وب‌سایت خبری- تحلیلی المانیتور (Al-Monitor)، سه‌شنبه ۲۴مردادماه، در گزارشی می‌نویسد، درحالی‌که نیروهای داعش به‌تدریج به عقب‌نشینی کامل خود ادامه می‌دهند، ایران و روسیه با مشکل ادامه و نگه‌داشتن همکاری‌های منطقه‌ای خود روبرو شده‌اند.

در این گزارش آمده است: «هریک از حکومت‌های ایران و روسیه، در برنامه‌ی خود برای مقابله با نیروهای داعش، درنظر داشته‌اند تا با استفاده از این فرصت، حضور نظامی خود را در سوریه، افزایش دهند.

هر دو کشور، از گفت‌وگو بر سر اختلافات خود در این مورد، خودداری می‌کنند و این، فرصت بیشتری به منتقدان آنها می‌دهد تا موارد اختلاف آنها را نشان بدهند. با این حال، هیچ‌‌یک نیز توانایی پنهان‌کردن این اختلافات را ندارند».

این گزارش می‌افزاید: «مسکو و تهران، از آغاز سال گذشته‌ی میلادی، در یک حرکت گسترده و هماهنگ نظامی علیه مخالفان بشاراسد، رژیم او را از سقوط باقی‌مانده‌ی شهرهای سوریه به دست مخالفان و تروریست‌ها، نجات دادند.

اما اکنون، شش سال پس از آغاز جنگ داخلی سوریه، دولت پوتین توجه خود را بیشتر برروی مذاکرات صلح در شهر آستانه (قزاقستان) قرار داده است که با این سیاست، به‌نوعی ایران را دور زده است.

از آن گذشته، روسیه بر سر ایجاد مناطق «تنش‌زدایی‌شده» در جنوب شرقی سوریه با آمریکا و اردن، یک پیمان نظامی بسته است. روسیه درعین حال که با ایران در سوریه همکاری کرده است، عمدی و یا سهوی، چندین تصمیم دیگر نیز گرفته است تا در رابطه‌ی خود با سایر کشورهای منطقه، درمقابل ایران، نوعی توازن به‌وجود بیاورد.

قرارداد میان روسیه و اسرائیل که به نیروی هوایی اسرائیل اجازه‌ی کامل برای حملات جنگنده‌های آن، علیه مواضع داعش در سوریه را می‌دهد، بدون شک خشم تهران را به‌دنبال داشته است.

ازسوی دیگر، تلاش مسکو برای نزدیکی هرچه بیشتر با کشورهای عرب منطقه‌ی خلیج فارس، که از زمان دوری آنها از سیاست‌های منطقه‌ای اوباما آغاز شده است نیز نگرانی‌هایی برای حکومت تهران به‌وجود آورده است.

نهایتاً ظهور دونالد ترامپ در کاخ سفید و اعلام آمادگی او برای گسترش روابط با مسکو و هم‌زمان اتحاد واشنگتن با کشورهای عرب سنّی در مقابل سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌ی تهران در خاورمیانه نیز سومین عاملی است که بر اختلافات ایران و روسیه دامن می‌زند».