پنجشنبه ۱۸ بهمن‌ماه، بند یک و دو زندان قرچک در پی اعتراض یکی از زندانیان مواد مخدر به وضعیت درمانی‌اش مورد هجوم و حمله‌ گارد زندان قرار گرفت. حمله‌ای که با باتوم و اسپری فلفل و گاز اشک‌آور شروع شد و به مفقود شدن حداقل۵۰  نفر و طبق خبرهای تایید نشده به مرگ احتمالی یک زندانی منجر شد.

چون معتاد بود اهمیت ندادند

با فرزند یکی از زندانیان، در مورد جزییات حمله‌ ۱۸ بهمن صحبت کردیم که به صورت اتفاقی باهم در حال مکالمه‌ تلفنی بودند که همزمان شاهد عینی از داخل زندان به انتقال مشاهدات خود پرداخته است. اطلاعاتی که خبر از عمق فاجعه‌ انسانی در بدترین زندان ایران را می‌دهد. جایی که در بین زندانیان و خانواده‌هایشان به «ته دنیا» معروف شده است.

این فرد مطلع وقایع آن روز را اینطور بازگو می‌کند: «خودم شخصا در حال مکالمه‌ تلفنی با مادرم در زندان بودم که در قسمت هواخوری بود از آنجایی که فاصله‌ هوا خوری تا بندی که در آن درگیری صورت گرفته بود زیاد بود، نزدیک به انتهای مکالمه‌ ما سر و صداهای عجیب و غیر معمولی به گوش می‌رسید که ناگهان مادر گفت: همین الان یک زندانی زخمی از روی پشت بام در حال فرار است و در چند دقیقه‌ پایانی مکالمه‌ ما، نزدیک به پنج صدای گلوله از پشت تلفن شنیدم و بعد از آن ارتباط تلفنی ما قطع شد.

با نگرانی و اضطراب از وضع به وجود آمده شب را به صبح رساندیم چون بعد از بیرون آمدن اخبار توسط کسانی که به صورت اتفاقی مشغول صحبت تلفنی با خانواده‌هایشان در زندان بودن تا ظهر روز یک‌شنبه ۲۱ بهمن تمامی تلفن‌ها را قطع کرده‌ بودند.

حوالی یک‌شنبه عصر موفق به صحبت با مادر شدم، هنوز با وحشت تمام از چیزهایی که آن روز دیده بود صحبت می‌کرد و شروع ماجرا را اینطور توصیف کرد که حال یکی از زندانیان بند یک که در آن افراد داری اعتیاد نگهداری می‌‌شوند بد می‌شود و از افسر نگهبان درخواست انتقال به بهداری را می‌کند که گویا بی‌توجهی به زندانیان این بند به خاطر اعتیادشان امری عادی و طبیعی در زندان قرچک به شمار می‌رود.

به همین خاطر زندانبان توجهی نمی‌کند و هم بندی‌ها به نشانه‌ اعتراض شروع به سر و صدا می‌کنند و همچنان افسر نگهبان توجهی نمی‌کند تا حال زندانی بدتر می‌شود و زندانیان بند دو هم برای همراهی با بند یک شروع به اعتراض می‌کنند که بعد از چند دقیقه نیروهای گارد که همگی مرد بودند بدون هیچ تذکری وارد این بند‌ها می‌شوند و اول با باتوم شروع به کتک زدن می‌کنند و بعد، از اسپری فلفل و گاز اشک‌آور در فضای بسته استفاده می‌کنند.

۵۰ مفقود و احتمال یک کشته

جدیدترین خبری که توسط این منبع مطلع به ما داده شد، علاوه بر تعداد بالای مصدومین، مفقود شدن ۵۰ زندانی و خارج کردن آن‌ها از زندان قرچک در روز حادثه بوده است که تا امروز نه خبری از آن‌ها به دست آمده و نه مشخص است به کجا انتقال داده شده‌اند. علاوه بر آن حدود سی نفر از روز ۱۸بهمن ماه در انفرادی هستند. خبر احتمال کشته‌ شدن یکی از زندانیان به گوش می‌رسد.

زندانیانی که به دلیل گاز اشک‌آور شدید مجبور به سوزاندن پتو‌های خود شده بودند همگی به محوطه‌ هواخوری برده شدند و در سرمای شب بعد از پاشیدن آب روی آن‌ها توسط گارد زندان به شدت ضرب و شتم شدند و در حالی به سلول‌های خود و انفرادی برگشتند که تا جمعه شب آب، گاز و برق را هم به روی آن‌ها قطع کرده بودند و شب سختی را گذرانده‌اند.

انسانیت مرده‌ است

این منبع مطلع می‌گوید یک سالی که مادرم در این زندان است با رفت و آمد‌ها و خبرهایی که از او می‌شنوم می‌توانم به جرات بگویم در زندان قرچک انسانیت مرده است، رفتارهای بی‌رحمانه‌ ماموران از جلوی در زندان با خانواده‌هایی که به ملاقات می‌آیند شروع می‌شود و تا داخل سلول‌ها و نحوه‌ تقسیم غذا و آب گرم برای شست و شو حمام در این روزهای سرد ادامه پیدا می‌کند. هیچ‌کس پاسخگوی جنایت و فاجعه‌ای که بر این زنان در زندان رخ‌ می‌دهد نیست و برخلاف درخواست‌های مکرر زندانیان و خانواده‌های آنان اجازه‌ بازرسی از داخل زندان به هیچ کدام از نمایندگان مجلس و حتی خانم ملاوردی در زمانی که دستیار ویژه رییس جمهور در امور حقوق شهروندی بودند هم داده نشد.