نیروهای حاضر در میدان، از ابزارهای دینی و مذهبی، بیشترین استفاده را میبرند.
در یکی از شمارههای فصلنامه «دانش انتظامی» پایتخت، ابزارهای فرماندهان نظامی برای تاثیرگذرای بر روی نیروهای یگان ویژه در سرکوب اعتراضها، به تفصیل مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است.
نتايج این تحقيق از ۵۴۰۰ نفر از فرماندهان، مديران و کارکنان شاغل در نيروی انتظامی تهران بزرگ، نشان میدهد پليس در سرکوب اعتراضهای خيابانی از ۲۲ روش «اثربخش» عمليات روانی برای افزايش «روحيه» و «انگيزش» نيروهای سرکوبگر و جلوگيری از «فرسودگی» آنها استفاده میکند.
حضور «مستمر» فرماندهان ميان نيروها، «مشروع» معرفی کردن اقدامات آنها، افزايش «رفاقت» بين نيروها، بالا بردن «تحمل» آنها و افزايش خودباوری و اعتمادبهنفس نيروهای سرکوبگر، از نظر اثربخشی در جايگاه اول تا پنجم اين تحقيق قرار دارند.
اما از سوی دیگر، گزارشهای دیگری از استرس بالا میان نیروهای یگان ویژه هنگام سرکوب اعتراضهای خیابانی منتشر شده است.
در شماره نخست فصلنامه «مدیریت انتظامی» وابسته به پلیس، به تفصیل درباره وجوه مختلف این استرسها و نگرانیها بحث شده است.
نتایج حاصل از تحلیل دادههای این پژوهش، نشان میدهد بیشتر نیروهای یگان ویژه در مورد انواع مخاطرات جانی، استرس در حد متوسط را تجربه میکنند، اما در مورد احتمال کشته یا مجروح شدن همكاران خود، استرس در «حد زیاد» را گزارش کردهاند.
بیش از ۲۰۰ نفری که در این پژوهش از نظر آنها استفاده شده، گفتهاند که «ابهام در چگونگی برخورد با اغتشاشگران، موجب استرس آنها میشود».
آنها همچنین گفتهاند که «در رابطه با احتمال نفرت و انزجار مردم نسبتبه خودشان در هنگام عملیات» استرس بالایی دارند.
مجموعه این عوامل موجب میشود که بنابر گزارش داخلی پلیس، تمایل کارکنان این نهاد برای حضور در یگانهای ویژه پایین است و بسیاری حاضر نیستند عضو آن باشند.
این فصلنامه بر همین اساس به فرماندهان ارشد پلیس توصیه کرده است که با افزایش حقوق و مزایا، پاداش، منزل سازمانی و مسكونی و سفرهای زیارتی و تفریحی، آنها را تشویق به حضور در این یگانها کنند.
نتایج این تحقیقها میگوید سرکوب خونین اعتراضها در ایران از یک پشتوانه سازماندهیشده و با هزینههای سنگین مالی برخوردار است که تلاش میکند ابتدا با روشها و ابزارهای مختلف مانع از شکلگیری این اعتراضها شود و در صورت بروز اعتراضهای خیابانی، از ابزارهای دیگری برای سرکوب استفاده کند و پس از پایان سرکوب هم تلاش کند روایتی جعلی از سرکوبها و اعتراضها ارائه کند.