نشریه آمریکن اینترست (The American Interest) در شماره امروز پنجشنبه 19 مرداد  خود در سرمقاله‌ای پیرامون آغاز دومین دور ریاست جمهوری حسن روحانی می‌نویسد عاقبت وی چیزی جز حذف شدن از قدرت نیست.

در این سرمقاله آمده است: «اگر تاریخ مبنای قضاوتی عادلانه باشد، آنگاه افزایش اختلافات میان رهبر مذهبی ایران و پرزیدنت این کشور نهایتاً به تقویت موضع آیت‌الله خامنه‌ای و به قیمت حذف سیاسی حسن روحانی ختم خواهد شد.

هر دوی آنها یک هدف واحد را دنبال می‌کنند: نجات و ادامه حکومت جمهوری اسلامی و دادن نقش تعیین‌کننده به آن در منطقه خاورمیانه و جهان اسلام. معهذا، هر دو آنها در درون حاکمیت نیز برای کسب قدرت بیشتر در دایره محدود رژیمی که خمینی به‌جا گذاشته است با یکدیگر در حال رقابت هستند.

این رقابت با انتخاب مجدد روحانی با رأی اکثریت 57 درصدی بر علیه رقیب محافظه‌کار او که موردتوجه آیت‌الله خامنه‌ای بود شدیدتر هم شده است. برخی مفسران عجولانه انتخاب مجدد روحانی را سرآغاز یک دوره جدید از تحولات بزرگ در ساختار قدرت ایران و میانه‌رو شدن حاکمیت قلمداد کردند، اما آنها از درک این واقعیت غافل هستند که فاکتورهای ذاتی حکومت جمهوری اسلامی چنین تغییرات بنیادی را در نطفه خفه می‌کند. به‌علاوه اینکه در مورد مسایل اساسی حکومت، روحانی و خامنه‌ای در یک خط حرکت می‌کنند».

سرمقاله‌می افزاید:«رسانه‌های غربی انتخاب روحانی را یک «نقطه عطف» در تاریخ جمهوری اسلامی نامیده‌اند.

روزنامه گاردین (The Guardian) به‌طور مثال می‌گوید: «برنامه پرقدرت روحانی به انزوای بین‌المللی ایران خاتمه خواهد داد و به آزادی‌های بیشتر اساسی برای ملت ایران ختم خواهد شد.»

نیویورک تایمز (The New York Times) از قول «مفسران سیاسی» که حتی نام آنها را نیاورده است می‌گوید «روحانی موقعیت اصلاح‌طلبان را در حاکمیت تقویت و تثبیت خواهد کرد». برخی دیگر از مفسران مسایل ایران نیز صحبت از «قدرت روحانی» در تعیین رهبر آینده رژیم کرده‌اند.

البته همه آنها صحیح می‌گویند. روحانی سعی در عقب نشاندن جناح‌های تندرو و محافظه‌کار غیرمنتخب رژیم دارد. اما تا کجا؟ تلاش‌های او چه چیزی را تغییر خواهد داد؟ ایا او با استفاده از حمایت مردم «تغییری اساسی و تعیین‌کننده» در زندگی آنها و رفتار حکومت داده است؟

به گفته ری تکیه (Ray Takeyh) هدف نهایی روحانی حفظ حکومت جمهوری اسلامی است و او با نظر رهبری حکومت در مورد سیاست خارجی هیچ اختلافی ندارد.

اصلاح‌طلب واقعی در ایران شخصی مانند عبدالکریم سروش است که در کتابهایش خواهان جدایی دین از حکومت شده و سیستم حکومتی ولایت فقیه را زیر سئوال برده است. اصلاح‌طلب واقعی در ایران کسی است که حقوق بشر ملت ایران را نقض نمی‌کند و هر روز به دنبال نابودی اسرائیل نیست و مخفیانه به دنبال کسب بمب اتمی نمی‌باشد.

به چشم آمریکاییان، روحانی و متحدان او فرقی با خامنه‌ای ندارند چون سیاست خارجی هر دو حفظ رژیم و تسلط آن بر خاورمیانه است.»