یک صد تن از کنشگران مدنی و سیاسی در نامه‌ای خطاب به جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، از او خواستند تا برای پایان دادن به بازداشت مادران، اعضای خانواده و بستگان زندانیان سیاسی و عقیدتی تلاش کند.

نویسندگان این نامه با اشاره به ماده ۹ و بند ۲ ماده ۱۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر و بند ۱ ماده ۹ و بند ۱ ماده ۱۵ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، بند ۲ ماده ۲۵ اساسنامه دیوان جزایی بین المللی، قانون اساسی جمهوری اسلامی و مواد  ۴، ۲۳۷ و ۲۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری، تاکید کردند که «یکی از اصول حاکم بر پرونده‌های کیفری، اصل شخصی بودن جرم و مجازات است» اما در «جمهوری اسلامی هر روزه و به دفعات این اصل مهم نادیده انگاشته می شود».

آن‌ها با اشاره به آنچه «۴۰ سال کارنامه سیاه قضایی جمهوری اسلامی» خواندند، نوشتند که طی چهار دهه گذشته «همواره نه تنها دگر اندیشان و آزاداندیشان که خانواده‌های ایشان نیز مورد ستم و پرونده سازی‌های قضایی علیه ایشان» قرار گرفته‌اند.

امضاکنندگان این نامه از گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران خواستند تا «نسبت به زندانی کردن مادران و بستگان دادخواه که تنها به علت پیگیری پرونده عزیزشان، خود متهم و بازداشت غیرقانونی شده‌اند توجه ویژه» داشته باشد.

آن‌ها خطاب به جاوید رحمان نوشتند که «از دولت جمهوری اسلامی بخواهد با پایان دادن به تهدید و زندانی کردن مادران زندانیان سیاسی، به صدای دادخواهی‌شان گوش فرا دهد و به آن رسیدگی کنند».

نویسندگان این نامه به بازداشت فرنگیس مظلوم مادر سهیل عربی زندانی عقیدتی اشاره کردند و او را «نماد مادران زندانیان سیاسی در ایران» خوانند. آن‌ها یادآوری کردند که «فرنگیس مظلوم یکی از بی‌شمار مادرانی است که برای احقاق حق فرزندش بارها خطاب به دستگاه قضایی نامه نوشت، به قوه قضاییه نسبت به بیماری و در معرض خطر بودن فرزندش،سهیل عربی، در کنار زندانیان خطرناک» هشدار داد.

امضاکنندگان این نامه با بیان اینکه در چند ماه گذشته «وحید صیادی نصیر و علیرضا شیرمحمدعلی، دو تن از زندانیان سیاسی به دلیل عدم تفکیک جرایم، جان خود را در زندان‌های ایران از دست دادند»، خطاب به جاوید رحمان نوشتند: «فرنگیس مظلوم نمی‌خواهد فرزندش سهیل عربی به سرنوشت آن دو زندانی مظلوم دچار شود و برای همین فریاد دادخواهی سر داده بود.»

این نامه به امضای فعالانی چون محمد ملکی، کوروش زعیم، محمد کریم‌بیگی و شهناز اکملی پدر و مادر مصطفی کریم‌بیگی از کشته شدگان اعتراضات سال ۱۳۸۸، آرش کیخسروی، حسین دائمی، پدر آتنا دائمی فعال مدنی زندانی،  زهرا صادقی و الهه صیادی نصیری مادر و خواهر وحید صیادی نصیری زندانی سیاسی که سال گذشته در زندان لنگرود قم بر اثر اعتصاب غذا کشته‌شد، حسن نایب هاشم، منصور اسانلو، محمد نوری زاد، حشمت الله طبرزدی، اسماعیل احمدی راغب و شماری از زندان سیاسی و عقیدتی رسیده‌ است.

نویسندگان نامه از گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران خواستند «برای آزادی بدون قید و شرط فرانگیس مظلوم و دیگر زندانیان سیاسی اقدام عاجل را به عمل آورد و از نقض آشکار و فاحش حقوق بشر از سوی «دستگاه قضا» و حکومت «جمهوری اسلامی» جلوگیری کند».

اول مرداد ماه ۱۳۹۸ ماموران امنیتی فرنگیس مظلوم را بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل کردند.

مظلوم چند هفته پیش از بازداشت با انتشار ویدیویی اعلام کرد که فرزندش را چند بار از زندان رجایی‌شهر به قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران منتقل کرده و در آنجا ضمن بازجویی به خاطر نگارش نامه‌ای‌ درباره شرایط بد زندان به شدت شکنجه کرده و بینی‌اش را شکسته‌اند. او در این ویدیو گفته بود: «جان فرزندم درخطر است.»

بازداشت مظلوم در ردیف «بازداشت خانوادگی و بازداشت اعضای خانواده زندانیان سیاسی و عقیدتی» قرار می‌گیرد که در جمهوری اسلامی ایران دارای سوابق بسیار و یکی از روش‌های مورد استفاده دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی به شمار می رود.

علاوه بر موارد متعددی از بازداشت‌های خانوادگی طی دوره استقرار جمهوری اسلامی، در حال حاضر اعضای خانواده چند فعال مدنی و سیاسی در بازداشت و یا زندانی هستند.

منیره عربشاهی‌ فروردین ماه سال‌جاری وقتی برای پیگیری سرنوشت دخترش یاسمن آریانی، فعال مدنی و بازیگر تئاتر، مراجعه کرد، خود نیز بازداشت شد. راحله احمدی مادر صبا کردافشاری فعال مدنی، بعد از انتشار ویدیویی مبنی بر نگرانی درباره وضعیت دخترش از سوی ماموران در دهم تیر ماه بازداشت شد. و در نمونه‌ای دیگر بازداشت هانی یازرلو و فرزندش هود یازرلو، زندانیان سابق که باردیگر بازداشت و زندانی شده‌اند.