کارگران کارخانه «پارس پامچال» واقع در شهر صنعتی البرز استان قزوین،  پنجشنبه ۱۹ بهمن، خبر دادند که ۵ ماه دستمزد از کارفرمای خود طلبکار هستند.

به گزارش ایلنا، «پارس پامچال» تولید کننده انواع رنگ، پوشش‌های صنعتی و مواد اولیه شیمیایی است و حدود  ۶۰ نفر کارگر دارد که مدعی هستند از مرداد ماه سال جاری حقوق نگرفته‌اند.
پیش از این در تاریخ یکم آبان ماه سال جاری نیز حسین مرزی (مدیرعامل کارخانه پارس پامچال) ادعای کارگران را خلاف واقع خوانده و گفته بود که دستمزد کارگران هر چند ماه یکبار دیر یا زود پرداخته می‌شود.
به گفته  یکی از کارگران شاغل در این کارخانه، نگرانی کارگران از این است که مبادا با استمرار وضعیت فعلی کارخانه، معوقات مزدی آن‌ها در ماه‌های آینده افزایش پیدا کند.
این کارگران با بیان اینکه سوابق کاری هر یک از کارگران به‌صورت میانگین به ۱۰ تا ۲۰ سال می‌رسد، اعلام کرده‌اند که در سال جاری کارفرما فقط مبالغ بسیار کمی را به‌صورت علی‌الحساب به کارگران پرداخت کرده و جدا از معوقات مزدی، بیمه تامین اجتماعی کارگران کارخانه «پارس پامچال» دچار مشکلاتی است.

• اعتصاب کارگران معترض «فولاد شفق» برای چهارمین روز

همچنین کارگران کارخانه  «فولاد شفق» واقع در تاکستان که تعدادشان، بیش از  ۱۰۰ نفر عنوان شده روز پنجشنبه (۱۹ بهمن ماه) برای چهارمین روز اعتصاب کردند.
بر اساس گفته‌های معترضان، از یک هفته پیش تاکنون آنها  ۴دفعه دست به تجمع زده‌اند و تصمیم‌شان بر این است که  تا زمان پرداخت مطالباتشان به تجمع ادامه دهند.

آنها معتقدند که از آبان ماه تاکنون مزدی به آنها پرداخت نشده و از این رو بیمه آنها دچار مشکل شده است. در عین حال معوقات مزدی مربوط به کارفرمای سابق‌شان را نیز دریافت نکرده‌اند.
تجمع‌کنندگان به ایلنا گفتند که « تقریبا از مرداد ماه سال جاری مدیریت این واحد صنعتی به یک شرکت پیمانکاری (برای مدت یکسال) واگذار شده است».

به گفته این کارگران معترض، جدا از معوقات مزدی کارگران شاغل، تعداد زیادی از همکاران آنها که با سوابق کاری بالا کار می‌کرده‌اند،‌همزمان با ورود کارفرمای جدید تعدیل شده‌ و هنوز مطالبات خود را به صورت کامل دریافت نکرده‌اند.
پیش از این مسئولان وعده داده بودند که به زودی مطالبات مزدی آنها را پرداخت خواهند کرد اما این وعده عملی نشد.

کارگران فولاد شفق با اشاره به پایان سال و زمان پرداخت عیدی و سنوات پایان سال گفتند: «همانطور که ماه‌هاست مزدی به ما داده نشده، گویا خبری از عیدی نیز نیست و کارفرمای جدید قصد دارد با وعده‌ سال را به پایان ببرد و با فرارسیدن تعطیلات؛ رسیدگی به مشکل ما را همچنان مسکوت بگذارد.»
اما کرمی عضو هیأت مدیره شرکت آرمان شفق تاکستان با تکذیب خبر اعتراض کارگران این واحد تولیدی می‌گوید که« تجمع کارگران اعترضی نبوده و کارگران  با جمع شدن در کارخانه منتظر دیدار او بودند.»

به گفته او «در حال حاضر دوماه مطالبات مزدی کارگران پرداخت نشده که به زودی پرداخت می‌شود».

« مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه » و نارضایتی چند ساله

در میان تجمعات اعتراضی کارگران در این یک دهه اخیر، کارگران« مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه » رکوردار اعتراضات کارگری هستند.

پیشینه‌ی اعتراضات کارگران «مجتمع کشت‌وصنعت نیشکرهفت‌تپه» به سال‌های ۱۳۸۴ تا ۸۵ بازمی‌گردد. معترضان با سردادن شعار «ما کارگر هفت تپه‌ایم، گرسنه‌ایم، گرسنه‌ایم» اعتراضات خود ار آغاز کردند. آنها دلیل این اعتراض را عدم دریافت دستمزد به‌مدت سه ماه متوالی دانستند.

در اسفند ۸۶، باردیگر کارگران، اعتراضات خود را به‌دلیل دست‌نیافتن به حقوق خود، اعلام کردند؛ اما این بار، اعتراضات خود را با اقداماتی چون اعتصاب در کارخانه ، تحصن در مقابل اماکن دولتی از جمله استانداری، راهپیمایی در نقاط مختلف شهر، بستن جاده‌ی اندیمشک به اهواز همراه کردند.  

کارگران بازنشسته‌ مجتمع کشت وصنعت نیشکر هفت تپه که در خرداد سال جاری تعدادشان تا ۳۵۰ نفر برآورد شده بود، در اعتراض به پرداخت نشدن مطالباتشان دست به تجمع زدند و برای مدتی، جاده‌ی اندیمشک به اهواز را بستند.

آنها معتقد بودند که «از اسفند ماه سال ۹۴ که بازنشسته شده‌اند، تا امروز هنوز نتوانسته‌اند مطالبات بازنشستگی خود را از کارفرما دریافت کنند.»

در تاریخ ۴ مرداد ۱۳۹۶، رسانه‌ها از بازداشت ۱۵ نفر از کارگران معترض مجتمع هفت تپه خبر دادند. این بازداشت، پس از تجمع اعتراضی گروهی از کارگران برای رسیدگی به مطالبات صنفی‌شان اتفاق افتاد.

• اعتراضات همچنان باقی است

اعتراضات کارگران مجتمع کشت و صنعت نیشکر هفت تپه  همچنان به قوت خود باقی است. در حدود دو ماه پیش در پی مذاکراتِ صورت گرفته کارگران معترض مجتمع هفت‌تپه با کارفرما تصمیم براین گرفته شد که  مشکلات صنفی این واحد صنعتی و کشاورزی پایان پذیرد و مطالبات آنها پرداخت شود.

دو ماه طلب حقوق معوقه سال جاری در ظرف مدت دو هفته، تسویه حساب بابت دو ماه مزد پرداخت نشده‌ سال ۹۴ کارگران پیمانکاری، تغییر قائم‌مقام مدیرعامل و شمار دیگری از مدیران ارشد مجتمع هفت‌تپه، پرداخت هرچه سریعتر سنوات پایان خدمت کارگران بازنشسته، سه‌ ماهه شدن حداقل مدت قراردادهای کارگران روزمزد و خودداری دولت و کارفرما از دخالت در انتخابات نمایندگان صنفی کارگران، از جمله خواسته‌های کارگران معترضی بود که کارفرمای هفت‌تپه در حضور مسوولان اداری شهرستان شوش، مسوولیت تامین آنها را پذیرفت. وعده ای که تا امروز ۱۹ بهمن عملی نشده است.
به گزارش رسانه‌های داخلی ایران، در پی بازداشت موقت و چند ساعته‌ ۳۴ نفر از کارگران نیشکر هفت‌تپه که روز یکشنبه (پانزدهم بهمن‌ماه) اتفاق افتاد و درنهایت پس از اخذ تعهد خاتمه یافت، بار دیگر  شماری از همکاران معترض‌ آنها روز گذشته (سه‌شنبه، ۱۷ بهمن‌ماه) با برپایی تجمعی اعتراضی، مقابل انبارِ بارگیری، خواستارِ روشن شدن وضعیت مطالبات معوقه شده‌اند اما در عین حال فعالیت در سایر بخش‌های صنعتی این مجتمع همچنان ادامه دارد.

• اعتراضات  ۱۰۰ ساله کارگران ایرانی

طلب کارگران از کارفرما مساله تازه‌ای نیست. مدت‌های طولانی است کارگران بعضی کارخانه‌ها به دلیل تعویق در دریافت حقوق‌هایشان دست به اعتراض می‌زنند که درگیری، بازداشت، زندان و حبس‌ها طولانی نتیجه آن بوده است.

«رضا شهابی» یکی از فعالان کارگری و عضو هیأت‌مدیره‌ی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران است. او برای فعالیت‌هایش در دفاع از حقوق کارگران از کار اخراج و به شش سال حبس محکوم شد.

نخستین اتحادیه کارگری در سال  ۱۲۸۴ در چاپخانه‌ای کوچک در تهران  تأسیس شد. هم‌زمان با تشکیل اتحادیه کارگران چاپخانه‌ها، این امر در دیگر کارخانه‌ها نیز گسترش پیدا کرد.

مشهد، تبریز، انزلی و دیگر شهرهای ایران را هم دربر گرفت. « مزد عادلانه»، «هشت ساعت کار در روز» و «زمین برای دهقان‌ها» شعارهایی بود که آن زمان از سوی کارگران معترض سر داده شد.

با گذشت زمان اگر چه تغییراتی در شعارهای داده شده از سوی کارگران به‌وجود آمد اما در اصل مطلب که همان احقاق حقوق کارگران بود، تغییری دیده نشد.

بیش از یک قرن است که از نخستین تشکل کارگری می گذرد و کارگران همچنان به دنبال احقاق حقوق از دست رفته خود هستند. روزی کارگران «نیشکر هفت تپه » دست به اعتراض می زنند و روزی دیگر کارگران کارخانه «پارس پامچال.» مدعی می شوند که چندین ماه است دستمزدی دریافت نکرده اند. در این میان  کارگران دیگری هم وجود دارند که از ترس اینکه مبادا شغلشان را از دست بدهند سکوت انتخاب می کنند.