خانواده اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ در گفت‌وگو با ایران اینترنشنال از ایجاد قبرهای جدید در خاوران با هدف از بین بردن بقایای محل دفن زندانیان سیاسی اعدام‌شده خبر دادند.

تصاویری از ایجاد قبرهای جدید در این گورستان منتشر شده و وب‌سایت بیداران نیز نوشت که «این گورهای جدید مربوط به مردگان بهائی است در حالی که آنها در همسایگی خاوران گورستان خود را دارند».

این وب‌سایت پرسشی را مطرح کرده مبنی بر این که آیا جمهوری اسلامی «کمر به نابودی این خاوران بسته؟ آن‌هم در شرایطی که به خاطر خطر کرونا تجمع خانواده‌ها در خاوران با محدودیت مواجه است».

وب‌سایت مادران پارک لاله ایران نیز با اشاره به مشاهدات خانواده یکی از اعدام‌شدگان نوشت: «در قطعه بالایی خاوران در گورهای جمعی، در کنار قطعه بهائی‌ها تعدادی گور کنده و به نظر می‌رسید که دو بهائی را در آنجا دفن کرده‌اند.»

در همین حال دیان علائی، نماینده جامعه بین‌المللی بهائی در دفتر ژنو سازمان ملل، به اقدام جمهوری اسلامی در مجبور کردن بهائیان برای دفن درگذشتگان خود در محل دفن دست‌جمعی زندانیان سیاسی اعدام شده در سال ۱۳۶۷ اعتراض کرد و  و آن را «فراتر از یک اقدام غیرانسانی» خواند.

به گفته جامعه بین المللی بهائیان، «حراست بهشت زهرا» به بهائیان گفته یا باید درگذشتگان خود را در فضایی باریک میان مزارهای کنونی بهائیان دفن کنند یا از محل دفن دسته‌جمعی اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ در خاوران استفاده کنند. 

سیمین فهندژ، سخنگوی جامعه جهانی بهائی در دفتر سازمان ملل در ژنو، در توییتی نوشت بهائیان تهران از دفن مردگان خود در گورستان خاوران که حداقل برای ۵۰ سال آینده جا دارد منع شده‌اند و نمایندگان بهشت ‌زهرا می‌خواهند آنها را مجبور کنند عزیزانشان را در محل گورهای دسته‌جمعی خاوران دفن کنند.

پیش از این گزارش‌های مختلفی از تلاش جمهوری اسلامی برای تخریب قبرهای اعدام‌شدگان سال ۱۳۶۷ منتشر شده است.

از جمله سال ۱۳۹۷ سازمان عفو بین‌الملل و عدالت برای ایران اعلام کردند که طبق تحقیقات میدانی، تصاویر ماهواره‌ای و فیلم‌های دریافتی، در هفت شهر اهواز، مشهد، تبریز، رشت، قروه، سنندج و گورستان خاوران در جنوب شرق تهران، تلا‌ هایی از سوی نهادهای حکومتی برای تخریب گورهای دسته جمعی صورت می‌گیرد.

اعدام هزاران زندانی سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ به دستور روح الله خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی، انجام شد.