تناسباندام در عصر کرونا؛ آیا باشگاهها به سرنوشت «گیمنتها» و «ویدیوکلوبها» دچار میشوند؟
همهگیری کوویدـ۱۹، باشگاههای سراسر جهان را هم از تعطیلی بینصیب نگذاشته است. آسوشیتدپرس در گزارشی به سرنوشت احتمالی باشگاههای ورزشی و مسیر نو پیشروی صنعت تناسباندام پرداخته است.
کوویدـ۱۹، راه و رسم ورزش کردن آمریکاییها را تغییر داده، صنعت تناسباندام در این کشور را زیرورو کرده است و به عصر جدید ورزش در خانه با فناوری و کلاسهای مجازی، سرعت بخشیده است.
در ایالات متحده، هزاران باشگاه ورزشی کوچک که سال ۲۰۲۰ بهدلیل محدودیتهای ناشی از شیوع ویروس کرونا ناچار به تعطیلی شدند، حالا برای همیشه بسته شدهاند. آنهایی که سر پا ماندند هم برای بقا دستوپا میزنند و طراحی فضایشان را تغییر دادهاند. فضایی که اجازه میدهد تمرینات انفرادی جریان داشته باشد. کلاسهای مجازی هم به برنامه این باشگاهها افزوده شده است.
سوال این است که آیا باشگاهها میتوانند در برابر یورش اپلیکیشنهای ورزشی، دوچرخههای ثابت و تردمیلهای گران، جان سالم به در ببرند یا به سرنوشت گیمنتها، مراکز اجاره فیلم و کتابفروشیها دچار خواهند شد؟
بازار پررونق دوچرخههای ثابت ورزشی «پلوتون»
مقامهای شرکت پلوتون، تولیدکننده تجهیزات تناسباندام میگویند که مد ورزش در خانه «آمده است که بماند» و بر همین اساس، پلوتون میخواهد اولین کارخانهاش را در ایالات متحده در سال ۲۰۲۳ به راه بیندازد و دو هزار کارگر استخدام کند. افزایش تقاضا برای تجهیزات پلوتون در دوره همهگیری آنچنان زیاد شد که برخی مشتریان این شرکت ناچار شدند ماهها برای دریافت دوچرخه ثابتشان منتظر بمانند. بر اساس اعلام پلوتون، فروش وسایل ورزشی این شرکت طی سه ماهه اول ۲۰۲۱، تا ۱۴۱ درصد افزایش یافت. یکی از مشتریان پلوتون که سالها به باشگاه میرفته است، میگوید که ورزش با پلوتون مناسبتر است. او میگوید که دیگر لازم نیست نگران دویدن به باشگاه باشد و نیمساعت وقت هم صرف رفتوآمد کند.
کری مشتری دیگری است که باشگاه رفتن، تا سال ۲۰۲۰ که دولت آمریکا دستور بستن برخی اماکن برای مهار شیوع کرونا را داد، همیشه بخشی از برنامه او بود. اینگونه شد که کری رکاب زدن روی «پلوتون»؛ دوچرخه هوشمند ثابت ورزشیاش، را جایگزین باشگاه رفتن کرد؛ در این میان به چیز عجیبی هم پی برد. دلش برای باشگاه تنگ نشد. یا دستکم دلش برای پیمودن مسیر باشگاه، یا پر کردن قمقمه آب خود در باشگاه و یا لباس عوض کردن و بیش از همه، آن وقتی که به دور از همسر و دو پسرش میگذراند، تنگ نشد. حالا که باشگاهی که کری به آن میرفت، بازگشایی شده است، او آرامآرام به روال سابق بازمیگردد. اما پیدا کردن یک برنامه ورزشی مناسبتر در خانه، همراه با افزایش موارد ابتلا به کرونا در زادگاهش، باعث شده او از خود بپرسد که چقدر به باشگاه رفتن نیاز دارد؟ بهگفته خودش، اگر کرونایی نبود، او همچنان «خوره باشگاه بود».
جان فولی، موسس و مدیرعامل پلوتون، میگوید که فراگیر شدن تجهیزات مجهز بهفناوری تناسباندام، اجتنابناپذیر است، همانطور که خدمات پخش فیلم، رویه تماشای فیلم را تغییر داده است. فولی باشگاه رفتن را ایدهای قدیمی و متعلق به گذشته دانست. ایده بعدی پلوتون، گذاشتن تجهیزات تناسباندام در هتلها، مجتمعهای مسکونی و محوطه دانشگاهها و به راه انداختن تمرینات ورزشی جدید با اپلیکیشن ویژه این شرکت است. فولی به آسوشیتدپرس گفت که صنعت تناسباندام نیز بهشدت دستخوش تغییرات عصر دیجیتال خواهد شد.
آموزش مجازی در باشگاهای حقیقی؟
طی ماههای اولیه همهگیری، بیشتر باشگاههای کوچک و مستقل، شروع به استفاده از «زوم» و سایر پلتفرمهای ویدیویی برای یوگا، پیلاتس و جلسات تمرین کردند. این تنها راهی بود که میتوانستند با اعضای باشگاه ارتباط برقرار کنند. مدیر اجرایی یک باشگاه زنجیرهای در جنوب شرق میشیگان میگوید که اکنون برای فعالیتهایی از این قبیل، متقاضیانی وجود دارد. او افزود باشگاههای کوچک گرچه توانایی رقابت با شرکتهای صاحبفناوری را ندارند، اما میتوانند با گنجاندن آموزش آنلاین خصوصی و ایجاد رابطه نزدیک میان اعضا و کارکنانشان، این مسئله را جبران کنند.
اما همه مدیران باشگاهها بر این باور نیستند که آموزش مجازی بتواند بخش بزرگی از خدمات آنها را تشکیل دهد. یکی از این مدیران میگوید که بودجهای برای اینکه خدمات با همان قیمت و کیفیت حضوری ارائه شود، وجود ندارد. او افزود که نظرسنجیها نشان میدهد که افراد علاوه بر خواستن فعالیت بدنی، دلشان برای تعامل با افراد و نزدیک دیگران بودن هم تنگ میشود. شرکت خود او به دنبال باز کردن یک باشگاه کوچکتر و در حقیقت یک استودیو ورزشی جمعوجور«بوتیکی»، برای تجربه ورزشی «خودمانیتر» است.
بر سر باشگاهها چه خواهد آمد؟
همهگیری موجب شد که صنعت تناسباندام مروری بر عملکرد خود داشته باشد؛ هماکنون همه صاحبان این صنعت به دنبال تصمیماتیاند که خود را با آنها سر پا نگه دارند. تقریبا ۹هزار باشگاه ورزشی در ایالات متحده، معادل ۲۲ درصد باشگاهها در این کشور، از ابتدای شیوع کوویدـ۱۹ تعطیل شدهاند. ۵/۱ میلیون شاغل در این حرفه نیز کار خود را از دست دادهاند. بسیاری باشگاهها ماهها درآمدشان را از دست دادهاند، تعداد اعضای آنها کاهش یافته است و اجاره باشگاه را هم بدهکارند.
هلن دورکین، از مقامهای انجمن بینالمللی سلامت، گفت که مرسوم شدن ورزش از خانه، مراکز تناسباندام را از میدان به در نمیکند. بنا بر آمار پلوتون، ۴۰ درصد مشتریان ورزش این شرکت، عضویت باشگاه هم دارند. میشل سیگار، مدیر مرکز پژوهش و سیاستگذاری در زمینه ورزش، سلامت و فعالیت دانشگاه میشیگان، میگوید که تناسباندام دیجیتال ماندگار خواهد شد. او افزود فناوری در زندگی مردم جا افتاده است و روزبهروز هم بیشتر جا میافتد.
مهمترین ویژگی جلسات تمرین ورزشی مجازی، این است که انعطافپذیری بیشتری را در مورد تداوم برنامههای تمرینی ارایه میدهد و افراد بیشتری را به ورزش تشویق میکند. از جمله برای کسانی که نمیتوانند برنامه دقیقی را دنبال کنند، هم بهتر است. میشل سیگار میگوید که برخی افراد بهدلیل نبود انعطافپذیری در برنامههای ورزشی، به ورزش کردن پایبند نمیمانند.
مدیران صنعت تناسباندام میگویند که تحقیقات نشان میدهد که باشگاهها، بیش از مراکز عمومی دیگر، موجب سرایت کرونا نمیشوند. اما دیو کاراکر، مدیر یک باشگاه در سان فرانسیسکو، میگوید که مدتها طول خواهد کشید تا بسیاری افراد با رفتن به یک باشگاه بزرگ و پرجمعیت کنار بیایند. او افزود که مردم حتی درباره تهویه هوا و زمان ضدعفونی دستگاهها هم فکر خواهند کرد.
کاراکر باشگاه ورزشیاش را به دو استودیو ورزشی کوچکتر تبدیل و محل تمرین انفرادی ایجاد کرده است. محبوبیت این ایده آنقدر زیاد بود که او حالا به فکر محل سومی برای استودیو دیگر افتاده است. کاراکر از اینکه افراد با وجود نگرانیها از کرونا، آمدن به باشگاه را از سر گرفتهاند، تعجبی نمیکند. او تاکید میکند که افراد زندگی در انزوا را نمیخواهند و انگیزههای بسیاری برای بازگشت به باشگاه وجود دارد.