قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی میان شرکت ملی نفت ایران با کنسرسیومی متشکل از توتال، CNPC و پتروپارس امروز به امضا رسید. توتال، لیدر این کنسرسیوم است.

جزئیات این قرارداد به شرح زیر است:

توضیحات در خصوص قرارداد توسعه بخش فراساحل فاز 11 پارس جنوبی

با عنایت به ضرورت و فوریت توسعه فاز ۱۱ میدان مشترک گازی پارس جنوبی، مذاکرات با شرکت توتال به منظور تهیه رئوس توافق (HOA) جهت توسعه و بهره‌بردرای فاز ۱۱ پارس جنوبی در قالب قراردادهای جدید نفتی ایران از اوایل اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۵ آغاز و رئوس توافق در تاریخ ۱۳۹۵/۸/۱۸بین شرکت ملی نفت ایران و مشارکت توتال، CNPCI (شرکت ملی نفت چین – بین الملل) و پتروپارس (به عنوان شریک ایرانی مشارکت) – (به ترتیب به نسبت ۵۰/۱ درصد، ۳۰ درصد و ۱۹/۹ درصد سهم) به امضا رسید. در مشارکت مذکور توتال رهبری مشارکت را بر عهده خواهد داشت.

پس از امضای HOA ، مذاکرات مربوط به متن قرارداد و ۱۴ پیوست آن و نیز جزئیات طرح توسعه بین طرفین صورت پذیرفت که متن تنظیم شده قرارداد و پیوست‌ها در روز دوشنبه ۱۳۹۶/۴/۱۲ به امضا رسید.

این نخستین قراردادی است که در قالب شرایط عمومی، ساختار و الگوی قراردادهای نفتی مصوب هیات وزیران به امضا می‌رسد.

اهداف و رئوس  شرح عملیات

این طرح با هدف تولید حداکثری و پایدار روزانه ۲ میلیارد فوت مکعب (برابر با حدود ۵۶ میلیون مترمکعب) گاز غنی ترش از منابع بخش فراساحل فاز ۱۱ میدان گازی مشترک پارس جنوبی و انتقال آن به خشکی اجرا می‌شود.

با اجرای این طرح برآورده می‌شود در طول ۲۰ سال دوره قرارداد ۳۳۵ میلیارد مترمکعب گاز طبیعی غنی و ترش از این میدان  مشترک تولید شود که از این گاز غنی ترش می‌توان حدود ۲۹۰میلیون بشکه میعانات گازی، ۱‍۴ میلیون تن گاز مایع، ۱۲ میلیون تن اتان و ۲ میلیون تن گوگرد به همراه ۳۱۵ میلیارد مترمکعب گاز سبک شیرین تولید نمود.

درآمدهای طرح

با فرض قیمت حدود ۵۰ دلار برای هر بشکه نفت خام، بدون احتساب ارزش گاز سبک شیرین، ارزش سایر محصولات قابل استحصال در طول دوره قرارداد بالغ بر ۲۳ میلیارد دلار می‌شود. ارزش گاز سبک شیرین تولیدی نیز با فرض هر متر مکعب ۱۰ سنت بالغ بر ۳۱ میلیارد دلار می‌گردد و در مجموع بر اساس قیمت‌های فعلی حامل‌های انرژی در بازار بین‌المللی، ارزش محصولات این طرح در طول دوره قرارداد برابر با ۵۴  میلیارد دلار آمریکا است. البته باید توجه کرد که درآمد دولت از اجرای این طرح منحصر به دوران قرارداد نبوده و برآورد می‌شود که ارزش تولیدات این میدان پس از پایان قرارداد (با قیمت‌های فرض شده حدود ۵۰ دلار)، بالغ بر ۳۰ میلیارد دلار گردد که در نتیجه درآمد کشور از اجرای این طرح، جمعا از مبلغ ۸۴ میلیارد دلار با قیمت‌های فعلی نفت خام فراتر خواهد رفت.

توجه به نکات زیست محیطی

از منظر زیست محیطی با استفاده از گاز طبیعی حاصل از اجرای این طرح و جایگزینی آن با انواع سوخت‌های مایع، برآورده می‌شود سالیانه حدود ۲۱ میلیون تن دی اکسید کربن و ۱۳۸۰ تن مونوکسید کربن ناشی از احتراق سوخت‌های فسیلی کاهش یابد. علاوه بر این رعایت تمامی استانداردهای زیست محیطی در اجرا و بهره‌برداری از طرح منظور شده است.

بخش‌های اصلی طرح

این طرح دارای دو بخش عمده است:

بخش اول طرح شامل حفاری۳۰ حلقه چاه (۲ حلقه چاه توصیفی – توسعه‌ای و ۲۸ حلقه توسعه‌ای) ، دو سکوی تولیدی هر یک با ۱۵حلقه چاه جهت تولید ۲ میلیارد فوت مکعب گاز (حدود ۵۶ میلیون مترمکعب) در روز و تاسیسات مربوط و دو رشته خط لوله ۳۲ اینچ جمعا به طول ۲۷۰ کیلومتر (جهت اتصال به پالایشگاه‌های فازهای ۶، ۷، ۸ و ۱۲) است.

بخش دوم طرح شامل سکوی فشار افزایی بر حفظ تولید از این میدان است که ضمن آن که جزء فناوری‌های پیچیده و منحصر به فرد در منطقه می‌باشد، دارای اهیمت اقتصادی بسیار زیادی است و تقریبا انتظار می‌رود نیمی از تولیدات بیان شده در بند قبل، از عملکرد این فناوری حاصل شود.

عملیات بخش دوم که کلیدی‌ترین بخش این پروژه است و برای اولین بار در ایران و خاورمیانه انجام خواهد شد، شامل یک یا دو سکوی (حسب نتایج مطالعات آتی) فشارافزایی با ظرفیت ۲ میلیارد فوت مکعب استاندارد در روز جهت تقویت فشار سیال تولیدی از سکوهای فاز ۱۱ پس از افت فشار مخزن در سال‌های آتی می‌باشد. سکوی فشارافزایی اشاره شده دارای وزنی حدود ۲۰ هزار تن می‌باشد. با شروع کاهش تولید از سایر فازهای پارس جنوبی، اجرای طرح مشابه و ساخت سکوهای فشارافزایی برای سایر فازهای پارس جنوبی نیز یک ضرورت خواهد بود و از این منظر، اجرای این بخش از طرح در کشور و کسب دانش فنی ساخت این سکو، یک دستاورد مهم و حیاتی برای توسعه آتی میدان پارس جنوبی است.

زمان بندی اجرای طرح و مدت قرارداد

مطابق زمان بندی پیش‌بینی شده، ۴۰ ماه بعد از امضای قرارداد، تولید اولیه از میدان آغاز می‌شود. با توجه به پیچیدگی ساخت تاسیسات فشارافزایی در فاز دوم، ۳۶ ماه زمان برای مطالعه و آماده سازی و ۶۰ ماه زمان برای ساخت سکو در نظر گرفته شده است.

مدت قرارداد از زمان امضای آن ۲۰ سال می‌باشد. بهره‌برداری از تاسیسات احداثی در مدت قرارداد تحت نظارت شرکت ملی نفت ایران با طرف قرارداد می‌باشد.

برآورد میزان سرمایه‌گذاری و نحوه تامین منابع مالی مورد نیاز اجرای طرح

برآورد هزینه سرمایه‌گذاری مستقیم این طرح ۴۸۷۹ میلیون دلار می‌باشد. در این قرارداد طرف دوم (مشارکت توتال و همکاران) موظف به تامین کلیه منابع مالی مورد نیاز (اعم از مستقیم و غیرمستقیم) برای اجرای پروژه است و شرکت نفت تا پیش از آغاز تولید از میدان هیچ مبلغی به طرف دوم پرداخت نخواهد کرد. شروع بازپرداخت به پیمانکار، صرفاً منوط به آغاز تولید از میدان و از محل بخشی از تولید آن است.

نحوه بازپرداخت

بازپرداخت اصل هزینه سرمایه‌ای مستقیم طرف دوم، ۱۰ ساله خواهد بود که در مقایسه با قراردادهای پیشین بیع متقابل (با دوره بازپرداخت ۴ تا ۶ ساله) یک دستاورد مهم خواهد بود. میزان پرداخت دستمزد به پیمانکار در هر سال وابسته به مقدار تولید از میدان است. پرداخت هزینه بهره‌برداری و هزینه سرمایه‌ای غیرمستقیم به صورت جاری و براساس هزینه‌های واقعی خواهد بود. کلیه هزینه‌های فوق‌الذکر بایستی براساس برنامه و بودجه عملیاتی سالیانه انجام شده و بازپرداخت آنها منوط به اخذ تأییدیه‌های لازم از شرکت ملی نفت ایران است.

میدان گازی پارس جنوبی از بزرگ‌ترین مخازن گاز طبیعی جهان است و شرکت توتال پیش از این، فازهای ۲ و ۳ طرح توسعه این میدان را اجرا کرده بود.

مساحت این میدان ۹۷۰۰ کیلومتر مربع است که سهم ایران از این میدان مشترک با قطر ۳۷۰۰ کیلومتر مربع است.

شرکت توتال گفته است با سرمایه‌گذاری اولیه یک میلیارد دلار توسعه میدان گازی پارس جنوبی را طی تابستان امسال و از منابع مالی خود به یورو، تامین خواهد کرد.