روزنامه‌ی لس‌آنجلس تایمز، روز چهارشنبه ۲۷ دی‌ماه، در گزارشی می‌نویسد که یکی‌از عوامل مهم برای انفجار اعتراضات مردمی در ایران علیه حکومت آن کشور، موضوع آلودگی هوا، بی‌آبی و خشکسالی در منابع طبیعی کشور بوده است.

در این گزارش آمده است: «کوهستان‌های استان چهارمحال و بختیاری در غرب ایران، به داشتن رودخانه‌های خروشان و تالاب‌هایی که انواع پرندگان مهاجر به آن‌ها سفر می‌کنند، معروف بوده، اما خشکسالی و کمبود باران، همه‌ی این منابع طبیعی را به‌سوی خشکی کشانده است. روز ۳۰ دسامبر (نهم دی‌ماه)، ۲۰۰ تن از اهالی این استان، مقابل ساختمان فرمانداری به دادن شعارهای «مرگ بر دیکتاتور» را فریاد کردند و به‌دنبال آن‌ها، جمعیت کثیری به تظاهرات علیه حکومت مرکزی دست زدند که در سال‌های اخیر در ایران دیده نشده بود.

طی قیام سراسری مردم ایران در روزهای پایان سال میلادی گذشته و آغاز سال جدید، ۲۱ نفر کشته و هزاران نفر دستگیر و زندانی شده‌اند. اکنون مقامات حکومتی، با توسل به نیروهای امنیتی قادر به آرام کردن اوضاع شده‌اند.

اما عاملی که حاکمان ایران از آن غفلت می‌‌کنند، این است که از چشم مردم ایران، رهبران این کشور، هیچ درک یا برنامه‌ای برای رسیدگی به مشکلات محیط زیستی ایران به‌ویژه کمبود آب آشامیدنی ندارند.

مئیر جاودان‌فر، کارشناس مسائل ایران، می‌گوید: «مردم ایران بر این باورند که کشورشان با یک بحران عظیم محیط زیستی روبروست و رهبران آن‌ها، یا آن‌قدر بی‌عرضه و بی‌تفاوت‌ و یا آن‌قدر فاسد و طمعکارند که اصلاً توجهی به این موضوع که با ادامه‌ی حیات آن‌ها مربوط است، ندارند. گویا این موضوع، از نظر حکومت ایران، اهمیت چندانی ندارد. آن‌ها آن‌قدر به موضوعات مورد اهمیت و خواست مردم بی‌اعتنایی می‌کنند، تا آن‌که آتشی شعله‌ور شود».

ابوالفضل عابدی از روزنامه‌ی شرق در ایران، می‌گوید: «تظاهرات عظیم مردم اهواز، تا اندازه‌ای واکنش به شرایط غیرقابل‌تحمل و بیماری‌زای زیست‌محیطی این منطقه‌ی کشور بوده است».

عابدی می‌افزاید: «مردم اهواز از مشکلات تنفسی، آسم و ناراحتی‌های شدید پوستی، باران اسیدی، کمبود آب آشامیدنی و ریزگردها رنج می‌برند. اعتراضات اخیر اصلاً جای تعجب ندارد».