(بیستم آذرماه ۱۳۵۷ هجری خورشیدی برابر یازدهم دسامبر ۱۹۷۸ میلادی)

تظاهرات عاشورا، عظیم‌تر از تاسوعا

تظاهرات میلیونی مردم ایران، در تهران و سراسر کشور برگزار شد. تظاهرات روز عاشورا، با همان سازماندهی منظم تظاهرات تاسوعا در مسیرهای مختلف در سراسر تهران برگزار شد. به نظر می‌رسید که مردمی که روز تاسوعا در انتظار یک قتل عام بزرگ بودند، پس از اطمینان از سکوت حکومت، به تعداد بیشتری به خیابان رفته بودند. طول صف راهپیمایان از میدان فردوسی تا میدان شهیاد بود. جفری رابرتسن، گزارشگر بی بی سی، انبوه جمعیت را در میدان شهیاد «دریای مواجی از انسان.... تا آنجا که چشم کار می‌کند» خواند.

حمله حکومت نظامی به مردم اصفهان

حکومت نظامی در اصفهان به شدت با مردم درگیر شد. به نوشته این هفته نامه که روز ۲۴ آذر منتشر شده است، مردم اصفهان «روز دوشنبه با حمله به ساختمان مرکزی ساواک اصفهان قصد داشتند آنجا را با خاک یکسان کنند، اما ماموران با نارنجک و شلیک مسلسل از پشت بام به معارضه با تظاهرکنندگان پرداختند. در این درگیری حدود چهل تا صد نفر از مردم کشته شدند. دو تن از ماموران ساواک نیز توسط مردم خشمگین کشته شدند. در بلوار چهارباغ مردم مجسمه شاه و رضاشاه را پایین کشیدند. ششصد نفر از مردم به شدت مجروح شدند».

دو تظاهرات علیه یک حکومت در لندن

دو تظاهرات علیه حکومت پهلوی در لندن برگزار شد؛ در یک تظاهرات مذهبی‌های طرفدار آیت‌الله خمینی حضور داشتند و در تظاهرات دوم، نیروهای چپ، برخی چپ‌های غیرایرانی، از جمله انگلیسی، فلسطینی و اریتره‌ای با عنوان کمیته همبستگی با ایران. در هر کدام از این دو تظاهرات جمعیتی حدود سه هزار نفر شرکت داشتند.

نوری علا: امام خمینی پدیده‌ای تازه و دلگرم‌کننده در تاریخ تشیع

اسماعیل نوری علا، نویسنده و اندیشمند در هفته نامه ایرانشهر نوشت: «امام خمینی پدیده‌ای تازه و دلگرم کننده در تاریخ تشیع است. او رهبر سیاسی جنبش است، جنبشی که تعریفی جز برانداختن ظلم و تقلید کورکورانه و شکستن بت‌های دیکتاتوری سیاسی و مذهبی ندارد. ...امام خمینی در پی آن نیست تا قشر روحانیت را حاکم بر سرنوشت ما کند، بلکه در پی آن است تا ما را از دیکتاتوری همه اقشار حاکم و خواستار اطاعت کورکورانه برهاند. و از همین روی، از طرح مساله «حکومت اسلامی» در ایران نباید باکی داشته باشیم.»