اگر در ایران نشسته‌اید و این متن را می‌خوانید، از رییس‌جمهورهای ایران تا امام‌های جمعه به شما گفته‌اند همجنس‌گرایان، دوجنس‌گرایان یا افراد جنس سوم، «بیمار» محسوب می‌شوند؛ اما علم حرف آنها را رد می‌کند.

سازمان جهانی بهداشت که فهرست بیماری‌ها را برای استفاده متخصصان پزشکی و روان‌پزشکی آماده می‌کند، همجنس‌گرایی یا تراجنسیتی را در فهرست بیماری‌هایش ندارد.

سیاستمدارهای ایران همچنین به شما گفته‌اند در «ایران همجنس‌گرا نداریم». این حرف هم درست نیست. راستش را بخواهید، بیشتر از تصور خیلی‌ها، افراد متعلق به جامعه اقلیت‌های جنسی در ایران زندگی می‌کنند.

جامعه رنگین‌کمانی انگشت‌شمار نیست، حرف صدها هزار نفر است

برخی فکر می‌کنند افراد همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا یا جنس سوم، آدم‌هایی دور از خانواده و فامیل آنها هستند. فکر می‌کنند این افراد متعلق به سریال‌ها و فیلم‌های غربی‌اند و یا در جامعه‌ای دیگر می‌توانند وجود داشته باشند، اما در جامعه به‌ گفته این افراد «اسلامی و حدود ۸۰ میلیون نفری ایران»، از نوع آنها را نداریم.

در سرشماری جامعه ایران، افراد جامعه دگرباش، جداگانه فهرست نمی‌شوند. با این‌ حال دیگر کشورهای جهان، آمار در این زمینه دارند.

در آمار سال ۲۰۱۷ ثبت احوال بریتانیا، دو درصد جامعه یعنی ۱/۱ میلیون نفر، خودشان را همجنس‌گرای مرد، زن یا دوجنس‌گرا معرفی کرده‌اند. بریتانیا بیش از ۶۶ میلیون نفر جمعیت دارد.

سازمان آمار کانادا می‌گوید نزدیک به یک‌درصد یعنی دست‌کم ۱۸۰هزار خانوار این کشور، زوج‌های همجنس‌اند.

به این ترتیب، اگر در یک جامعه انسانی، یک درصد خانواده‌ها، زوج‌های همجنس‌ باشند و در جامعه‌ای دیگر، دو درصد جمعیت آشکارا بگویند همجنس‌گرا و یا دوجنس‌گرا هستند، شما حدس می‌زنید چه تعدادی از مردم ایران زوج همجنس‌اند یا متعلق به جامعه دگرباش؟

یک‌درصد جامعه ایران یعنی حداقل ۸۰۰ هزار نفر و دو درصد جامعه ایران شامل بر دست‌کم یک میلیون و ۶۲۰ هزار نفر می‌شود.

یعنی به‌ احتمال قوی، در خانواده، فامیل و دوستان شما، دست‌کم یک نفر (شاید چند نفر) آشکار یا پنهان، هویت و یا گرایش جنسی دگرجنس‌گرا ندارند. این آمار اهمیت توجه همه ما را به مسائل دگرباشان نشان می‌دهد، چرا که نمی‌شود جامعه‌ای مهربان داشت، مگر اینکه فضایی امن برای این بخش مهم از جامعه فراهم شود.

چند پیشنهاد برای دگرباشان

آیا شما یک فرد (آشکارا یا درون گنجه) همجنس‌گرا، دوجنس‌گرا و یا جنس سوم هستید و هم‌اکنون دل‌نگران نوروز و رودررویی با خانواده و فامیل شده‌اید؟

چند پیشنهاد برای شما داریم:

۱. اضطراب شما حقیقی است، ولی تنها نیستید

فکر نکنید چون خانواده‌‌تان الزاما نمی‌دانند یا شما را قبول نکرده‌اند (یا قبولت کرده‌اند ولی هنوز سرسنگین‌اند) فقط شما نگرانی دارید. این اضطراب دو طرفه است. قبول کنید در این سختی تنها نیستید. اگر چه قطعا خطرات بیشتری شما را تهدید می‌کند که لازم است مراقب باشید، آن هم در فضای دگرباش‌هراسی که بر ایران حاکم است.

۲. نفس بکشید، پایتان را روی زمین نگه دارید

خودتان را غرق در خیال و نگرانی نکنید. به‌جایش اگر اوضاع خیلی بد شد، روی نفس کشیدن‌ خود متمرکز شوید. دقت کنید دو پای شما بر روی زمین باشد. سعی کنید در لحظه باقی بمانید به‌جای اینکه مرتب فکر کنید بعد این چه خواهد شد. البته اگر کسی با چماق به سمت شما در حال دویدن است، فرار کنید!

۳. جوش اضافه نزنید

لازم نیست از شب قبل هر میهمانی و دیدار خانوادگی بیدار بمانید، حرص بخورید و نگرانی به خودتان تزریق کنید. به احتمال زیاد هیچ اتفاق بدی برایتان نخواهد افتاد ولی تا وقتی رویدادی رخ نداده، نمی‌شود به آن عکس‌العمی نشان داد. امیدوار بمانید.

۴. سری به دوست‌هایتان بزنید

خانواده و فامیل برایتان نگران‌کننده شده‌اند؟ سراغ دوست و آشنا بروید. به خصوص اگر مثل خودت متعلق به جامعه دگرباش‌ هستند. نمی‌شود پیش‌شان باشید؟ بهشان زنگ بزنید، اس‌ام‌اس بفرستید یا با آنها چت کنید. البته برخی اوقات به‌دلیل هموفوبیای درونی دگرباشان مشاهده می‌شود که در بین خودشان نیز آن احساس آرامشی که لازم است را ندارند. اما حداقل می‌دانید که می‌توانید با آنها راحت‌تر صحبت کنید.

۵. خوددرمانی نکنید، ولی لازم شد فاصله بگیرید

بدون تجویز پزشک برای شرایط کنونی‌ خودتان قرص آرام‌بخش و مسکن مصرف نکنید. با این‌ حال آماده باشید که اگر شرایط خیلی سخت شد، فیزیکی یا ذهنی به طور موقت از جمع فاصله بگیرید. بعضی وقت‌ها می‌شود به آشپزخانه یا دست‌شویی رفت، چند دقیقه را در سکوت گذراند و ذهن را خالی کرد.

۶. این موضوع کل زندگی نیست، چند روز است، می‌گذرد

نوروز یا هر وقت دیگر سال که جمع اذیت کند، یک دوره گذرا است. کل زندگی نیست. قرار نیست تا ابد شرایط به‌همین وضع باقی بماند. البته فراموش نکنید که لازم‌ است برای رسیدن به استقلال تلاش کنید. اما بدانید که در صورت تلاش، راه‌های رهایی را خواهید یافت.

۷. مراقب خودتان باشید. از خودتان مراقبت کنید

هم به‌ سلامت فیزیکی‌ تان توجه نشان بدهید، هم به سلامت راونی‌ تان. با خودتان مهربان باشید. گرچه گاهی اوقات خشم زیادی که از سرکوب احساس می‌کنید، مهربان بودن با خودتان را سخت می‌کند.

۸. سوژه را عوض کنید

اگر حرف بقیه اذیت می‌کند، چند سوژه دم دست داشته باشید و یکی از آنها را وسط بکشید. حرف را عوض کنید، بگذارید موضوع دیگری بحث شود.

۹. چشم‌انداز مثبتی داشته باشید، لازم نیست با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارید

از قبل به خاطره‌های خوب فکر کنید و وقتی در جمع حاضر می‌شوید، چشم‌انداز مثبتی در ذهنتان آماده داشته باشید. یک محیط امن و دوست‌داشتنی که اگر لازم شد، به آن پناه ببرید. لازم نیست خودتان را اذیت کنید و هر جور شده همه‌چیز را تحمل کنید.

۱۰. به نوروز باور داشته باشید

سال نو شده، روز نو شده. وقت خوشی و شادمانی است. هر چه بشود، به نوروز باور داشته باشید. خوش باشید.

وضع سلامت روان جامعه دگرباش خوب نیست

تازه‌ترین پژوهش یک خیریه در بریتانیا می‌گوید ۵۲ درصد جامعه دگرباش این کشور از افسردگی رنج می‌برد. بر اساس همین پژوهش، یک‌ نفر از هر هفت دگرباش دچار افسردگی (یعنی ۱۴درصد جامعه این تحقیق) به دلیل نگرانی از «تبعیض و تحقیر» سراغ روان‌کاو و روان‌پزشک نرفته‌اند.

بیمه سراسری بریتانیا در گزارشی اعلام کرد: «وضع بد سلامت روان در میان افراد همجنس‌گرای زن، مرد، دوجنس‌گرا و افراد ترنس، اغلب به‌خاطر تجربه تبعیض‌ها و قلدری‌های ریشه گرفته است همجنس‌گراهراسی و ترنس‌هراسی این مردمان است».

در ادامه این گزارش آمده است: «دیگر عوامل (مانند سن، مذهب، محل زندگی یا قومیت) بر این تجربه‌ها سنگینی می‌کنند و شرایط سخت این مردمان را بدتر می‌کنند».