وب‌سایت اخبار علمی بی بی سی جهانی، در گزارشی پیرامون آخرین تحقیقات دانشمندان فضایی و زمین‌شناسی می‌نویسد شهاب‌سنگی که باعث نابودی کامل دایناسورها و انقراض آنها شد، در بدترین زمان و مکان با کره‌ی زمین اصابت کرده بود.

در این گزارش آمده است: «دانشمندانی که در یک پروژه‌ی جدید درمورد چگونگی انقراض دایناسورها در ۶۶ میلیون سال پیش تحقیق می‌کرده‌اند، موفق شده‌اند با حفر سنگ‌واره‌های کف دریای «خلیج مکزیک» در محل اصابت شهاب‌سنگ با کره‌ی زمین، اجزای تشکیل‌دهنده‌ی این سنگ‌واره‌ها را مشخص کنند. لایه‌های مربوط‌به زمان برخورد شهاب‌سنگ همزمان با انقراض دایناسورها، نشان می‌دهد این شهاب که ۱۵ کیلومتر عرض داشته، در بدترین لحظه‌ی گردش زمین به دور خود و در بدترین منطقه‌ی کم‌عمق خلیج مکزیک فرود آمده است.

زیرا در منطقه‌ی کم‌عمق این دریا، مواد سولفوریک (سنگ گچ) به مقدار بی‌نهایت زیادی وجود داشته که پس از برخورد شهاب‌سنگ با آن و آتش گرفتن این مواد، دود اسید سولفوریک قوی آن، همه‌ی مواد زنده و خوراکی در سطح زمین را سوزانده است.

از آن گذشته، دود سیاه و غلیظ حاصل از شعله‌ور شدن این مواد، ابر سیاه و عظیمی از اسید سولفوریک را در اتمسفر زمین پراکنده کرده که تا سال‌های متمادی، از تابش خورشید به سطح کره‌ی زمین جلوگیری می‌کرده است که در نبود مواد غذایی و گیاهی و وجود هوای اسیدی، دایناسورها هلاک شده‌اند.

از طرف دیگر، اگر لحظه‌ی اصابت این سنگ شهاب با یک تأخیر چند دقیقه‌ای روبه‌رو می‌شد، با گردش زمین به دور خود، محل اصابت آن در عمق اقیانوس‌های اطلس یا آرام می‌بود که ممکن بود انقراض دایناسورها را به دنبال نداشته باشد».